Spacerownik po Ostrowie Tumskim

Beata Maciejewska na co dzień historyczka i dziennikarka, na potrzeby Teatru wspięła się na dach Bajkobusu po to, by móc zarówno wrocławiakom, jak i turystom przybliżyć burzliwe historie targające tym miejscem już od setek lat. Co pewien czas wspiera ją w tym przedsięwzięciu zespół Teatru (Kamila Chruściel, Magdalena Morawiak, Józef Frymet i Marek Koziarczyk), który wraz z lalkami inscenizuje niektóre opowieści. Zdaje się, że właśnie obecność lalek przyciąga dzieci do Bajkobusu. Bowiem jeśli idzie o sam charakter legend, to zdecydowanie kierowany jest on do młodzieży i dorosłych. Beata Maciejowska jest narratorem i zarazem duszą tego przedstawienia. Potrafiła przyciągać widzów nie tylko atrakcyjnością opowiadań ale z łatwością nawiązywała kontakt z wsłuchanym, wpatrzonym w nią i podążającym za jej opowieścią tłumem.

Spektakl czy też widowisko nosi w sobie elementy średniowiecznych teatrów objazdowych. I tak, Bajkobus przejeżdża uliczkami Ostrowa Tumskiego zatrzymując się na sześciu przystankach. Przy każdym postoju słuchacze czy zwiedzający otrzymują od „gawędziarki” historie w tzw. pigułce. Opowieści dotyczą kolejno: bulwaru Piotra Włostowica, okolic kolegiaty Świętego Krzyża i barokowego pomnika św. Jana Nepomucena, ogrodów biskupich za budynkiem Papieskiego Wydziału Teologicznego, wieży katedralnej, bramy kluszczanej oraz Mostu Tumskiego. Zatem każdy zupełnie za darmo może dowiedzieć się na przykład: dlaczego bosy krasnal klęczy nad brzegiem Odry? Dlaczego kolegiata ma aż dwa poziomy i co ma z tym wspólnego książę Henryk Probus? Dlaczego nocą we wrocławskiej katerze można zobaczyć żałobny kondukt? Czy wreszcie dlaczego bramę łączącą kościół św. Idziego z budynkiem domu Kapituły wieńczy kamienna kluska?

Książę Henryk Probus, Piotr Włostowic, biskup Wawrzyniec, biskup Konrad, kanonik Stanko, błogosławiony Edmund Bojanowski, Giovanni Battista Bastiani i inni zostają wskrzeszeni na moment, aby wystąpić przed publicznością i móc przybliżyć jej, własne, często zawiłe losy. Kto by pomyślał, że miejsce to trawił nie tylko ogień, ale również porywy serc, rządza pieniądza, śmierć, oszustwa i polityka. Jednak te dramatyczne historie zostają niemal natomiast ukojone niesamowitym urokiem, jaki bije ze starych murów Ostrowa Tumskiego. Dlatego też nawet jeśli ktoś niedosłyszy czy niedowidzi przedstawianych opowieści, to z pewnością odczuje przyjemność samego przebywania czy przechadzania się jego uliczkami z rodziną za Bajkobusem podczas wolnego niedzielnego popołudnia.

Pomysłodawcą tej oryginalnej, ciekawej i niezwykłej teatralnej podróży w czasie jest niezawodny w realizowaniu swojej niespożytej energii twórczej Roberto Skolmowski, dyrektor Wrocławskiego Teatru Lalek. Pod jego namową naczelny redaktor Polska The Times – Gazeta Wrocławska Marek Twaróg niezwykle łatwo dał się "wciągnąć" w ten projekt i objąć go patronatem medialnym Gazety. Był to bez wątpienia niezwykle ważny krok dla  wszystkich przedsięwzięć Bajkobusu, bo bez silnego zaangażowania się redakcji nie zdobyłby potrzebnego rozgłosu i tak wielkiej aprobaty młodych i dorosłych Wrocławian. 

Autor fabularnych epizodów spektaklu Mariusz Urbanek wyszukał i opracował historie i legendy prezentowane z Bajobusu podczas spaceru po Ostrowie. Zarówno Beata Maciejewska jak i Mariusz Urbanek są dziennikarzami Gazety Wyborczej Wrocław, która jak widać także blisko współpracuje z przedsięwzięciami WTL-u.

„Spacerownik z Bajkobusem” jest (jak na razie) ostatnim przedsięwzięciem sprawiającym, że Bajkobus stał się jedną z najbardziej znanych wizytówek turystycznego i kulturalnego Wrocławia. Nie ma chyba drugiego takiego przedsięwzięcia we Wrocławiu, które jak „Spacerownik ...” przyciągałoby jednorazowo kilkaset osób chętnych do poznania historii tego najstarszego i najpiękniejszego fragmentu miasta jakim jest Ostrów Tumski. Nie ma też drugiego takiego teatru dla dzieci, którego spektakle oglądają tak wielkie tłumy. Przystanki Bajkobusu przyciągają bowiem nierzadko ponad tysiąc rozciekawionych i zachwyconych jego niezwykłością najmłodszych i dorosłych widzów.

To niebywałe, żeby jeden – niezbyt wielki - teatr potrafił skupić uwagę tak wielu ludzi na zabytkach i historii miasta, w którym funkcjonuje i żeby zaświadczał swoimi spektaklami i działaniem o jego urodzie i potędze.

Władze Wrocławia zapewne doceniają fakt posiadania takich twórców i organizatorów jak Roberto Skolmowski, którzy potrafią skupić wokół siebie wiele znaczących, podobnych sobie indywidualności dla realizacji swoich lokalno-patriotycznych idei.