Stanisław Jarniński (1884 - 1921)
Aktor, reżyser, dyrektor teatru.Urodził się 2 maja 1884 roku w guberni siedleckiej, zmarł 17 stycznia 1921 w Krakowie.
Początkowo studiował na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1905 przeniósł się do Lwowa. Na Politechnice Lwowskiej organizował studencie przedstawienia teatralne. Debiutował jako aktor w sezonie 1908/1909 w Teatrze Ludowym przy ul. Krowoderskiej 31 za dyrekcji Edmunda Rygiera. W latach 1910-1912 występował w Teatrze Słowackiego w Krakowie. Pierwszą rolą była postać Edka w „Pannie Maliczewskiej" Gabrieli Zapolskiej 29 października 1910 roku.
W 1913 przeniósł się do Teatru Polskiego w Warszawie, gdzie w 1915 został wspólnie z Aleksandrem Zelwerowiczem i Józefem Sosnowskim członkiem zarządu zrzeszenia artystów tego teatru. W sezonie 1917-1918 ponownie występował w Teatrze Słowackiego w Krakowie.
Od 8 września 1918 roku do końca życia kierował krakowskim dawnym Teatrem Ludowym, przemianowanym później przez niego na Teatr Powszechny. Wystawiał głównie wielkie dramaty (sam często w nich występując), grając najczęściej drugoplanowe role. Np.: Juliusza Słowackiego - „Ksiądz Marek" (Rabin), Stanisława Wyspiańskiego - „Wyzwolenie" (Hołysz), „Sędziowie" (Jukli), Aleksandra Fredry – „Damy i huzary" (Kapelan), George'a Bernarda Shaw'a „Pigmalion" (Alfred Doolittle) i Williama Szekspira - „Burza" (Trinkulo), „Komedia omyłek" (Dromio z Efezu), „Wesołe kumoszki z Windsoru" (Falstaff).
W latach 1914-1916 Stanisław Jarniński wystąpił także w kilku filmach m. in. "Tajemnica pokoju nr 100" i „Wściekły rywal".
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
