Stoją murem za mundurem

Spektakl „Oficerki..." jest fantazją opartą na faktach i świadectwach. Próbom spektaklu towarzyszyły spotkania zespołu z policjantkami. Zderzenie naszych, cywili, wyobrażeń i stereotypów z ich opowieściami, stało się punktem wyjścia do przyjrzenia się umowie społecznej, w ramach której rzekomo poruszamy się wszyscy. Czy rzeczywiście ją zawarliśmy? W co gramy, kiedy zawieramy ze sobą rozmaite umowy – w domu, w szkole, w pracy, w szpitalach i w urzędach, na ulicach?

Na te i wiele innych pytań spróbują odpowiedzieć twórcy spektaklu.

Reżyserką spektaklu, który jest koprodukcją Teatru Polskiego w Bydgoszczy i Teatru Komuna Warszawa jest Anna Smolar (odpowiedzialna także za scenariusz i dramaturgię). Dialogi powstały przy współpracy reżyserki i Agaty Sikory (współpraca koncepcyjna) z aktorkami i aktorami TPB: Sarą Celler-Jezierską, Mirosławem Guzowskim, Damianem Kwiatkowskim, Karolem Frankiem Nowińskim, Michaliną Rodak, Małgorzatą Trofimiuk, Jakubem Ulewiczem i Małgorzatą Witkowską. Wśród twórców znaleźli się także: Anna Met (scenografia, kostiumy), Katarzyna Sikora (ruch), Liubov Gorobiuk (światła) oraz Rafał Paradowski (opracowanie muzyczne).

Warszawska premiera odbyła się 18 marca w Teatrze KOMUNA WARSZAWA. Bydgoska publiczność po raz pierwszy zobaczy „Oficerki ..." już w najbliższy weekend. Premiera spektaklu odbędzie się 25 marca (piątek) o godz. 19:00 na Małej Scenie TPB. Kolejne pokazy zaplanowano na 26 marca (sobota) o godz. 19:00 i 27 marca (niedziela) o godz.16:00.

Spektakl "Oficerki" jest fantazją opartą na faktach i świadectwach. Próbom towarzyszą spotkania zespołu z policjantkami.

Działają w zmaskulinizowanym świecie. Wiedzą, jak ważne jest stawianie granic, egzekwowanie reguł i panowanie nad sobą. Muszą radzić sobie z własnymi emocjami, nie zważając na agresję tych, których mają chronić. W dzień i w nocy, niezależnie od pogody i nastroju dbają o porządek. Toną w pracy. Policjantki – martwe pole feministycznego
dyskursu.

Stoją murem za mundurem, czy to mundur stawia je pod ścianą? To on sprawia, że niczym za dotknięciem magicznej różdżki z realnych zapracowanych, zmęczonych, ambitnych, pokręconych, radosnych czy pedantycznych kobiet stają się nosicielkami państwowego monopolu przemocy. Ich ciała – te naznaczone bliznami po cesarskich cięciach, przemocowych związkach i wypadkach przy pracy – przeobrażają się w znak w równaniu demokracji i patriarchatu. Znak, który w istocie jest niewiadomą, pod którą różne strony społecznego sporu podstawiają własne wartości.

Co bowiem niesie ze sobą policjantka – bezpieczeństwo? Przemoc? Porządek? Władzę? Jest profesjonalistką, która pokonała bariery w męskim środowisku? Opiekunką, która zgodnie z hasłem polskiej policji „pomaga i chroni"? Strażniczką sprawiedliwości? Figurą systemowego zła i opresji państwa? Zdrajczynią kobiecej sprawy? Ofiarą seksizmu i dyskryminacji? Czy w ogóle potrafimy oddać głos jej samej – zakładniczce naszej wyobraźni?

Spektakl Oficerki jest fantazją opartą na faktach i świadectwach. Próbom towarzyszą spotkania zespołu z policjantkami. Zderzenie naszych, cywili, wyobrażeń i stereotypów z ich opowieściami, stało się punktem wyjścia do przyjrzenia się umowie społecznej, w ramach której rzekomo poruszamy się wszyscy. Czy rzeczywiście ją zawarliśmy? W co gramy, kiedy zawieramy ze sobą rozmaite umowy – w domu, w szkole, w pracy, w szpitalach i w urzędach, na ulicach? Czy dają one nam poczucie bezpieczeństwa czy wręcz odwrotnie? I czy potrafimy umówić się na coś innego?
(ur. 1980 we Francji) - reżyserka teatralna, dramaturżka, tłumaczka
Proponuje autorski teatr, tworzony w ścisłej współpracy z zespołem aktorskim. Do takich kolektywnych prac należą spektakle Henrietta Lacks, Thriller i Erazm/Erasmus w Nowym Teatrze, Dybuk w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Koniec z Eddym w Teatrze Studio oraz Halka w Starym Teatrze w Krakowie.
Do jej głośniejszych prac zaliczają się również Kopciuszek według sztuki Joela Pommerata w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Aktorzy żydowscy Michała Buszewicza w Teatrze Żydowskim, Kowboje w Teatrze im. Osterwy w Lublinie i Slow motion w Narodowym Teatrze w Wilnie.
Laureatka Paszportu Polityki 2016 w kategorii Teatr za „teatr kameralny i empatyczny, z polotem i humorem podejmujący tematy zepchnięte na margines, za konsekwentne poszerzanie teatralnego pola oraz chęć i umiejętność dialogowania z każdym odbiorcą". Autorka tłumaczenia na język francuski książki Grażyny Jagielskiej Miłość z kamienia. W latach 2018-2021 wykładała na wydziałach Pedagogiki teatru oraz Sztuk społecznych w IKP.