Sukces bytomskiej Carminy

Opera Śląska w Bytomiu wystawiła dla warszawskiej publiczności swój najlepszy spektakl ostatnich lat „Carmina Burana” w reżyserii Roberto Skolmowskiego. Spektakl nie tylko znany ale i „ozłocony” Złotymi Maskami cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Trzeba jednak przyznać, że artyści bytomskiej Opery wznieśli się na wyżyny swoich możliwości i zaprezentowali znakomite przedstawienie. Scenograficzny rozmach, wysoka forma solistów, wspaniale wykonane partie chóralne, świetna forma bytomskiej orkiestry, tancerze zespołu baletowego Opery i tancerze wrocławskiej Pantomimy w sumie prawie dwustuosobowy zespół artystyczny dał pokaz spektaklu, jakich niewiele ogląda się na polskich scenach operowych.

Niezwykłe dzieło zawierające w sobie unikalny zbór trzynastowiecznych pieśni i poezji miłosnej, do których w Carl Orff skomponował kantatę na operową scenę, mimo tego, że rozpoczynająca i kończąca pieśń „O Fortuna” jest znana miłośnikom opery, to „Carmina Burana” bardzo rzadko gości na operowych scenach.

To trudne do teatralnego zinterpretowania operowe dzieło podjął się wystawić w 2008 roku na scenie Opery Bytomskiej doświadczony reżyser Roberto Skolmowski. To już trzecia jego realizacja tego dzieła. Skolmowski dysponuje wielkim doświadczeniem oraz szczególną sceniczną wyobraźnią i to w znacznej mierze dzięki temu „Carmina Burana” zabłysnęła na scenie Sali Kongresowej. Tym bardziej, że jest ona specyficznym miejscem pod względem możliwości technicznych, a szczególnie trudnym akustycznie. Skolmowski dostosował spektakl w taki sposób, aby niczego nie utracić z jego artystycznych walorów.

Owo niezwykłe w swojej barwie plastycznej widowisko dodatkowo ubarwiła rolą Dziewczyny - Agnieszka Dondajewska, solistka Teatru Wielkiego w Poznaniu gościnnie występująca w inscenizacji bytomskiej.

Dyrektor Opery Śląskiej Tadeusz Serafin zwrócił uwagę na fakt, że jego zespół jest niezwykle doświadczony w prezentowaniu swoich spektakli poza własną sceną w Bytomiu. Bytomscy artyści wielokrotnie występowali na wielu scenach niemal całej Europy i Ameryki. Na początku stycznia występowali z Monachium, gdzie w sali Filharmonii prezentowali widzom „Nabucco” w reżyserii Laco Adamika. Doświadczenia te również miały niemałe znaczenie w skutecznej prezentacji „Carmina Burana” w Sali Kongresowej.

O tym, jak wielkim zainteresowaniem tym głośnym przedstawieniem Opery Śląskiej cieszyła się wśród warszawskiej publiczności najbardziej świadczy ponad dwa i pół tysiąca widzów na widowni. To niezwykłe jak na ten rodzaj sztuki i znaczy, że dobre przedstawienie niemal w każdych warunkach ma szansę na dobre przyjęcie przez publiczność.

CARMINA BURANA, XIII-wieczny rękopis odnaleziony w opactwie Benediktbeuren w Bawarii, obecnie przechowywany w Bibliotece Miejskiej w Monachium. „Carmina Burana” jest najobszerniejszym zbiorem świeckiej liryki średniow. (repertuar wagantów i goliardów), zawierają łacińskie wiersze o treści moralizatorsko-satyrycznej, miłosnej, religijnej, biesiadnej. Niektóre z nich opatrzone są neumami bezliniowymi typu st.-galleńskiego; na podstawie porównań z repertuarem St. Martial i szkoły Notre Dame odczytano ok. 40 melodii. W oparciu o teksty C. B. Carl Orff skomponował kantatę sceniczną (1937). (RFM Classic)