Sylwetki członków Latającego Cyrku (2)

Monty Python – mistrzowie absurdu i satyry

Jeśli nagle zaczniemy mówić, że nie wolno nikogo krytykować, aby nikogo nie urazić, to humor przestaje istnieć. A razem z nim, zniknie umiejętność oceny powagi sytuacji".
W taki właśnie sposób wypowiedział się John Cleese, brytyjski aktor filmowy i komik, na temat zagrożenia płynącego z próby nadmiernej ochrony ludzkich uczuć.

John Cleese – (właśc. sir John Marwood Cleese) – ur. 27 października 1939 roku

w Weston-Super-Mare w hrabstwie Somerset. Cleese pochodził ze średnio zamożnej rodziny. W latach młodzieńczych, John został wysłany (właściwie to był „wysyłany") do wielu prywatnych szkół, żeby zdobyć solidne wykształcenie. W końcu rozpoczął on studia na uniwersytecie w Cambridge na wydziale prawa, lecz po ich ukończeniu nie został wcale prawnikiem czy urzędnikiem państwowym, ani księgowym. Cleese nigdy nie lubił biznesmenów, adwokatów i poborców podatkowych (to właśnie on był autorem większość skeczy Pythonów dotyczących prawników i urzędników). W czasie trwania studiów, Cleese przystąpił do amatorskiej grupy teatralnej „Footlight Club", z którą to występował na scenie i dla której pisał pierwsze skecze. Jako pierwszy z pozostałych członków Monty Pythona, miał duże doświadczenie na scenie i już wtedy był gwiazdą telewizyjną. Z tego względu, pierwsza seria „Latającego Cyrku Monty Pythona" miała pierwotnie być tworzona pod grę Cleese'a, lecz ten się nie zgodził, ponieważ chciał pracować wspólnie z resztą.

Eric Idle – ur. 29 marca 1943 roku w South Shields w hrabstwie County Durham.

Mama była pielęgniarką, a ojciec służył w Królewskich Siłach Lotniczych (RAF), który to zginął w wypadku samochodowym w wigilię roku 1945. Z tego powodu mały Idle trafił do szkoły z internatem dla półsierot w Wolverhampton. W roku 1962, Eric zaczął studia filologiczne na uniwersytecie w Cambridge. Był dobrym kolegą Johna Cleese'a i Grahama Champana, tyle że kiedy on dopiero rozpoczynał swoje akademickie życie, panowie Cleese i Champan właśnie je kończyli. Po studiach Idle próbował swoich sił w mało znanych grupach teatralnych, lecz bez żadnych większych sukcesów. Dopiero po wstąpieniu do grupy Monty Python, Idle w pełni rozwinął swoje prawdziwe talenty. Idle posiadał niezwykłe umiejętności bawienia się słowami - bohaterem jednego z najsłynniejszych skeczy jego autorstwa był człowiek mówiący anagramami. Jako jedyny z Pythonów pisał sam swoje skecze, przez co trudno mu było przeforsować swoje pomysły na zebraniach grupy. Oprócz tego był świetnym kompozytorem. Między innymi to właśnie on jest autorem piosenki „Always Look on The Bright Side of Live" („Zawsze patrz na jasną stronę życia"), stworzonej do pełnometrażowego filmu Pythonów, „Żywot Briana" (1979).

Utwór stał się tak popularny, że chętnie jest śpiewany podczas rozmaitych wydarzeń – od imprez sportowych, aż do pogrzebów. W 2005 odnotowano, że jest to 3. najczęściej śpiewana piosenka na pogrzebach w Wielkiej Brytanii (iście brytyjskie poczucie humoru).

Michael Palin – ur. 5 maja 1943 roku w Sheffield w hrabstwie Yorkshire.

Jego ojciec był pracownikiem firmy metalurgicznej, który miał duże poczucie humoru. 
Jak wspominał w jednym z wywiadów: „Mój ojciec był dobrym człowiekiem, lubił żarty, a szczególnie figle. Nadal mam przy sobie sztuczne gówienko, które mi kupił.

Ilu ojców zrobiło coś takiego: „Synu, dostałeś się na Oxford, oto gówienko!".

Palin studiował na Oxfordzie Historię, jednak bardziej niż studiami, interesował się aktorstwem. W pierwszych latach grywał poważne role w studenckich grupach teatralnych. Później poznał Terry'ego Jonesa, swego późniejszego współpracownika w pisaniu skeczy do "Latającego Cyrku Monty Pythona" i rozpoczął z nim tworzenie scenariuszy do przedstawień, w których z resztą obydwaj panowie występowali.

Palin jest najmłodszym członkiem Monty Pythona, którego określano często mianem „ten miły", a niekiedy nazywany był również „najmilszym człowiekiem w Brytanii".

Terry Jones – ur. 1 lutego 1942 w Colwyn Bay w Walii, zm. 21 stycznia 2020 roku

w Londynie (niestety). Jedyny Walijczyk spośród pozostałych Anglików i Amerykanina.
Jones od najmłodszych lat marzył o karierze aktorskiej. Występował w wielu studenckich grupach teatralnych, jednak na dłuższy czas związał się z telewizją. Wtedy rozpoczął pisanie skeczy do programu „The Frost Report" oraz do „The Complete and Utter History of Britan"
i do „Do Not Adjust Your Set" („Prosimy nie regulować odbiorników"), razem z Michaelem Palinem. Podobnie jak Idle, Jones studiował filologię angielską, z tą różnicą, że ukończył studia na Oxfordzie. Jak sam wspominał nie lubił on swojej uczelni: „Nie spodobało mi się w Oxfordzie. Strasznie mnie przerażał. Przytłaczało mnie przekonanie, że w Oxfordzie wszyscy są ode mnie mądrzejsi. Czasem zdajesz sobie sprawę, że to złudzenie i nikt nie jest mądrzejszy od innych, ale wtedy tak nie myślałem". Zawsze wcielał się w rolę gospodyń domowych, „zrzędliwych bab" i namolnych staruszek.

Był współreżyserem bądź reżyserem wszystkich odcinków Latającego Cyrku oraz pełnometrażowych filmów Motny Pythona, w tym „Monty Python i Święty Grall" (1975), „Żywot Briana" (1979) i „Sens życia według Monty Pythona" (1983).

Graham Champan – ur. 8 stycznia 1941 w Leicester w East Midnalnds, zm. 4 października 1989 roku w Kent.

Jak sam o sobie mówił: „Urodziłem się w czasach, kiedy władcy tego świata zrzucali bomby, miotali granaty, strzelali etc. Mówiąc ogólnie, niesamowicie lubili się zabijać... Cudzymi łapami i cudzym kosztem".
Chapamn był trudnym dzieciakiem, sprawiającym problemy wychowawcze. 
Ukończył studia w Cambrige na wydziale medycznym, jednak wiązał swoją przyszłość z aktorstwem. Na początku występował w „Foothligh Club", podobnie jak Cleese i Idle, a potem związał się z chłopakami z Monthy Python. Był głównym bohaterem dwóch pełnometrażowych filmów – „Święty Graal" i „Żywot Briana".

Graham nigdy nie ukrywał tego, że był homoseksualistą, dlatego jest on głównym twórcą skeczy ośmieszających nie tylko homofobiczne zachowania ówczesnego społeczeństwa, ale również stereotypowe ukazywanie homoseksualistów w mediach.

Terry Gilliam – ur. 20 listopada 1940 r. w Minneapolis w stanie Minnesota.

Jedyny „Obcokrajowiec wśród samych Brytolii, w dodatku Jankes!" – tak mówił o nim John Cleese. Gilliam, jako jedyny z Pythonów, prawie w ogóle nie pojawiał się na ekranie. Zamiast tego pełnił w grupie rolę aktora drugoplanowego oraz głównego animatora i nieformalnego reżysera większości telewizyjnych odcinków oraz filmów (szczególnie widoczne jest to w „Świętym Graalu" i „Sensie życia"). Pochodził ze średnio zamożnej rodziny, podobnie jak Cleese. Po zakończeniu edukacji na uniwersytecie Occidental College w Minneapolis, na wydziale politologii, imał się on różnych zajęć, między innymi pracował jako zwykły robotnik przy taśmie w lokalnej fabryce Chevroleta. Na początku lat 60-tych przeniósł się na trzy lata do Nowego Jorku, aby rozpocząć kursy filmowe, ucząc się podstaw animacji. Poważniejszą pracę dostał w magazynie „Help", będąc jednym z głównych redaktorów. Lecz jego kariera została przerwana przez wezwanie do wojska, od którego Terry często się uchylał. Na ten czas wstąpił do Gwardii Narodowej Stanów Zjednoczonych.

Po odbyciu służby wyjechał do Europy, konkretnie do Anglii, gdzie poznał resztę chłopaków (Cleese'a poznał wcześniej, kiedy ten przebywał w Nowym Jorku wraz z grupą Cambridge Circus). Dzięki jego innowatorskiemu podejściu do tworzenia animacji - jego animowane przerywniki były przepełnione absurdalnym poczuciem humoru, a czasem nawet i nieskrępowaną agresją - Gilliam stał się inicjatorem metody kończenia skeczu bez puenty (kiedy skecz się kończył, Terry wklejał w jego miejsce jeden ze swoich animowanych filmików).

cdn

Michał Pawlak
Dziennik Teatralny Warszawa
10 kwietnia 2021

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...