Tandem Rutkowski-Walczak
"Ojciec polski" - reż: Michał Walczak - Teatr Polonia w WarszawiePo sukcesie "To nie jest kraj dla wielkich ludzi" Rafał Rutkowski i Michał Walczak wspólnie zrealizowali kolejny monodram. Podobnie jak poprzednia realizacja, "Ojciec polski" śmieszy bezkompromisowym żartem, zaskakuje improwizowanymi aluzjami do życia "tu i teraz", a także jest okazją do podziwiania niewątpliwego kunsztu aktorskiego Rafała Rutkowskiego.
Rafał Rutkowski wyniósł z macierzystego Teatru Montownia umiejętność gry w minimalistycznej scenografii. Wystarczy scena, odpowiednie oświetlenie i niewyszukany rekwizyt, a resztę robi aktor. Tak wygląda większość przedstawień tego niebanalnego teatru bez sceny, którego wyczyny od czternastu lat można oglądać gościnnie na deskach całej Polski i nie tylko. Podobnie w przypadku tego one-man show Rutkowskiemu wystarcza pusta scena do zbudowania przeszło półtoragodzinnej akcji. Jego żarty o Ojcu-Polaku raz popadały w absurd, to znów satyrę, a nawet, w końcowych partiach, w sentymentalny ton, w którym i tak dało się wyczuć się nutę ironii.
Oczywiście przedstawienie nie obyłoby się bez widzów. Włączeni do widowiska odbiorcy odgrywają niebagatelną rolę. Gra aktora z przypadkowym widzem to bowiem szczyt improwizacji w tym show, które zatem nigdy nie wygląda tak samo i w którym zawsze mogą zdarzyć się momenty nieprzewidywalne. Publiczność w lot pojęła tą główną zasadę widowiska i chętnie zaangażowała się w jego współtworzenie.
Utrzymanie zainteresowania publiczności w monodramie to nie lada wyczyn, tym bardziej jeśli cezury czasowe są tak rozległe jak w przypadku „Ojca polskiego". Mimo mistrzostwa Rutkowskiego w umiejętności zamiany ról oraz operowania komediową mimiką i ruchem scenicznym, przedstawienie wraz z upływem czasu traciło swą komiczną werwę. Niestety drugie podejście tego sławnego już tandemu do scenicznej sztuki komediowej nie równa się z mistrzowskim debiutem. Należy jednak życzyć owocnej współpracy w przyszłości.
