Teatralny remiks w Warszawie

komuna// warszawa

ul. Lubelska 30/32

bilety: 15 zł normalne, 10 zł ulgowe

rezerwacja: rezerwacja@komuna.warszawa.pl

Przystanek 1: Akademia Ruchu Pierwszy raz z Akademią Ruchu zetknęliśmy się blisko 20 lat temu za sprawą naszego wykładowcy -Juliusza Tyszki. Był to jego sztandarowy przykład na to, jak o teatrze można myśleć, jak wyznaczać w nim nowe granice. Wówczas nie do końca zdawaliśmy sobie sprawę, jak bardzo zaważy to na naszych dalszych losach. Z perspektywy czasu, analizując zrealizowane przez nas happeningi, akcje i spektakle, odkrywamy wiele tych świadomych i tych nieuświadomionych inspiracji, a nawet polemicznych odniesień. Kolejną możliwość odkrywania potencjału przestrzeni otwartej dał nam festiwal maltański. To dzięki niemu poznawaliśmy Turbo Cacahuete, Générik Vapeaur czy legendarny The Living Theatre. Kolejnych przykładów z pewnością jest jeszcze więcej i grzechem byłoby nie wymienić tu np. "Goździków" Piny Bausch. Inspirowani doświadczeniem innych postanowiliśmy odkrywać MIASTO na własną rękę. Nauczyliśmy się widzieć je własnymi oczami i opowiadać własnym językiem. Postrzegać jako inspirujący, intrygujący, bezustannie pulsujący konglomerat ludzkich emocji. Miasto teatralizowane, wytrącane z rutyny, jako przestrzeń w święcie, wspólnocie, ale i miejsce prowokacji, partyzantki miejskiej, poddane wnikliwej obserwacji i krytycznej interwencji.

Przystanek 2: RE//MIX Remiks w odniesieniu do teatru jest pojęciem bardzo subiektywnym, nie rządzi się bowiem żadnymi jasnymi regułami. Jakkolwiek w muzyce jest dość jasne, że opiera się on na zapożyczeniu formalnym, tak w teatrze może sięgać również do -wspólnej z oryginałem - istoty czy przesłania. Kiedy podejmowaliśmy się udziału w cyklu re//mix, było dla nas oczywiste, że chcemy wybrać dzieło artysty czy formacji, które jest dla nas szczególnie ważne. Emocje zawsze były dla nas w teatrze istotniejsze niż najgenialniejsze nawet formalne rozwiązania, którego jak każdego narzędzia - używać można mniej lub bardziej trafnie.

Przystanek 3: Autobus "Autobus" Akademii Ruchu to więcej niż spektakl, to niezwykłe, poruszające i graniczne doświadczenie. To dzieło skończone, nie pozostawiające właściwie pola do dyskusji. Odważne i radykalne, stawiające widza w trudnej i niekomfortowej sytuacji. Prowokujący, syntetyczny "żywy obraz", budzący skrajne emocje. Niestety nie mieliśmy sposobności obejrzenia tego spektaklu. Nasze wyobrażenia oparte są na własnych intuicjach, kilku rozmowach, opisach i krótkim materiale filmowym. Mimo to decydujemy się zremiksować "Autobus", by zmierzyć się z legendą - choć pewnie raczej z własnymi o niej wyobrażeniami. Z pewnością nigdy byśmy się na to nie porwali, gdyby nie fakt, że Akademia Ruchu sama podjęła artystyczną polemikę, wychodząc z tym doświadczeniem w przestrzeń otwartą, realizując w Wetlinie happening, który dziś funkcjonuje pod nazwą "Autobus II". Chcemy, by praca nad re//mixem stała się twórczą konfrontacją z realizacją Akademii Ruchu. W takim przypadku wzięcie na warsztat cudzego dzieła to tyle samo, co ustanowienie punktu odniesienia w refleksji nad własnym dorobkiem i dookreślaniu swojej teatralnej tożsamości.

Przystanek 4: 9 grudnia 2012 Naszym naturalnym środowiskiem jest przestrzeń otwarta, miasto -żywy organizm, surowy i do bólu szczery recenzent. Przed nami nie tylko zadanie, by skonfrontować się z Akademią Ruchu, ale również odnaleźć się w nowych warunkach - sali teatralnej. Konwencjonalność przestrzeni scenicznej rodzi w nas teatralną krnąbrność i niezgodę. Mamy nadzieję przekuć je w powodzenie naszej pracy. Chcemy dociec tego, co dla nas stanowi istotę, by na nowo, wcielona w nasz twór, mogła skutecznie i silnie oddziaływać. Za punkt wyjścia przyjmujemy zasadę odwrotności, przewrotności i zaprzeczenia. Punkt dotarcia określamy jako przyległy, styczny i zbieżny. Po pokazie odbędzie się spotkanie z twórcami, prowadzone przez Arka Gruszczyńskiego (Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana).

Teatr Strefa Ciszy Powstał w 1993 roku w Poznaniu, od początku do teraz kieruje nim Adam Ziajski. Od początku istotną rolę w działaniach Strefy miała interaktywna relacja widza i aktora oraz żywioł karnawałowej, ludycznej zabawy, czego przykłady stanowią kultowe już spektakle Judasze, Wodewil Miejski czy Sąsiad 2000. W wielu ich realizacjach humor i zabawa stawały się przewrotnym narzędziem do demaskowania ludzkich zachowań oraz zasad rządzących życiem społecznym, jak na przykład w Postscriptum, Koktajl z martwą naturą w tle czy Nauce Latania, w których zespół podejmował temat uprzedmiotawianie relacji międzyludzkich i pytania o granice wolności. Eksperymenty z różnymi przestrzeniami gry, estetycznymi i teatralnymi konwencjami zaowocowały m.in. widowiskiem zrealizowanym na fasadzie poznańskiego ratusza - Kuranty; kameralnym spektaklem w prywatnym mieszkaniu - Kwatera; spektaklem granym na pływalni -DNA; fantastyczną, plastyczną wizją świata jako zbiurokratyzowanej maszyny przedstawioną w poznańskiej Starej Rzeźni - 36,6.

Akademia Ruchu Teatr będący jednym z fundamentów polskiego teatru alternatywnego, powstał w Warszawie w 1973 r. Jego założycielem i kierownikiem artystycznym jest Wojciech Krukowski. Od samego początku aktywności Akademia Ruchu jest znana jako "teatr zachowań" i narracji wizualnej. Akademia Ruchu jest grupą twórczą działającą na pograniczu różnych dyscyplin - teatru, sztuk wizualnych, sztuki performance i filmu. Cechy wspólne w procesie twórczym Akademii Ruchu to: ruch, przestrzeń i przesłanie społeczne. Związane z tym jest przekonanie, że radykalizm artystyczny i przesłanie społeczne nie muszą się wykluczać. Prace Akademii Ruchu w otwartej przestrzeni miasta, mające od 1974 roku charakter regularnej, ciągłej aktywności (ponad 600 spektakli, zdarzeń i akcji ulicznych) są pierwszym w kraju przykładem tak systematycznych działań grupy twórczej - poza oficjalną sferą kultu sztuki - w przestrzeni "nieartystycznej"; na ulicach, w domach mieszkalnych i strefach przemysłowych.