Teatralny Speed Dating

Projekt pod nazwą Rzeszowska Scena Nowej Dramaturgii, którym w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej kieruje reżyserka Martyna Łyko, spotkał się w Polsce z na tyle dużym odzewem, że był on miarą aktualnego twórczego zaciekawienia teatrem i zaangażowania w teatr pokolenia dwudziestoparolatków, którzy na co dzień żeby zarobić na chleb często wykonują różne zawody rzadko z ich emocjami i intelektem ulokowanymi w teatrze mającymi cokolwiek wspólnego. Ale to teatr jest dla nich nie tylko pasją, lecz także formą spełniania się i marzeniem o zaistnieniu na jego obszarze w bliskiej przyszłości.

Młodzi dramaturdzy i reżyserzy przedstawili przed publicznością zarysy swoich tekstów scenicznych w kontekstach prób inscenizacyjnych. Można z nich było wywnioskować, że interesują ich bardzo różne i różnorodne kwestie społeczne i moralne, od powszechnie widocznych, po ukryte albo skrywane. Niektóre były mocniej osadzone w tkance teatralnej, inne słabiej. Jedno stawało się w miarę słuchania oczywiste, że młodych ludzi raczej interesują ich własne, osobiste spojrzenia, a nie przykładowo penetracja klasyki w kierunku nadawania jej kształtu współczesnego. Przejaw pewności siebie, czy słabego oczytania klasyką? A może i jednego, i drugiego? Następne edycje projektu dadzą na to i inne pytania odpowiedzi. A zwłaszcza o przyszłość polskiego teatru. Bo prawdopodobnie jakaś odpowiedź na to właśnie pytanie po kilku edycjach projektu okaże się i będzie najważniejsza.

Przed widownią z teatralnymi próbami wystąpili młodzi autorzy i reżyserzy Katarzyna Matwiejczuk i Kamila Siwińska, Miłka Malzahn i Mateusz Pasłęcki, Olga Żukowicz i Julia Hart, Artur Dudziński i Andrei Zagorodnikow, Paweł Świerczek i Sebastian Krysiak, Marta Syrwid i Barbora Chovancová, Alicja Kobielarz i Jan Hussakowski, Agata Wlazło i Marta Streker, Michał Łukowicz i Beniamin Bukowski, Krzysztof Puławski i Przemek Jaszczak.

Samym już wyborem trudnego tematu i ambitnego przesłania szkicu „Lebensborn. Źródło życia" o planie nazistowskich Niemiec korzystania z Polek jako przedmiotowego materiału do rodzenia niemieckich dzieci i szerzej możliwości biologicznego i genetycznego manipulowania człowiekiem zwróciła na siebie uwagę Olga Żukowicz. Ten tekst po dopracowaniu i obróbce literackiej mógłby mieć szansę jako na początek realizacja pereformatywna podczas czytań w ramach projektu DramaLab.

Projekt Rzeszowska Scena Nowej Dramaturgii spotkał się z uznaniem w młodych środowiskach zainteresowanych kreatywnie teatrem. Przyjęty cel o rozwoju i wymianie doświadczeń młodych reżyserów i autorów piszących dla sceny daje im niemałą szansę. Na tegoroczną edycję projektu, która jest pierwszą, spłynęło sześćdziesiąt zgłoszeń. Z tej liczby wybrano dziesięciu dramaturgów i tyle samo reżyserów, którzy dobierali się parami przygotowując zarysy propozycji ujawniających ich zainteresowania, poczucie wrażliwości, sposoby myślenia sceną i punkt widzenia na wiele spraw. Byli wśród nich autorzy o zacięciu dramatopisarskim, ale też prozatorskim i poetyckim.

Na chwilę obecną uczestnicy projektu mają za sobą pierwsze spotkania twórcze w ramach Teatralnego Speed Datingu, co z angielskiego znaczy - „szybkie randki", w przenośni - kontakt polegający na krótkich rozmowach limitowanych czasowo przez organizatora. W przypadku Rzeszowskiej Sceny Nowej Dramaturgii „szybkie randki" nie dały efektu twórczego tylko w jednym przypadku. W pozostałych pomiędzy dwojgiem twórców zaiskrzyły, dając ożywczy ferment. Czego efektem w kwietniu będzie praca nad projektami z Weroniką Szczawińską. A w kolejnych miesiącach projekty zyskają formę czytań performatywnych, słuchowisk lub instalacji. Jeden ma szansę stać się spektaklem.

Na tę chwilę z letniej rezydencji dramaturgicznej w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej skorzysta młoda poetka Aldona Kopkiewicz, autorka projektu sztuki „Febra". Ostateczne efekty pracy młodych twórców poznamy w przyszłym sezonie.