Teraz Mikołaj Mikołajczyk!

To On ! Mikołaj Mikołajczyk - tancerz, choreograf i ostatni rezydent 5. Maat Festival 'border-line 2013! Mikołaj przyjechał do nas w listopadzie i spędził w progach naszego domu Maat Studio i CK Lublin 11 dni podczas których wraz z nami zagłębiał się w ścieżki tańca podążając nimi wraz z Patrycją Płanik i Serduszkiem (kim jest serduszko dowiecie się podczas pokazu spektaklu Mikołajczyka). Oko kamery bezustannie śledziło ten proces chwytając postać Mikołaja w cyfrową kopię tej rzeczywistości! Już 14 grudnia zobaczycie nad czym pracował Mikołaj, kogo spotkał, co spotkało jego oraz usłyszycie to, co myśli o tańcu i jaka jest jego droga z ciałem i poprzez ciało! Bądźcie z nami! Do zobaczenia już w najbliższą sobotę na 5. edycji Maat Festival!

Mikołaj Mikołajczyk tancerz, choreograf. Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu, studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu historię sztuki i socjologię. Pracował we Wrocławskim Teatrze Pantomimy we Wrocławiu, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Teatrze Wielkim w Poznaniu, oraz Badisches Staatstheater w Karlsruhe. Przeszedł wszystkie szczeble artystycznej kariery: od adepta do I solisty baletu. W Operze na Zamku w Szczecinie był kierownikiem baletu, który następnie przekształcił w autorski teatr tańca Teatr DNA - taniec zakodowany genetycznie. Współpracował z choreografami reprezentującymi różne style taneczne i sposoby myślenia oraz kreowania przestrzeni artystycznej, między innymi z takimi artystami, jak: jak Henryk Tomaszewski, Mats Ek, Birgitt Cullberg, Ewa Wycichowska, Teresa Kujawa, Olaf Schmidt, Gray Veredon, Conrad Drzewiecki, Barbara Gołaska, Andrzej Glegolski, Emil Wesołowski, Przemysław Śliwa, Henryk Konwiński, Marek Różycki, Dawid Earle, Waldemar Wołk Karaczewski, Jerzy Makarowski, Ivan Bataillei, Antal Fodo.

Występował na wielu festiwalach w kraju jak i za granicą: Edynburgu, Sofii, Lill, Carcassone, Berlinie, Hamamatsu, Xanten, Luksemburgu, Brukseli, Brugii, Kownie,Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Lublinie, itd. Współtworzył warsztaty i festiwale tańca: Letnie Spotkania Artystyczne w Kutnie, Lądeckie Lato Baletowe w Lądku Zdroju, warsztaty tańca w Sieradzu i Szczecinie. W ostatnich latach, po odejściu od pracy w zespołach baletowych, w poznańskim Starym Browarze artysta przygotował dwa solowe spektakle - Waiting (2006) i Z Tobą chcę oglądać świat (2008), a także muzyczno-taneczny projekt PoLY-RHYtm ze Zbigniewem Kozubem, przygotowanyw ramach Festiwalu Wiosny w Poznaniu (2009). Waiting został uznany za jeden z najważniejszych spektakli w polskim tańcu na przestrzeni wielu lat i pokazywany był w ramach Polskiej Platformy Tańca w Poznaniu (2008). Spektakl odczytywać można jako rodzajosobistej wypowiedzi na temat tańca i statusu tancerza. Jesienią roku 2011 przygotował premierowy spektaklPlasir d'amour, który dołączony do wcześniejszych Waiting i Z Tobą chcę oglądać świat stworzył autobiograficzny Tryptyk, po raz pierwszy pokazany w całości w ramach Maat Festivalu/Konfrontacji Teatralnych w Lublinie. Po raz drugi trzy solowe spektakle artysty zostaną zaprezentowane łącznie w czasie 32. Warszawskich Spotkań Teatralnych (nurt: TANIEC).

Zrealizował również takie projekty, jak: Faust- zdarzenie wg Marlowe'a/Grotowskiego, z muzyką Zbigniewa Kozuba (Festiwal Klasyka Polska w Opolu, Teatr Dramatyczny w Opolu 2009), spektakl Wszystko jutro, czyli lalki wybawione na podstawie Teorematu Pier Paolo Pasoliniego z aktorami Teatru Dramatycznego w Opolu (2010), a także dwa projekty w ramach "Odramy 2010" 6. Międzynarodowych Dni Nowej Dramaturgii w Opolu. Podczas edycji Maat Festivalu w Lublinie w roku 2011 (Peryferia ciała) w Lublinie, połączonej z Konfrontacjami Teatralnymi, pokazał zrealizowany wspólnie z Tomaszem Bazanem projekt 'Święto wiosny'. 5 września 2012 odbyła się premiera spektaklu tanecznego z elementami teatru dokumentalnegoTeraz jest czas w reżyserii i choreografii Mikołajczyka, z udziałem działającego przy Zakrzewskim Domu Kultury "Dom Polski" chóru seniorów "Wrzosy". Była to pierwsza premiera, zrealizowana w ramach projektu Wielkopolska: Rewolucje.Sam twórca tak mówi o spektaklu: Tańczył będę nawet z ośmioma dychami na karku. W tańcu nie chodzi tylko o sprawność techniczną czy fizyczną. Równie dobrze mogę samymi palcami tańczyć, tworząc taki koncept, że cała uwaga widza skupi się na nich. Nie potrzeba odrywać się od ziemi pół metra, by zatańczyć.

Od wielu lat artysta jest również niezwykle aktywny jako choreograf i autor ruchu scenicznego dla twórców teatralnych w teatrach dramatycznych i w operze. Wielokrotnie współpracował z jednymi z najważniejszych artystów współczesnego teatru, m.in.z takimi reżyserami, jak: Barbara Wachowicz, Maja Kleczewska, Małgorzata Dziewulska, Jolanta Ptaszyńska, Natalia Korczakowska, Bogna Podbielska, Katarzyna Raduszyńska, Krzysztof Warlikowski, Piotr Kruszczyński, Grzegorze Jarzyna, Adame Hanuszkiewicz, Tomasz Hynek, Wojciech Szelachowski, Krzysztof Garbaczewski, Andrzej Bartnikowski, Krzysztofem Rekowski, Jacek Papis, Michałe Borczuch, Mikołaj Grabowski, Łukasz Chotkowski i Piotr Sieklucki. Opracował ruch sceniczny do wielu spektakli, wśród których warto wumienić Leonce i Lena (Teatr Dramatyczny w Warszawie), Lulu (Narodowy Stary Teatr w Krakowie) i Wieczór sierot Michała Borczucha (Festiwal Dialogu Czterech Kultur) oraz Marat-Sade (Teatr Narodowy w Warszawie) i Between z Sudden rain/Between i Mai Kleczewskiej (Teatr Wielki - Opera Narodowa), a także Opętanych (Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu) i Odyseję (Teatr im. Kochanowskiego w Opolu) Krzysztofa Garbaczewskiego. [info za taniecpolska.pl]

końcowa koncepcja pracy M.Mikołajczyk: "Projekt Lutosławski jesteś kimś kogo kiedyś znałem" reżyseria i wykonanie Mikołaj Mikołajczyk / Przewrotny tytuł spektaklu odnosi się do moich refleksji nad skutkami przedziwnych i niespodziewanych sytuacji, które wydarzyły się w moim życiu. Nie dalej jak miesiąc temu zostałem pozbawiony w sposób haniebny i okrutny wiary w ludzi, wiary w przyjaciół, wiary w normalny i przewidywalny świat zdarzeń. Wystawiony na próbę, pozostałem sam na morzu wzburzonych fal łaski i dobrej woli ludzi, na których jestem skazany. Stan permanentnej pustki i niewiary w przyjaźń spowodował, że postanowiłem odnieść się do tego problemu. Przyjaźń w kontekście socjologicznym jest silnie związana z nieprzyjaźnią. Wspólny wróg bardzo skutecznie cementuje więzi między przyjaciółmi. Przyjaciele mają tendencję do wyolbrzymiania negatywnych cech swych nieprzyjaciół i pomijania ich cech pozytywnych. Przyjaciel to połowa mej duszy mawiał Horacy, przyjaciel to drugie ja mawiał Teofrast z Eresos. Wyruszam więc w podróż poszukiwania zaufania, wierności, życzliwości i szczerości, w poszukiwaniu mojego drugiego ja, w poszukiwaniu przyjaciela.