Toksyczna miłość

"Sex Machine" - reż: Adam Nalepa - Laboratorium Dramatu Warszawa

Budowa i charakter "Sex Machine" Tomasza Mana przybiera cechy antycznej tragedii. Sam tekst pierwszy raz został zrealizowany jako słuchowisko w radiowej Trójce.

W obsadzie znaleźli się wówczas znakomici polscy aktorzy: Jadwiga Jankowska-Cieślak, Andrzej Chyra, Agnieszka Podsiadlik oraz Jan Englert. Na XI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" autor otrzymał nagrodę za jego reżyserię. Na scenie Przodownik premiera sztuki Mana w reżyserii Adama Nalepy swoją premierę miała 5 maja 2011 r. 

Prologiem dla gry aktorów jest występ chóru kobiet, który chronologicznie przedstawia historię wzajemnych relacji matki i syna. Chór cały czas jest obecny na scenie, bacznie obserwuje dziejące się tam wydarzenia, komentuje akcję i często wchodzi w dialog z matką (Joanna Jeżewska).

Od chwili urodzenia syna samotna kobieta podporządkowuje jego wychowaniu cały swój czas i na niego przelewa wszystkie uczucia. Moment, gdy okazuje się, że jej najmilszym wspomnieniem są wakacje spędzone z dzieckiem w Grecji, skłania widza do rozmyślań. Można odnieść wrażenie, że wychowała syna na wymyślony przez siebie wzór idealnego mężczyzny. Czuje się przy nim spełniona i nie chce go nikomu oddać. Nadchodzi jednak dzień, w którym ten (Bartosz Mazur) oznajmia, że się zakochał i że zamierza się ożenić. Matka wyprowadza się z domu z poczuciem, że inna kobieta (Anna Smołowik) zniszczyła jej idealne życie. Zaczyna toczyć z bliskimi psychologiczną grę, której nie przerwie nawet spotkanie z dawnym przyjacielem (Zdzisław Wardejn), samotnym paryskim zegarmistrzem i możliwość stworzenia z nim nowego związku. Konstruuje wymyślną intrygę, która niechybnie prowadzi do tragedii.

Zarówno reżyser, jak i aktorzy zachowują w spektaklu zasadę trójjedności miejsca, akcji i czasu, charakterystyczną dla greckich tragedii. Bardzo przekonująco w rolach skonfliktowanych kobiet wypadają aktorki, nie ustępuje im również Mazur. 

Historia nadopiekuńczej matki przedstawiona w spektaklu porusza ważny społeczny problem. W wielu rodzinach występują podobne, chociaż może nie tak dramatyczne przypadki nadmiernego przywiązania rodziców do dzieci i uzależnienia swojego życia od egzystencji pociech. Autor sztuki i reżyser warszawskiego spektaklu dodatkowo pokazują, że ten temat może z powodzeniem przybrać formę uwspółcześnionej, antycznej tragedii.

Michał Janusz
Teatr dla Was
27 sierpnia 2012

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...