Twórcy

10. Spotkania Teatralne Bliscy Nieznajomi / HISTORIE OSOBISTE

Pierwszym z nurtów „Historii osobistych" będą intymne opowieści samych artystów. Reżyser Michał Borczuch i aktor Krzysztof Zarzecki stworzyli poruszające przedstawienie inspirowane postaciami ich matek, które zmarły na raka (Wszystko o mojej matce). Pisarka Małgorzata Halber, w spektaklu wyreżyserowanym przez tegoroczną laureatkę Paszportu „Polityki" Annę Smolar, opowie o walce z choroba alkoholową (Najgorszy człowiek na świecie). Kolejnym nurtem będą przedstawienia oparte na biografiach mało znanych postaci historycznych – działaczki rewolucji francuskiej Théroigne de Méricourt (Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy) i pierwszej w Polsce kobiety spalonej na stosie (Pieśni Czarownic) – drugi ze spektakli jest przygotowywany kolektywnie, m.in. przez Ewę i Zbigniewa Łowżyłów (w ramach koprodukcji z Fundacją Inspirator) oraz Michała Buszewicza.

Michał Borczuch
Reżyser, scenograf. W Teatrze Łaźnia Nowa zrealizował spektakl Paradiso na motywach Boskiej Komedii Dantego oraz Wszystko o mojej matce.
Ukończył Wydział Grafiki w ASP w Krakowie oraz Wydział Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST. Współpracował z wieloma teatrami w Polsce, m. in. z Narodowym Starym Teatrem im. H. Modrzejewskiej (Lulu, Brand miasto wybrani), Teatrem Polskim we Wrocławiu (Zachodnie wybrzeże. Powrót na pustynie, Hans, Dora, i wilk), Teatrem Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu (Królowa śniegu). Uznawany za jednego z najzdolniejszych teatralnych twórców młodego pokolenia. Inspirują go baśnie Andersena, psychoanaliza Freuda i powieści Goethego. Dwukrotnie nominowany do Paszportów „Polityki". Laureat nagrody Boskiego Komedianta za najlepszy spektakl (Apokalipsa) podczas Boskiej Komedii 2015.

Michał Buszewicz
Dramatopisarz, dramaturg, reżyser. Absolwent specjalizacji dramatologicznej Wiedzy o Teatrze Uniwersytetu Jagiellońskiego (2012) i specjalizacji dramaturgicznej na Wydziale Reżyserii Dramatu Krakowskiej PWST (2015). Jest autorem tekstów: Zbrodnia, Misja (wojny od których uciekłem), Piotrusia Pana na motywach powieści Jamesa Barrie'go, Aktorzy żydowscy. Współpracował jako dramaturg z Eweliną Marciniak oraz Janem Klatą. W Narodowym Starym Teatrze w Krakowie wyreżyserował spektakle Kwestia techniki i Książka telefoniczna według własnego scenariusza. Jest także reżyserem filmu krótkometrażowego na podstawie fragmentu powieści Jamesa Joyce'a Finneganów tren. Od czerwca 2015 do sierpnia 2016 pełnił funkcję kierownika dramaturgów Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.

Michał Zadara
Zyskał uznanie za: innowacyjne podejście do polskiej klasyki, konstruowanie skomplikowanych systemów inscenizacyjnych jak i autorskie spektakle dotyczące konkretnego miejsca (np. Hotel Savoy w Łodzi, Muzeum Powstania Warszawskiego, Belweder w Warszawie).
Studiował Teatr i Politykę w Swarthmore College, Oceanografię w Woods Hole, Reżyserię w Krakowie. Był asystentem i współpracownikiem Małgorzaty Szczęśniak, Krzysztofa Warlikowskiego, Kazimierza Kutza, Jana Peszka, Armina Petrasa, Roberta Wilsona. Stworzył ponad 30 inscenizacji dramatycznych, operowych oraz multimedialnych m.in w teatrach: Wybrzeże w Gdańsku, Starym w Krakowie, Współczesnym we Wrocławiu, Narodowym w Warszawie, Współczesnym w Szczecinie, Maxim Gorki w Berlinie, HaBima w Tel Awiwie, Schauspielhaus w Wiedniu; Capitol we Wrocławiu, Collective: Unconscious w Nowym Jorku, Polskim w Bydgoszczy, Operze Wrocławskiej, Operze Narodowej, Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Laureat Paszportu „Polityki" w 2007 r. „za imponującą aktywność twórczą i za przedstawienia przywracające wiarę w to, że teatr jest przestrzenią artystycznej wolności". Autor filmów niezależnych i instalacji wideo. W 2012 roku na zamówienie Muzeum Powstania Warszawskiego wykonał mozaikę z 31,000 kamieni upamiętniającą cywilne ofiary Powstania Warszawskiego. Autor felietonów politycznych na www.krytykapolityczna.pl, współinicjator ruchu Obywatele Kultury, gitarzysta zespołu All Stars Dansing Band.

Małgorzata Halber
Prezenterka telewizyjna, dziennikarka muzyczna, opowiadająca żarty bez puenty i licząca przy tym na wyrozumiałość. Karierę telewizyjną rozpoczęła w Telewizji Polskiej, pracując jako prezenterka w programie „5-10-15", gdzie odbierała telefony od widzów, ponieważ należała do „starszaków", czyli piętnastolatków. W telewizji Polsat przez jakiś czas prowadziła program „Halo-Gramy". Obecnie pracuje w Vivie, gdzie prowadzi m.in. „Tom Kultury".

Jan Klata
Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, a następnie na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Był m.in. copywriterem, dziennikarzem muzycznym, reżyserem talk-show, felietonistą, niedoszłym grabarzem.
Jako reżyser zadebiutował w 2003 Rewizorem M. Gogola w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Od tego czasu zrobił ponad 30 przedstawień we Wrocławiu, Gdańsku, Bydgoszczy, Krakowie i Warszawie oraz Grazu, Dusseldorfie, Bochum i Berlinie. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Paszportu „Polityki" i Nagrody im. Konrada Swinarskiego.
W swoich spektaklach penetruje nasze narodowe mity i traumy; jego teatr cechuje sięganie po rekwizyty kultury masowej, wspaniała praca z aktorem, efektowne kreowanie przestrzeni oraz wyrazista oprawa muzyczna.
Pierwszym spektaklem Jana Klaty Starym Teatrze były Trzy stygmaty Palmera Eldritcha (2006) według Ph. K. Dicka; a następnie: Oresteja Ajschylosa (2007), Trylogia wg Sienkiewicza (2009), Wesele hrabiego Orgaza wg R. Jaworskiego (2010), Tajny agent – wcześniej Koprofagi, czyli znienawidzeni, ale niezbędni wg J. Conrada, Do Damaszku A. Strindberga oraz Król Edyp wg Sofoklesa i Strawińskiego (2013). W 2014 na deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu wyreżyserował Termopile polskie Tadeusza Micińskiego.
Od stycznia 2013 Jan Klata jest Dyrektorem Narodowego Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie.

Ewa Łowżył
Fotografka, animatorka kultury, aktywistka. Pomysłodawczyni projektu KontenerART, kuratorka galerii Cargo, inicjatorka projektu postawienia pomnika pierwszej w Polsce spalonej na stosie kobiety (pomnik Czarownicy na Chwaliszewie). Od 4 lat realizuje projekt Plemiona dotyczący trybalizacji społecznej, m.in. w Poznaniu, Warszawie, Rwandzie.
Stypendystka Künstlerhaus Bethanien w Berlinie i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, beneficjentka programu Instytutu Adama Mickiewicza Kultura Polska na Świecie. W roku 2015 współpracowała z reżyserką w Rwandzie Joanną Kos-Krauze przy realizacji filmu Ptaki Śpiewają w Kigali.

Zbigniew Łowżył
Artysta muzyk, kompozytor, animator, aktywista miejski, lider projektu KontenerART, instrumentalista, pedagog, inicjator wielu projektów kulturalnych i artystycznych, laureat Medalu Młodej Sztuki. Autor i współkompozytor projektu muzycznego KOD zrealizowanego we współpracy z kompozytorem Krzysztofem Nowikowem, poetą Mateuszem Marczewskim, Poznańskim Chórem Katedralnym pod dyr. ks. Prałata Szymona Daszkiewicza oraz z udziałem Orkiestry Kameralnej pod dyrekcją Marcina Sompolińskiego. Wydał autorską płytę, Spacja, do realizacji której zaprosił Poznański Chór Chłopięcy pod dyrekcją Agaty Steczkowskiej i Chór Chłopięcy z Frankfurtu nad Odrą.

Wiktor Rubin
Absolwent socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST; studiował również filozofię. Debiutował w 2006 polską prapremierą Mojo Mickybo O. McCafferty'ego przygotowaną w Teatrze Krypta w Szczecinie. W Teatrze Polskim w Bydgoszczy zrealizował Tramwaj zwany pożądaniem T. Williamsa (2006) oraz Przebudzenie wiosny F. Wedekinda (2007), Drugie zabicie psa wg M. Hłasko (2007); w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku Lillę Wenedę J. Słowackiego (2007) oraz Orgię P. Pasoliniego (2010), która została nominowana do Sztormów Roku, a w 2011 reżyser otrzymał Nagrodę Prezydenta miasta Gdańsk. W Teatrze Polskim we Wrocławiu wyreżyserował Terrodrom Breslau wg powieści T. Staffela (2006), Cząstki elementarne wg powieści M. Houellebecqa (2008), Lalkę na motywach powieści B. Prusa, wyróżnioną na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska" 2009. W krakowskiej Łaźni Nowej przygotował Emigrantów S. Mrożka (2010).
Od 2007 roku pracuje z Jolantą Janiczak, której dramaty wystawił: w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu James Bonda: świnie nie widzą gwiazd (2010), w Kieleckim Teatrze im. Żeromskiego Joannę Szaloną: Królową (2011), Ofelię (2011) w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu, Tak powiedział Michael J. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Karzeł, down i inne żywioły w Teatrze Nowym w Łodzi oraz Carycę Katarzynę w kieleckim Teatrze im. S. Żeromskiego. Jego spektakle były wielokrotnie pokazywane na najważniejszych festiwalach w Polsce, m.in. na Boskiej Komedii w Krakowie, Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, Interpretacjach w Katowicach, Prapremierach w Bydgoszczy, Festiwalu Klasyka Polska w Opolu, czy Szczecińskim Kontrapunkcie.

Agata Siwiak
Kulturoznawczyni, kuratorka i producentka projektów teatralnych i interdyscyplinarnych. Należy do tych kuratorów, którzy festiwal traktują jako dzieło sztuki konceptualnej, dyskursywnej. Jej autorskie projekty zawsze koncentrują się na wybranym zagadnieniu czy problemie, z którym muszą zmierzyć się zaproszeni artyści (strona Europejskiego Kongresu Kultury). Autorka i kuratorka realizowanego w latach 2012–2014 dla Samorządu Województwa Wielkopolskiego programu społeczno-artystycznego Wielkopolska: Rewolucje, za który dostała nominację do Paszportu Polityki w kategorii „Teatr". Ostatnie jej projekty kuratorskie (2015 rok) to cykl Interwencje w Teatrze Polskim w Bydgoszczy oraz Teatr POP-UP w Krakowie (wraz z Grzegorzem Niziołkiem dla Fundacji GAP). W 2011 była kuratorką projektu Trickster 2011 – programu performatywnego Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu. W latach 2008 i 2009 dyrektorka artystyczna Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi (wraz z Grzegorzem Niziołkiem). W latach 2004–2007 związana z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie, w którym szefowała festiwalowi baz@rt oraz zajmowała się impresariatem i projektami międzynarodowymi. W latach 2002–2004 pracowała w Teatrze Polskim we Wrocławiu, gdzie wraz z Pawłem Miśkiewiczem organizowała Festiwal EuroDrama. Od 2016 roku dyrektorka artystyczna Spotkań Teatralnych „Bliscy Nieznajomi" w Teatrze Polskim w Poznaniu.
Adiunkt w Katedrze Teatru, Dramatu i Widowisk na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie prowadzi specjalizację dla kuratorów teatralnych.

Tomasz Śpiewak
Dramaturg, tłumacz. W Teatrze Łaźnia Nowa stworzył scenariusz spektakli Paradiso oraz Wszystko o mojej matce w reż. M. Borczucha oraz czuwał nad dramaturgią tych przedstawień.
Kierownik literacki Teatru Nowego im. K. Dejmka w Łodzi w roku w 2009. Autor tekstów dla teatru, a także oryginalnych adaptacji scenicznych. Współpracował z wieloma reżyserami w Polsce m. in z W. Klemmem (Kariera Arturo Ui), Ł. Kosem (Klątwa, Starość jest piękna, Król Duch wg J. Słowackiego), N. Korczakowską (Elektra, Nelly wg Skrzywdzonych i poniżonych F. Dostojewskiego, Pasażerki), R. Brzykiem (Okrutne i czułe, Brygada szlifierza Karhana, Berek Joselewicz). Asystował przy reżyserii opery Jakob Lenz wybitnego niemieckiego kompozytora współczesnego W. Rihma (Teatr Wielki Opera Narodowa w Warszawie). Jeden z założycieli Forum Obywatelskiego Teatru Współczesnego.

Malina Prześluga
Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, dramaturg w Teatrze Animacji w Poznaniu. Autorka sześciu książek dla dzieci (m. in. Bajka i Majka, Bajka o Włosie Patryku, Bajka o starej babci i Molu Zbyszku, Ziuzia – nagrodzona tytułem Książki Roku Polskiej Sekcji IBBY). Jej dramaty publikowane są w „Nowych Sztukach dla Dzieci i Młodzieży", „Dialogu" i wystawiane między innymi w Baju Pomorskim w Toruniu, w Teatrze Osterwy w Lublinie, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Lalki i Aktora w Opolu, Teatrze Norwida w Jeleniej Górze, Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze, Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Guliwer w Warszawie. Jest laureatką Medalu Młodej Sztuki, zdobywczyni kilku nagród i wyróżnień w edycjach Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. W roku 2013 zdobyła nagrodę główną, publiczności i dziennikarzy w konkursie Teatru Polskiego w Poznaniu „Metafory Rzeczywistości" za dramat Kwaśne mleko. W 2015 roku otrzymała II nagrodę (pierwszej nie przyznano) w zamkniętym konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy_Kontaktu_2016 za dramat Garnitur Prezydenta. Również w 2015 została nagrodzona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzatę Omilanowską za dokonania w dziedzinie literatury i dramaturgii dla dzieci podczas Wieczoru Twórców Kultury dla Dzieci.

Anna Smolar
Polsko-francuska reżyserka teatralna, tłumaczka. Absolwentka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Paryskim-Sorbonne, ukończyła również szkołę aktorską i warsztaty reżyserskie w Sudden Théâtre. W 2001 roku założyła zespół La compagnie Gochka, z którym realizowała spektakle do 2004 roku.
W Polsce reżyserowała Zamianę Claudela w Teatrze Śląskim w Katowicach, Maestro według sztuki Jarosława Abramowa-Newerly'ego w Laboratorium Dramatu w Warszawie, Jedną ręką Joëla Pommerat w Teatrze Studio w Warszawie, paradokumentalny spektakl Panią z Birmy o Aung San Suu Kyi w Teatrze Polonia w Warszawie, Bullerbyn, O tym jak dzieci domowym sposobem zrobiły sobie las i co z niego wyrosło według Dzieci z Bullerbyn Astrid Lindgren w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, Obcego Alberta Camusa w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Wariatkę z Chaillot Jean Giraudoux w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Wegierki w Bialymstoku, Pinokio Joël Pommerat w Nowym Teatrze w Warszawie, Aktorów żydowskich Michała Buszewicza w Teatrze Żydowskim, Dybuka Ignacego Karpowicza oraz zespołu aktorskiego w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, a także Henriettę Lacks w Centrum Nauki Kopernik i Nowym Teatrze w Warszawie.
Premiera Najgorszego człowieka na świecie wg Małgorzaty Halber w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu odbyła się 26 listopada 2016.
W 2016 roku dostała nagrodę za reżyserię spektaklu Dybuk w ramach ministerialnego konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Spektakl Aktorzy żydowscy dostał w 2016 Grand Prix na festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie i główna nagrodę aktorską dla zespołu na festiwalu Kaliskie spotkania teatralne w Kaliszu.
W Teatrze Radia Tok FM zrealizowała sztukę Jak pięknie było rzucać płytami chodnikowymi Marka Modzelewskiego.
Z Agnieszką Holland współreżyserowała Aktorów prowincjonalnych w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu. Z Jackiem Poniedziałkiem współreżyserowała Enter w Nowym Teatrze w Warszawie. Asystowała m.in. Krystianowi Lupie, Jacques'owi Lassallowi i Andrzejowi Sewerynowi.
W filmie współpracowała z Agnieszką Holland przy Copying Bethoveen, z Kasią Adamik przy Boisku bezdomnych. Autorka tłumaczenia na język francuski książki Grażyny Jagielskiej Miłość z kamienia.

Krzysztof Szekalski
Dramaturg, dramatopisarz, aktor. Ukończył Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Był etatowym aktorem w Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy w latach 2000–2006. Jest autorem sztuk teatralnych. Współtworzył scenariusz spektaklu Zachem. Interwencja w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Jest autorem i reżyserem monodramu Samospalenie (premiera w Teatrze Praga, obecnie w repertuarze teatru Ateneum w Warszawie). Kolejnym wystawionym tekstem był Serdeczny w reż. Aleksandry Jakubczak (premiera listopad 2013 w Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu). We wrześniu 2014 w Teatrze Polskim we Wrocławiu odbyło się czytanie jego tekstu Sny Mariny Abramović (druk w „Notatniku Teatralnym" 77/2014-2015). Jest także autorem tekstu Wietnam/Warszawa, który postał w ramach projektu „Praga. Między utopią a rozczarowaniem" w Teatrze Powszechnym w Warszawie (2015). Następnym wystawionym dramatem było Po co psuć i tak już złą atmosferę w reż. Aleksandry Jakubczak (prapremiera w Teatrze Wybrzeże w Sopocie, obecnie w repertuarze Teatru Nowego w Poznaniu). Jest także autorem słuchowiska Czterech śpiących, które miało swoją premierę we wrześniu 2015 w czasie Otwarta Ząbkowska. W maju 2016 roku, w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, odbyła się premiera Historii T-shirtu, czyli jak dobrze urodzić się na zachodzie, której jest współautorem z Janem Czaplińskim, w reż. Małgorzaty Wdowik. Jest autorem Piłkarzy w reż. Małgorzaty Wdowik (premiera 18 listopada 2016 w TR Warszawa) oraz Great Poland w reż. Aleksandry Jakubczak (premiera 17 grudnia 2016 w Teatrze Polskim w Poznaniu). W pracy łączy metody aktorskie z narzędziami dramaturgicznymi, zajmuje się nowymi formami dokumentalnymi w teatrze.

Małgorzata Wdowik
Studiowała reżyserię teatralną na Akademii Teatralnej w Warszawie, absolwentka wiedzy o teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2013 roku w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, wspólnie z Aleksandrą Jakubczak zrealizowała spektakl Zachem. Interwencja. Odbyła roczne stypendium naukowe w Theater Institute w Giessen, na wydziale Choreography and Performance. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury. Twórczyni projektu Bezdomność. Zadbamy o Ciebie prezentowanego na Malta Festival Poznań 2014. Reprezentowała Polskę na Prague Quartiennale z projektem The Boundries of Landscape, projekt został nominowany do nagrody Promising Student Talent. Wraz z kolektywem K.A.U zrealizowała projekt Transit Monumental w ramach festiwalu SpielArt, pokazywany także w Theater Disconter w Berlinie. Reżyserka spektaklu Piłkarze zrealizowanego dla TR Warszawa oraz Juliusz Cezar wierzy w poranek Teatr Nowy w Łodzi.

Wojtek Ziemilski
Reżyser teatralny, artysta wizualny. Tworzy prace na pograniczu dyscyplin, wykorzystujące różnorodność form sztuk performatywnych. Jego spektakle eksplorują możliwości teatru dokumentalnego: Mała narracja (Teatr Studio w Warszawie), Prolog (Krakowskie Reminiscencje Teatralne i Teatr Ochoty), W samo południe (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu), Kosmologia rozdrażewska (Wielkopolska: Rewolucje), Pigmalion (Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, komuna//warszawa). Często pracuje z aktorami nieprofesjonalnymi (np. Muranów 2014 w Muzeum Historii Żydów Polskich). Założyciel Ośrodka Sztuki XS, współtwórca akcji Golgota Picnic Polska, współpracuje z galerią BWA Warszawa. Prowadzi zajęcia z nowych nurtów teatralnego eksperymentu w Akademii Teatralnej w Warszawie i na Uniwersytecie Warszawskim.

(-)
Materiał organizatora
5 maja 2017

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia