W świecie opery

Autorka wplata fragmenty wywiadów w opowieści o Don Giovannim, Fauście, Carmen, Izabeli z "Włoszki w Algierze", Violetcie z "Traviaty". Każda z tych postaci należy do najczęściej kreowanych na scenach operowych przez odpowiednio: Mariusza Kwietnia, Piotra Beczałę, Małgorztaę Walewską, Ewę Podleś i Aleksandrę Kurzak.

Najbardziej wyczerpujące rozważania na temat kreowanej postaci znajdziemy w rozdziale poświęconym Mariuszowi Kwietniowi. Artysta przez kilkanaście lat występował w tytułowej roli w operze Mozarta "Don Giovanni". "To dla mnie rola nr 1" - przyznaje. Autorka książki cytuje wypowiedzi artysty, z kolejnych okresów jego pracy na tą rolą na różnych scenach operowych. Ukazują one drogę rozwoju Mariusza Kwietnia jako człowieka i artysty, jaką przeszedł w ciągu kilkunastu lat kariery solisty operowego.

Ulubioną rolą Piotra Beczały jest tytułowa rola w operze "Faust" Gounoda. "Faust to jest taka rola, którą chyba zostawię sobie jeszcze na lata, z czystej przyjemności wykonywania tej muzyki" - mówi artysta. Beczała w swoich wypowiedziach koncentruje się bardziej na technice swojej pracy i kondycji opery we współczesnym świecie. Z konieczności więc rozważania nad motywami faustycznymi w tym rozdziale należą w przeważającej mierze do Agnieszki Okońskiej.

Małgorzata Walewska, która w 1999 r. została umieszczona przez magazyn "The Times" na liście dziesięciu najsłynniejszych Polaków jako "jedna z gwiazd, które oświetlają Polsce drogę w nowe tysiąclecie", uważa tytułową rolę z Opery Bizeta "Carmen" za najbardziej znamienną w swoim repertuarze. Artystka skupia się w swoich wypowiedziach na koncepcji tej postaci przez różnych reżyserów: "- Carmen jest psychologicznie skomplikowaną postacią. W zależności od tego, z jakim reżyserem pracuję i jaka jest jego koncepcja, w taki sposób patrzę na tę rolę" - mówi Małgorzata Walewska.

Ewa Podleś obdarzona rzadkim, obejmującym ponad trzy oktawy kontraltem, uznana przez międzynarodowych krytyków muzycznych za najbardziej autentyczny kontraltowy głos swojej generacji, słynie nie tylko z wykonywania wielkich ról. "Potrafi "ukraść" spektakl jednym kilkuminutowym wejściem" - pisze Okońska. Chociaż tytuł rozdziału poświęconego Ewie Podleś "Izabela, belcanto z charakterem", zdaje się sugerować, że dotyczyć będzie tylko kreowania przez artystkę partii Izabeli w operze "Włoszka w Algierze" Rossiniego, otrzymujemy nie tylko rozważania na temat tej roli, ale także opisy artystycznych przygów w kreowaniu innych ról przez Ewę Podleś.

Porównywana przez krytyków do Marii Callas, Aleksandra Kurzak jest bohaterką ostatniego rozdziału książki Agnieszki Okońskiej. Artystka od kilku lat wykonuje partię Violetty w "Traviacie" Verdiego. To jedna z jej ulubionych ról. Wypowiedzi artystki oscylują wokół tej roli, ale przynoszą też wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w rodzinie muzycznej (mama Jolanta Żmurko -sopranistka, tata Ryszard Kurzak - waltornista).

Artyści mówią o swoich rolach i pracy nad nimi. Autorka przeplata ich wypowiedzi opisami treści wybranych dzieł operowych oraz dygresjami na temat ich dziejów scenicznych. Entuzjaści opery powinni mieć tę pozycję na swojej półce.