Weekendowa poznańska polecajka

19-21 listopada 2021

„Bakchanalia" – reż. Bogdan Żyłkowski – Teatr Kóltura (ul. 23 lutego 8)

19.11 (piątek) o godz. 20:05
ŁYSA ŚPIEWACZKA Eugène Ionesco
Zaprasza się Państwa na kolejny listopadowy spektakl w Kólturze, po ciepłym przyjęciu podczas weekendu otwarcia kontynuujemy naszą przygodę z widzami. Przypominamy, że w listopadzie gramy za darmo. Dbając o to, by każdy widz znalazł dla siebie miejsce, bardzo prosimy o rezerwację darmowych wejściówek mailowo pod adresem: teatrkolturawejsciowki@gmail.com
reżyseria - Bogdan Żyłkowski
OBSADA:
Pani Smith – Natalia Skowron
Pan Smith – Igor Piwoński
Pani Martin – Alicja Kalemba
Pan Martin – Adam Garczarek
Strażak – Agata Wróbel
Mary – Tomek Rajek
https://www.facebook.com/events/1062685747799678/
/Materiały: Facebook Teatru Kóltura/

GWIAZDY ŚWIATOWYCH ESTRAD
DWIE SYMFONIE KLASYCZNE
19.11 (piątek) o godz. 19
Paul McCREESH - dyrygent
Orkiestra Filharmonii Poznańskiej
Program:
Siergiej Prokofiew
I Symfonia D-dur op. 25 Klasyczna
Wolfgang Amadeus Mozart
XXXIX Symfonia Es-dur KV 543
https://filharmoniapoznanska.pl/koncerty/
/Materiały: Filharmonia Poznańska/
Mono Czy Stereo/Trupa Pod Wezwaniem Santa Mony – reż. Monika Wińczyk – Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu
19.11 (piątek) o godz. 19 oraz 20.11 (sobota) o godz. 19
Tytułowe „MONO czy STEREO?" to pytanie skłaniające do refleksji nad relacjami i wartościami, jakimi kierujemy się w życiu. Jest też odpowiedzią i interpretacją hasła „Nigdy nie będziesz szła sama/ szedł sam", które przyświeca tegorocznym spektaklom OFF:Premier. Najważniejsza relacja człowieka, czyli samego siebie ze sobą bezsprzecznie warunkowana jest innymi relacjami, które tworzymy lub przypadło nam tworzyć na przestrzeni życia. W dużej mierze kluczowe bywają te rodzinne, są na tyle istotne, że nierzadko rzutują i stanowią o przebiegu dorosłego życia.
Spektakl powstał w oparciu o nagrania naszych rozmów rodzinnych, które poddane analizie i wzięte pod lupę traktują o wielu aktualnych i ważnych społecznie tematach - takich jak samoakceptacja cielesna i wewnętrzna, mierzenie się z krzywdzącymi stereotypami, poszukiwanie tożsamości, radzenie sobie z traumami, lękami, pytaniami i otrzymanym w spadku zapisem genetycznym, na który nie mamy wpływu.
Scenariusz bazuje na zapisie słów, które zostały wymienione w bezpiecznej przestrzeni naszej rodziny, która dużo ze sobą rozmawia. To istotne, ponieważ to właśnie słowa usłyszane od bliskich są często źródłem wieloletnich blokad, zakrzywionej definicji rzeczywistości czy utrudnionego osadzenia w dorosłym świecie. Na szczęście mogą też być otuchą, wsparciem, akceptacją i wskazaniem kierunku życiowej podróży, podróży, w którą każdy musi udać się sam. Własną drogą, ale do jednego, wspólnego dla wszystkich końcowego punktu.
Czy pierwsza „podróż" windą z teściową może nie być katastrofą? Czy każda dziewczynka może zostać baletnicą? Kim jest Wesoła Śmierć? I wreszcie - jak żyć? „MONO czy STEREO"?
Odpowiedzi na te i wiele innych pytań poznacie w spektaklu „MONO czy STEREO?", na gorąco zapraszamy, całą rodziną.
Trupa pod wezwaniem Santa Mony
http://teatrosmegodnia.pl/repertuar.html
/Materiały: Teatr Ósmego Dnia/

„Blisko" – reż. Alicja Morawska-Rubczak – Scena Wspólna w Poznaniu
20.11 (sobota) o godz. 11 oraz o godz. 13
Dwoje tancerzy razem z publicznością odkrywa ukryte jedna w drugiej historie, które są nam wszystkim bliskie, a które jednocześnie pomagają nam zbliżyć się do innych. Podejdź, zobacz, dotknij, poczuj. Zajrzyj do środka. Bliskość – ja, ty, my – rodzina. Każdy z nas nosi w sobie jej cząstkę. Budując więzi, krok po kroku, poznajemy świat. Świat naszych relacji. Bliskość i wszystko to, co z niej powstaje. Narodziny.
https://scenawspolna.csdpoznan.pl/wydarzenia/blisko?date=2021-11-20&startHour=13%3A00%3A00
/Materiały: Scena Wspólna/

Dzieci Saturna – Twórczynie: Agata Baumgart, Aleksandra Matlingiewicz- Scena Robocza w Poznaniu
20.11 (sobota) o godz. 19
„Dzieci Saturna" to projekt dokumentalny o zaostrzającym się kryzysie zdrowia psychicznego wśród młodych ludzi. Chcemy zrozumieć co pcha ich w otchłań, z której – jak im się zdaje – jedynym ratunkiem jest rezygnacja z życia.
Projekt miał swoją premierę ONLINE 22 maja, na którą składały się dwie części: stona internetowa oraz słuchowisko ASMR.
Tygodniowo dwoje lub nawet troje nastolatków i młodych dorosłych (statystyki obejmują populację od 12 do 25 roku życia) ginie w wyniku podjętej, skutecznej próby samobójczej. Z kryzysem zdrowia psychicznego zmagają się coraz młodsze dzieci. Inspiracją dla naszego projektu jest figura Saturna – w zachodniej astrologii utożsamiana z zimnem, melancholią i stanami depresyjnymi. W mitologii Saturn (grec. Kronos) wtrącony do Tartaru przez Zeusa, jest patronem wszystkich cierpiących z nadmiaru „czarnej żółci", odpowiedzialnej za stratę chęci do życia, brak apetytu i ogólną niemoc odczuwania radości. Dzisiejsza rzeczywistość, którą współtworzymy niczym Saturn pożera własne dzieci. Jak możemy je uratować? Przede wszystkim zacznijmy rozmawiać.
Jak trudna i delikatna jest kwestia poruszania tematu samobójstw w mediach uzmysławia m.in. przykład amerykańskiego serialu o nastolatkach „13 powodów", gdzie główna bohaterka opowiada co doprowadziło ją do decyzji o odebraniu sobie życia. W kilka miesięcy od premiery serialu odnotowano znaczny wzrost liczby samobójstw wśród młodzieży. Badania wskazują, że emisja kontrowersyjnego serialu miała bezpośredni wpływ na wzrost samobójczej fali. Dlatego tworząc nasz projekt postanowiłyśmy go skonsultować z psychologami i osobami, które czuwają nad bezpieczeństwem tworzonego komunikatu.
https://www.scenarobocza.pl/spektakl/dzieci-saturna/
/Materiały: Scena Robocza/

„Ślady" – reż. Barbara Kölling – Scena Wspólna w Poznaniu
21.11 (niedziela) o godz. 10:30 oraz o godz. 12
Czy to jestem ja? Czy to jesteś ty? Czasem podążam za śladem, czasem wyznaczam nową drogę. Ulotne ślady na piasku zmieniają swoje kształty, ulotna chwila otwiera okno do przeszłości. Popatrzmy wstecz na nasze ślady.
Spektakl „Ślady" został zrealizowany we współpracy z Teatrem Helios z Niemiec.
https://scenawspolna.csdpoznan.pl/wydarzenia/slady?date=2021-11-21&startHour=10%3A30%3A00
/Materiały: Scena Wspólna/

Koncert & premiera albumu „Lamentacje" kakofoNIKT & Chór Pogłosy–Scena Robocza w Poznaniu
21.11 (niedziela) o godz. 19 (gościnnie)
Lamentacje to wielowymiarowy projekt związany z nowym, zaktualizowanym spojrzeniem na twórczość Wacława z Szamotuł (ok. 1520/25 – ok. 1560), uznawanego za jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów, którego utwory po raz pierwszy drukowane były poza granicami Rzeczypospolitej. Renesans, w którym żył i tworzył Wacław z Szamotuł był czas niezwykle ważnym zarówno dla historii kultury, filozofii, jak i sztuki, a w tym i muzyki. Był to czas naznaczony zwrotem ku człowiekowi (humanizm).
Obecny czas, w który się znaleźliśmy, też potrzebuje szczególnej uwagi i szukania wspólnoty. Jako poznańscy twórcy kultury, zainspirowani muzyką Szamotulczyka, realizujemy interdyscyplinarny projekt artystyczny, w którym specjaliści z różnych dziedzin (m.in. muzykologii, antropologii, religioznawstwa, teatrologii i ekologii) będą rozmawiać na temat twórczości kompozytora.
Muzyka Wacława została opracowana przez zespół kakofoNIKT & Chór Pogłosy w zupełnie nowy, oryginalny sposób łączący siłę ekspresji 35-osobowego chóru, elektroniki, bębnów ludowych, brzmienia folkloru szamotulskiego, renesansowej lutni i awangardowych rozwiązań brzmieniowych.
Nazwa „Lamentacje" wzięła się od odnalezionych kilka lat temu zaginionych utworów Wacława. Lamentacje nie są tu tylko historycznym odniesieniem, są krytycznym spojrzeniem, niepokojem, krzykiem rozpaczy i sprzeciwu na temat aktualnego stanu (degradacji) środowiska, ale też zagubienia współczesnego człowieka. Nie spoglądamy wysoko w niebiosa, ale przyglądamy się temu co się dzieje na Ziemi, wokół nas. Współczesnej refleksji poddane zostały teksty, przepisane z całym bagażem doświadczeń zagadnień i problemów, z którymi mierzy się współczesny człowiek.
Ukoronowaniem tego procesu jest album Lamentacje – każdemu etapowi nagrywania będzie towarzyszył krótki dokument wideo. Łącznie dziewięć filmów pokazuje pracę z różnymi przestrzeniami o silnym nacechowaniu akustycznym i symbolicznym: kościoły, opuszczone fabryki, studia nagraniowe, zagajniki i zarośla ogrodów, sale teatralne i stodoły składają się na inspirujące tło pracy dla niezwykłych muzyków.
https://www.scenarobocza.pl/spektakl/koncert-premiera-albumu-lamentacje/
/Materiały: Scena Robocza/

„Kombinat" - reż. Wojciech Kościelniak Mikołajczyk– Teatr Muzyczny w Poznaniu
19.11 (piątek) o godz. 19, 20.11 (sobota) o godz. 19 oraz 21.11 (niedziela) o godz. 17
Przyjdź. Ta opowieść jest o nas wszystkich. Tych z przeszłości, z przyszłości i z chwili obecnej. To historia o walce jednostki z systemem, o wadze jej głosu i poszukiwaniu prawdy – czymkolwiek by nie była... To komentarz rzeczywistości, przestroga i szansa.
Możesz tę przestrogę zignorować. Nic się wtedy nie zmieni. Posady znanego Ci świata ani drgną. Będziesz nadal istniał. Krok za krokiem, dzień za dniem. Ty, a nad Tobą oni. Cicho, spokojnie, bezpiecznie. Znasz ten stan ducha, umysłu, ciała. Niby Twój, ale jakby... poza Tobą? Cisza dziwnie wygłusza, spokój obezwładnia, a bezpieczeństwo pozbawia sprawczości. Przyparty do muru uznasz, że gdzieś w głębi, zawsze wydawało Ci się to obce, ale tak naprawdę nigdy się nad tym nie zastanawiałeś, no bo dlaczego miałbyś? Skoro zawsze tak było, to znaczy, że tak jest dobrze. Tak musi być.
A co jeśli może być inaczej? Zatrzymaj się. Poczuj tę przestrogę, jej ciężar, chłód... Zastanów się. Wiesz, kim jesteś? Kim są oni? Wiesz, kto pozwolił im dojść do władzy? Kogo oni reprezentują i dlaczego decydują o Twoim życiu? Czy ono tak naprawdę jest Twoje? Czy Ty jesteś swój?
___
KOMBINAT pokazuje przyszłość. Futurystyczną, surrealistyczną i pełną metafor. Powstał
z inspiracji tekstami Kafki, Orwella i Huxleya, a za punkt wyjścia przyjął muzykę i teksty Obywatela GC i Republiki.
To spektakl, jakiego u nas jeszcze nie było. To historia, która dzieje się każdego dnia.
Przyjdź. Przyjdźcie. Ta opowieść jest o nas wszystkich...
https://teatr-muzyczny.pl/spektakle/kombinat/227
/Materiały: Teatr Muzyczny w Poznaniu/

„Śluby panieńskie" – reż. Andrzej Błażewicz – Teatr Polski w Poznaniu
19.11 (piątek) o godz. 19, 20.11 (sobota) o godz. 19 oraz 21.11 (niedziela) o godz. 18
Według ankiety zaprezentowanej w książce Philipa G. Zimbardo i Nikity S. Coulombe Gdzie ci mężczyźni? ponad 65% mężczyzn jako czynniki przyczyniające się do problemów motywacyjnych, występujących wśród młodych mężczyzn wskazało „sprzeczne przekazy w mediach, ze strony instytucji, rodziców i rówieśników na temat akceptowalnych męskich zachowań".
Twórcy przedstawienia Śluby panieńskie według farsy hrabiego Aleksandra Fredry starają się stematyzować pojęcie tak zwanego „upadku męskości" lub „słabej płci męskiej". Portretują problemy współczesnego mężczyzny, budując świat swojego przedstawiania w oderwaniu od farsowego charakteru słów zapisanych przed wiekami przez autora Zemsty. Tropią stereotypy i przemocowe wzorce zachowań wobec obu płci, wielokrotnie powielane bezrefleksyjnie w teatralnych i filmowych realizacjach. Spektakl jest próbą uruchomienia innej narracji niż maskulinistyczna czy też patriarchalna w dialogu między mężczyznami a dyskursem feministycznym. Stawia pytanie o tożsamość męskości, w całej swojej rozciągłości obejmując obszary zarówno hetero- jak i nieheteronormatywne.
https://teatr-polski.pl/spektakle/sluby-panienskie/
/Materiały: Teatr Polski w Poznaniu/

PREMIERA „Świat nie jest taki zły" – opracowanie Andrzej Lajborek – Teatr Nowy w Poznaniu
19.11 (piątek - jubileusz 50-lecia pracy artystycznej Andrzeja Lajborka) o godz. 19:30 , 20.11 (sobota) o godz. 19:30 oraz 21.11 (niedziela) o godz. 19:30
Po dwóch koncertach poświęconych rosyjskiej piosence literackiej zapraszam Państwa na spotkanie o nieco innym charakterze: z polskimi szlagierami z lat 50. XX wieku. I z ich intrygującą, choć zapomnianą już nieco historią. Warto wszak pamiętać, że te melodie mogły powstać, bo ograniczenia pierwszej części dekady, upływającej pod hasłem budowy nowego ustroju, szczęśliwie z czasem poluzowano, pozwalając piosenkom, by stały się znów bliższe codzienności. I że te lata w muzyce to nie tylko nieśmiertelni Mieczysław Fogg, Zbigniew Kurtycz, Marta Mirska, Natasza Zylska czy Jan Danek, ale też kabarety, z gdańskimi To-Tu i Bim-Bomem, warszawskim STS-em, krakowską Piwnicą. Starałem się uwzględnić także ich obecność.
A same piosenki? Pisane zwykle przez świetnych przedwojennych fachowców, z Władysławem Szpilmanem, szefem redakcji muzyki rozrywkowej Polskiego Radia, na czele, łączą atrakcyjną muzykę z tekstami mistrzów pióra – od Gałczyńskiego i Jurandota po Ludwika Jerzego Kerna, Agnieszkę Osiecką, Andrzeja Jareckiego, Kazimierza Winklera czy Włodzimierza Patuszyńskiego. Wszyscy oni tworzyli według reguł starej szkoły, obowiązującej wówczas w całym świecie: piosenki miały czytelną, z reguły łatwą do zapamiętania melodię, dzieliły się wyraźnie na zwrotki i refren, a w tekście musiał znaleźć się tzw. szlagwort.
Skuteczności tej formuły dowodzi fakt, że wiele z tamtych piosenek na dobre osadziło się w naszej zbiorowej pamięci... I mam nadzieję, że sobie to dzisiaj udowodnimy. Zapraszam! Powspominajmy, pośmiejmy i powzruszajmy się, ale przede wszystkim pośpiewajmy. Bo przecież ŚWIAT NIE JEST TAKI ZŁY, skoro wciąż jest w nim miejsce dla starych szlagierów! (Andrzej Lajborek)
https://teatrnowy.pl/spektakle/swiat-nie-jest-taki-zly/
/Materiały: Teatr Nowy w Poznaniu /

„Rapete Papete Pstryk" – reż. Artur Romański – Teatr Nowy w Poznaniu
20.11 (sobota) o godz. 15:00 oraz 21.11 (niedziela) o godz. 15:00
Czy słup elektryczny może się zakochać? Czy świat mamy narysowany pod powiekami? Kim są kroplaki i księżulki? I co by było, gdyby mól żył jak król?
Agnieszka Osiecka była mistrzynią rymów, skojarzeń, „brzęczących wyrazów" oraz niecodziennych pytań. Słuchając jej piosenek dla dzieci, ma się wrażenie, że ona sama nigdy tak do końca nie dorosła. Była dojrzałą artystką, pozostając przy tym dzieckiem.
Jak to się robi? My też tak chcemy! Dlatego stworzyliśmy spektakl muzyczny w oparciu o piosenki poetki, które pisała dla dzieci. Założymy się, że nie znaliście Agnieszki z tej strony! Macie jednak szansę, by nadrobić te zaległości razem z nami – wystarczy przy kasie Teatru wypowiedzieć magiczne zaklęcie: RAPETE PAPETE PSTRYK!
https://teatrnowy.pl/spektakle/rapete-papete-pstryk/
/Materiały: Teatr Nowy w Poznaniu /

„Wesele. Poprawiny" – reż. Marcin Liber – Polski Teatr Tańca
20.11 (sobota) o godz. 20 oraz 21.11 (niedziela) o godz. 20
W streszczeniach rzecz brzmi prosto. Inteligent z miasta żeni się z chłopką. Potem rzeczywistość się skomplikowała. Rozpadły się wspólnoty, w których ludzie żyli całe życie, wieś migrowała do miasta, chłopskie dzieci poszły na studia. Przyszły zmiany. Nastała demokracja, wraz z nią przybył kapitalizm, a ponowoczesność stawiała na „tu i teraz", podważała wagę tradycji i ciągłości.
Na scenie spotykają się różne pokolenia Polaków. Pokolenie naszych dziadków i rodziców, których doświadczenia rzeźbiły ruchy płyt tektonicznych historii i przemian społecznych. Są medium, żywymi ogniwami łączącymi nas z minionym czasem. W ich prywatnych „historiach weselnych" odbijają się losy Polski i Polaków, a rodzinne mitologie stają się częścią wielkiej narracji historycznej. Pokolenie dwudziestolatków, których nie łączą doświadczenia wojen, strajków, spania na styropianie. To o nich mówią Millenialsi, pokolenie Y. Ważne dla nich daty określa nie historia, ale konsumpcja i popkultura – pierwsze portale społecznościowe, fast foody na ulicach, nowe narkotyki, coraz cieńsze laptopy, podróże bez paszportu, muzyka z całego świata w kieszeni spodni.
Są i ci najmłodsi. Co ukształtuje ich doświadczenia – tego nie wiemy.
Co ten międzypokoleniowy dialog z Wyspiańskim, seans zbiorowej pamięci, powie nam o nas samych i dzisiejszej Polsce?
Czego się boimy, wstydzimy, czego pragniemy?
Lubimy myśleć o Polsce jako o projekcie utraconej wspólnoty, wprost z roztańczonej karczmy z „Pana Tadeusza", gdzie ludzie różnych stanów, wyznań, majętności zgodnie wsłuchują się w grę żydowskiego cymbalisty.
Tymczasem Wyspiański demaskuje tę iluzję, a kolejne wystawienia „Wesela", które towarzyszyły polskim przemianom i dramatycznym wydarzeniom na przestrzeni lat, są dowodami fiaska i utopii pragnienia, aby myśleć o Polsce w ten sposób.
Czy naszym losem jest wyruszać wciąż na nowo, w kolistym melancholijnym ruchu wiecznego powrotu, po złoty róg, jak Jazon po złote runo? Budzić się wciąż po kolejnych Weselach, z kacem nieodrobionej historii, wypartych win, ukrytych strachów, z nadzieją, że tym razem się uda?
Zapraszamy na poprawiny.
Magdalena Zaniewska
http://www.ptt-poznan.pl/pl/node/224
/Materiały: Polski Teatr Tańca/

„O czym szepcze las" – reż. Alicja Morawska-Rubczak  – Teatr Animacji w Poznaniu
20.11 (sobota) o godz. 10, 21.11 (niedziela) o godz. 11 oraz 11:30
Spektakl jest zaproszeniem do wsłuchania się w historie, które chce opowiedzieć nam las. W sposób poetycki - na poziomie słowa, dźwięku i obrazu - zaprasza widzów w różnym wieku do poznania bogactwa świata drzew i ich mieszkańców. Piękne animowane lalki, intrygujące obrazy i wizualizacje, zaskakujące dźwięki - to wszystko sprawi, że poczujecie magię lasu i nabierzecie ochoty na leśny spacer z jeszcze bardziej otwartymi oczami, uszami i sercem.
Główną inspiracją do powstania spektaklu są książki Simony Kossak i Petera Wohllebena - autorów, którzy zarówno dzieci, jak i dorosłych potrafią fascynować i porywać opowieściami snutymi o lesie i jego mieszkańcach, pokazując złożoność i niezwykłość otaczającej nas natury oraz wagę naszej zdolności wsłuchiwania się w to, co próbuje wyszeptać do nas las. Spektakl powstaje jednak przede wszystkim z fascynacji byciem w lesie na co dzień, bacznego przyglądania się zachodzącym w nim zmianom oraz - co w obecnym czasie niezwykle cenne - sile i poczuciu stabilności, które daje nam kontakt z naturą. W sytuacji pandemii stał się bezcennym dobrem, pozwalającym na złapanie oddechu, poszukiwanie i zgłębianie nowych więzi - zarówno z samym sobą, jak i z bliskimi.
Spektakl jest również poszukiwaniem nowych możliwości artystycznego spotkania z widzami w okresie pandemii i powstaje z uwzględnieniem wytycznych związanych z reżimem sanitarnym. Jego twórcy starają się wykorzystać powstałe ograniczenia i podjąć próbę artystycznych poszukiwań form nowej bliskości i kreowania scenicznego świata bogatego w doznania sensoryczne, dającego widzom poczucie bezpieczeństwa.
Spektakl dla dzieci w wieku 2-4 lat oraz bliskich im dorosłych.
https://teatranimacji.pl/spektakl/o-czym-szepcze-las
/Materiały: Teatr Animacji w Poznaniu /

„Miłość do trzech pomarańczy"– reż. Paweł Aigner – Teatr Animacji w Poznaniu
20.11 (sobota) o godz. 17, 21.11 (niedziela) o godz. 17.00
W pewnym średniej wielkości królestwie, gdzieś w środkowej Europie, dzieje się prawdziwy dramat. Następca tronu książę Tartaglia zapadł na chorobę zwaną melancholią i jest niezdolny, by przejąć koronę. Jego ojciec, król Karo, który najchętniej rozwiązywałby problemy za pomocą topora, narażony jest w związku z tym na spiski i intrygi niewiernych poddanych, szukających sposobu, by przejąć władzę. Poza polityką, do gry wkracza także potężna magia – za jej sprawą książę, zamiast wracać do formy, zakochuje się w... pomarańczach! I w towarzystwie aktora-komedianta wyrusza w daleką, pełną dziwów i niebezpieczeństw podróż, by je zdobyć.
Znany z nieokiełznanego poczucia humoru reżyser Paweł Aigner zabrał się za słynną klasykę włoskiej satyry, utwór weneckiego dramatopisarza Carla Gozziego, efektem czego powstał spektakl skrzący się żartem, niezwykle dynamiczny, pełen zaskakujących zwrotów akcji, ale i bajkowej, magicznej atmosfery.
„Miłość do trzech pomarańczy", jako satyryczno-magiczna baśń opierająca się na tradycji commedii dell'arte, uzupełniona została o motywy na wskroś współczesne; czy to inteligentne aluzje do sceny politycznej, czy świadomą grę konwencją, czy język, którym operują postaci, a który powstał przez zręczną adaptację klasycznej wersji sztuki przez samego reżysera.
Dajcie się uwieść tej czarującej, mądro-szalonej opowieści, umuzycznionej balladami, ariami, przebojami, która sprytnie gra z inteligencją widza, oferując mu czystą rozrywkę w atrakcyjnej, wyrafinowanej formie.
Preferowany wiek od 12 lat.
https://teatranimacji.pl/spektakl/miosc-do-trzech-pomaranczy/
/Materiały: Teatr Animacji w Poznaniu /

To jest teraz – warsztaty dla rodzin z dziećmi w wieku 5-7 lat – Teatr Polski w Poznaniu
21.11 (niedziela) o godz. 11
Podczas działania wprowadzimy w zagadnienia otwartego ciała i ruchu/bycia blisko. Będziemy korzystać z narzędzi wywodzących się z techniki tańca współczesnego, improwizacji i nowej choreografii. Naszymi „partnerami", współuczestnikami wydarzenia i bodźcem do tworzenia, będą innowacyjne i wielofunkcyjne obiekty sensoryczne Intibag autorstwa Izabeli Chlewińskiej i Tomasza Bergmanna. W codziennej praktyce spotkania człowieka z obiektem obserwujemy, jak szybko stają się one (obiekty) osobiste, zacierając granicę pomiędzy człowiekiem a przedmiotem. Będziemy korzystać z możliwości, które dają, a także wspólnie eksplorować i doświadczać bliskości. Proponujemy działanie, które będzie spotkaniem: swobodnym, otwartym, włączającym. Tych, którzy akurat mają na to ochotę, gotowym na sugestie uczestników, wrażliwym na ich potrzeby. Idea „To jest Teraz" spotkania (w) ruchu powstała z wymiany: myśli, energii, obserwacji, skojarzeń. Spotkanie to budowanie relacji, sprawczości i siły.
Zachęcamy do przyjścia w stroju niekrępującym ruchów (także tych na podłodze). W przestrzeń warsztatów wchodzimy bez butów.
https://teatr-polski.pl/to-jest-teraz-warsztaty-dla-rodzin-z-dziecmi-w-wieku-5-7-lat/
/Materiały: Teatr Polski w Poznaniu/

 

Natasza Thiem
Dziennik Teatralny Poznań
19 listopada 2021

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...