Werdykt jury

Nagrodę im. Ignacego Lewandowskiego w wysokości 2.000 zł ufundowaną przez jego przyjaciół dla Jadwigi Grygierczyk za rolę Królowej Nawarry / Joanny d'Albret w spektaklu Królowa Margot. Wojna skończy się kiedyś w reżyserii Wojciecha Farugi z Teatru Polskiego w Bielsku Białej, za rolę epizodyczną, która znakomicie wprowadziła nas w przedstawienie.

Nagrodę im. Jacka Woszczerowicza w wysokości 3.000 zł ufundowaną przez ZASP dla Violetty Smolińskiej za rolę Matki / Czesławowej Paszkowskiej / Łubieńskiej w spektaklu Morfina w reżyserii Eweliny Marciniak z Teatru Śląskiego w Katowicach, za stworzenie niezwykle wyrazistej i silnej postaci.
Specjalną nagrodę aktorską ufundowaną przez właścicieli Pałacu Tłokinia Restauracja-Hotel, Angelikę i Piotra Mazek w wysokości 3.000 zł dla Bożeny Borowskiej-Kropielnickiej za rolę Ireny w spektaklu „Prezydentki" w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego z Teatru Nowego w Poznaniu, za poszukiwanie w postaci autentyczności.

Nagrody aktorskie ufundowane przez Marszałka Województwa Wielkopolskiego i Prezydenta Miasta Kalisza, w tym:

Główne nagrody aktorskie w wysokości 4.000 zł każda dla:

Małgorzaty Gorol za rolę Elfriede V w spektaklu Podróż zimowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza z Teatru Polskiego we Wrocławiu, za mistrzowskie łączenie bycia opowiadającym i opowiadanym; za aktorstwo, które jest jednocześnie niezwykle emocjonalne, intuicyjne i świadome.

Ewy Skibińskiej za rolę Elfriede III w spektaklu Podróż zimowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza z Teatru Polskiego we Wrocławiu, za mistrzowskie łączenie bycia opowiadającym i opowiadanym; za aktorstwo, które jest jednocześnie niezwykle emocjonalne, intuicyjne i świadome.

Krzesisławy Dubielówny za rolę Elfriede II w spektaklu Podróż zimowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza z Teatru Polskiego we Wrocławiu,za mistrzowskie łączenie bycia opowiadającym i opowiadanym; za aktorstwo, które jest jednocześnie niezwykle emocjonalne, intuicyjne i świadome.

Pawła Smagały za rolę Konstantego w spektaklu Morfina w reżyserii Eweliny Marciniak z Teatru Śląskiego we Katowicach, za aktorstwo, które unika ostentacji i wyróżnia się szczególną wrażliwością.

Wyróżnienie aktorskie w wysokości 2.000 zł dla Klary Bielawki za rolę Odnalezionego Dziennika w spektaklu Afryka w reżyserii Bartka Frąckowiaka z Teatru Polskiego w Bydgoszczy, za świadomość teatralnych konwencji i odwagę ich łamania w charakterystyczny, pełen dowcipu sposób

Grand Prix 55. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej w wysokości 20.000 zł ufundowaną przez Marszałka Województwa Wielkopolskiego i Prezydenta Miasta Kalisza oraz statuetkę Wojciecha dla zespołu Teatru Śląskiego w Katowicach w składzie: Katarzyna Błaszczyńska, Bartłomiej Błaszczyński, Aleksandra Fielek, Tymoteusz Huget, Natalia Jesionowska, Anna Kadulska, Paweł Smagała, Violetta Smolińska, Artur Święs, Mateusz Znaniecki – wykonawców przedstawienia Morfina Szczepana Twardocha, w reżyserii Eweliny Marciniak, za imponującą pracę zespołową, w której znakomicie połączyła się ekspresja ciała, interpretacja literacka i muzyczność.

JURY SPOŁECZNE W SKŁADZIE:

Monika Baran
Bernadeta Fengier
Marcelina Hertmann
Mikołaj Pancewicz
Jerzy Szukalski

po obejrzeniu 7 spektakli konkursowych postanowiło przyznać nagrodę w wysokości 5.000 zł – ufundowaną przez panią Grażynę Goździewicz, właścicielkę Herbaciarni Chimera – dla zespołu Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy w składzie: Magda Biegańska, Bartosz Bulanda, Rafał Cieluch, Magda Drab, Katarzyna Dworak, Gabriela Fabian, Joanna Gonschorek, Bogdan Grzeszczak, Robert Gulaczyk, Dominika Karkoszka, Mateusz Krzyk, Jakub Ksiądzyna, Paweł Palcat, Anita Poddębniak, Albert Pyśk, Magda Skiba, Małgorzata Urbańska, Paweł Wolak – wykonawców przedstawienia Konferencja ptaków, w reżyserii Ondreja Spišáka.

Nagroda została przyznana:

– za udowodnienie atrakcyjnej istoty czystej gry aktorskiej
– za ascetyczną skromność środków wspomagających efekty sceniczne
– za przyjemność oglądania zespołu przyjaciół bawiących się w Teatr przez duże T.

55. edycja festiwalu to jubileusz zacny, choć niezbyt okrągły. Jednak wraz z objęciem kaliskiej sceny przez nową dyrekcję i jubileuszem 250-lecia teatru publicznego w Polsce, jest to wystarczająca okazja na krytyczne spojrzenie i próbę nadania jednemu z najstarszych teatralnych festiwali w Polsce nowych ram. Kaliskie Spotkania Teatralne pozostaną Festiwalem Sztuki Aktorskiej – będą starały się śledzić wszystkie przemiany i nowe trendy pojawiające się w teatrze i całej sferze określanej dziś jako sztuki performatywne. Na festiwalu nie zabraknie wielkich gwiazd sceny, jak i stawiających pierwsze kroki adeptów; amatorów w profesjonalnych zespołach i zawodowych aktorów realizujących swoje projekty poza instytucjonalną sceną. Chcemy przywrócić KST atmosferę festiwalu w pełnym jego znaczeniu – przestrzeni spotkania artystów i publiczności, czasu twórczego fermentu i wymiany wiedzy oraz doświadczenia.

Mamy świadomość skali festiwalu i fragmentaryczności w budowaniu programu, stąd decyzja o skupieniu się co roku na wybranym zagadnieniu. Mamy nadzieję, że dzięki tak budowanemu programowi KST staną się festiwalem nieoczywistym; przyciągającym do miasta wielbicieli teatru z różnych zakątków kraju. Wybór ZESPOŁOWOŚCI jako tematu tegorocznej edycji był dla nas od początku oczywisty. Wysoki poziom polskiego teatru, jego pozycja na świecie, w dużej mierze oparta jest właśnie na fenomenie stałych zespołów aktorskich. Model ten, kultywowany już tylko w nielicznych krajach, pozwala dużo głębiej wniknąć twórcom spektaklu w istotę rzeczy, o której przyszło im opowiadać publiczności.

Zaprosiliśmy do Kalisza spektakle z teatrów dużych i małych miast, przedstawienia bazujące na tekstach klasycznych i współczesnej literaturze, projekty realizowane przez wybranych członków zespołu lub angażujące nieomal cały skład teatru. Ta różnorodność zbiega się w postaci aktora instrumentalnego – zdolnego do przekroczenia swojego emploi, otwartego na rozmaite zadania stawiane przed nim w kolejnych repertuarowych wyprawach swojego teatru.