Wernisaż przed spektaklem

wernisaż wystawy zatytułowanej "Pamięci Andrzeja Urbanowicza"

ANDRZEJ URBANOWICZ urodził się w 1938 roku w Wilnie. Studia na ASP w Krakowie i Katowicach, w 1962 roku dyplom. W 1963 roku miał pierwszą wystawę indywidualną w galerii Krzywe Koło prowadzonej przez Mariana Bogusza. Na wystawie pokazane zostały obrazy malarstwa materii powstałe na początku lat sześćdziesiątych. Wziął udział w pierwszym Plenerze w Osiekach i innych działaniach animowanych przez Bogusza.

Od roku 1964 zauważa się stopniowy odwrót od malarstwa materii w stronę wyobrażeń symbolicznych. Podejmuje studia nad ezoteryką zachodnią i symbolologią. W 1967 roku stał się współzałożycielem Kręgu Oneiron w Katowicach.

W latach sześćdziesiątych i z początkiem lat siedemdziesiątych zajmował się animacją niezależnego życia artystycznego (m.in. Galeria Śląska, Galeria Katowice, trzy Katowickie Spotkania Twórców i Teoretyków Sztuki). W latach 1967 – 71 wspólnie z Henrykiem Wańkiem podejmował różne działania artystyczne, translatorskie i wydawnicze w nieoficjalnym obiegu. W latach siedemdziesiątych zajmował się podziemną działalnością wydawniczą związaną z buddyzmem. W 1974 roku wraz z Urszulą Broll założył pierwszą wspólnotę Zen w Polsce.

W roku 1978 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1979 roku stypendium Fundacji Kościuszkowskiej. Z początkiem stanu wojennego brał udział w działal-ności prosolidarnościowej. W okresie do 1991 roku miał dziewięć wystaw indywidualnych w Nowym Jorku i U.S.A.

W końcu 1991 powrócił z emigracji, z której przywiózł duży cykl obrazów nawiązujących do wcześniejszego okresu psychodelicznego 60/70 i do estetyki bizarre. W 1992 wielki pokaz retrospektywny w BWA Katowice, tam również w roku 2000 wystawa Splendor Solis na której pokazał nowe cykle malarskie. Od 2007 roku kontynuował cykl Listy do Eros, w którym odwołując się do malarstwa gestu tworzył zagadkowe struktury talizmaniczne.

Urbanowicz podejmował różnorodne działania związane z malarstwem, grafiką, performance, parateatrem. Uprawiał eseistykę na pograniczach sztuki i teorii kultury i prowadził wykłady z tym związane (cykl 12 spotkań, Górnośląskie Centrum Kultury w Katowicach, 2009). Był założycielem i prezesem Towarzystwa Bellmer, powstałego w 2000 roku stowarzyszenia kultywującego tradycje surrealistyczne.

Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Prace w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz innych muzeów i kolekcji w Polsce i zagranicą.Urbanowicz do połowy 80. zajmował się wyłącznie malarstwem. Pod koniec okresu nowojorskiego odkrył możliwości technologii ksero w kreowaniu nowych rzeczywistości wizualnych. Przenikanie się planów i nakładanie się na siebie form i wizerunków ujawnia nie tylko różne niuanse, ale i stwarza nowe. Bliska artyście idea palimpsestu współgra tu z wieloznacznością i wielowątkowością sensów kosmosu.

„Na Hiroshige” to charakterystyczny dla Urbanowicza cykl nadruków na kolorowych reprodukcjach znanego japońskiego drzeworytnika (XIX wiek). Cykl ten powstawał od końca lat 80. Był eksponowany w roku 1993 w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Pokazano tam około 120 prac graficznych, wystawie towarzyszył katalog. Innym zespołem prac są „Holenderskie historie” powstałe na przełomie lat 80. i 90. Kilkukrotnym nadrukom towarzyszą tutaj autorskie ingerencje rysunkowe i malarskie. Cykl był prezentowany w Instytucie Polskim w Bratysławie. Częstym motywem pojawiającym się w pracach graficznych Urbanowicza jest dziewiętnastowieczny, sentymentalny staloryt „Simplicity” przedstawiający młodą kobietę na progu swego rozkwitu.

Andrzej Urbanowicz był artystą, który od swego debiutu w Galerii Krzywego Koła w 1963 roku łamał wiele przyjętych w sztuce konwencji. Podobnie, w niewielkim stopniu stosował się do tradycyjnych standardów tak zwanej grafiki warsztatowej. Na ogół były to autorskie odbitki laserowe w niewielkich nakładach, odpowiednio preparowane i oprawiane. Zdarzały się autorskie ingerencje manualne. Prace nie były numerowane, ponieważ odbitka siedemnasta nie jest niczym gorsza od pierwszej. Każda z prac była przez autora sygnowana na prawach oryginału.
Andrzej Urbanowicz zmarł 22 VIII 2011 r.

(-)
Materiały Teatru
25 kwietnia 2012

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...