Wewnętrzne błoto

Premiera spektaklu „Błoto" miała miejsce dwa lata temu (dokładnie 15 marca 2022 roku). Sztuka jednak powraca, co jakiś czas na deski Teatru Dramatycznego w Białymstoku. Spektakl został zrealizowany na podstawie książki Jana Jastrzębskiego, która została wydana w 1995 roku przez Dwutygodnik „Z bliska".

Spokój we wsi Gamajdy burzy powracający po latach Suchalec (Krzysztof Ławniczak), popularny niegdyś mistrz wyścigów motocyklowych, oraz nowo zatrudniona nauczycielka języka polskiego Agnieszka (Monika Zaborska). Albinos i Kulas (Patryk Ołdziejewski, Dawid Malec) to dwójka przyjaciół, którzy szukają rozrywki w nudnych, ponurych Gamajdach. Motocykle, imprezy i muzyka to centralne zainteresowania bohaterów, którzy będą rozdarci między dojrzałością a młodością. Miłosne westchnienia do atrakcyjnej nauczycielki mogą zburzyć ich kumpelstwo. Uczucia, przyjaźń, rywalizacja - to główne tematy owej historii. Jak dalej potoczy się opowieść? Czy przyjaźń przetrwa? Czym właściwie jest miłość i relacje międzyludzkie? Jak skończy się wyścig motocyklowy? Nad miejscowością przelatują czarne bociany, które staną się symbolem rozstrzygnięcia losu bohaterów z Gamajd.

Obserwując scenografię przygotowaną przez Elżbietę Szurpicką na pierwszy rzut oka wygląda bardzo minimalistycznie. Widzimy estetykę lat 80-tych. W głównym punkcie znajduje się meblościanka, która będzie m. in. pokojem nauczycielskim, wynajmowanym lokum przez nową nauczycielkę, czy miejscem scalającym bohaterów. Oprócz tego zobaczymy elementy natury (drzewa, pagórki). Skromna scenografia, mająca swój urok, jednakże mogła być bardziej dopracowana.

Szczególnym elementem godnym uwagi jest gra aktorska. Sześcioosobowa ekipa gra naturalnie, widać że są bardzo zgrani. Każdy osobno zasłużył na pochwałę. Zabawne dialogi, ciekawe kreacje, dopracowane kostiumy.

Poza znakomitym duetem przyjaciół, zaskakują dwie bohaterki spektaklu - Wrzodakowa (Arleta Godziszewska) oraz Opuchlikowa (Justyna Godlewska-Kruczkowska). Potrafią przede wszystkim rozbawić, ukazując karykaturalny obraz dyrektorki i nauczycielki w szkole. Interesującym rozwiązaniem było zniesienie granicy między sceną a publicznością, wchodząc w interakcję z publicznością.

Spektakl „Błoto" okazuje się uniwersalną opowieścią o prostych ludziach, którzy starają się odnaleźć w otaczającej rzeczywistości. Dylematy postawione przez reżyser Martynę Łyko pozwalają Nam znaleźć cząstkę siebie w tej historii.