Wkrótce polski teatr zagości w Wilnie

Organizatorem festiwalu jest Polskie Studio Teatralne w Wilnie pod kierownictwem Lilii Kiejzik, która wraz z zapaleńcami porwała się na to, by w 1994 roku właśnie w stolicy Litwy zebrać brać aktorską spoza granic Macierzy. Do Wilna przybyły wówczas trupy teatralne z Czeskiego Cieszyna, Krakowa, Warszawy, Lwowa oraz Nowego Jorku. W przedsięwzięciu udział wziął również Rosyjski Teatr Dramatyczny w Wilnie jak również polskie teatry w Wilnie. Festiwal odbył się również w 1995 r., niestety, po dwóch edycjach z przyczyn niezależnych od organizatora nastąpiła kilkuletnia przerwa. Dopiero gdy teatry polskie na Litwie znalazły stałe miejsce w Domu Kultury Polskiej, powrócono do idei zorganizowania festiwalu. Wileńskie Spotkania Sceny Polskiej od roku 2007 odbywją się regularnie. W 2011 r. odbyła się piąta, jubileuszowa edycja festiwalu, w której udział wzięło 10 zespołów. Ogółem w V Spotkaniach Sceny Polskiej udział wzięło ponad 100 uczestników. W 5. edycjach udział wzięli teatry z USA, Niemiec, Ukrainy, Czech, Polski, Kanady, Węgier, Rosji oraz Litwy.

Wileńskie Spotkania Sceny Polskiej to jedyny tego rodzaju festiwal teatralny na świecie. WSSP dają widzom szansę obcowania ze sztuką teatralną na wysokim poziomie i przeżycia autentycznych emocji w bezpośrednim kontakcie z aktorem. Aktorzy mają możliwość zaprezentowania swojego talentu i umiejętności oraz dorobku artystycznego przed wymagającą wileńską publicznością, której nieobce jest również aktywne uczestnictwo w interaktywnych spektaklach.

Do udziału w 6. edycji festiwalu zaproszone zostały teatry zawodowe jak i amatorskie z Europy i Ameryki Północnej, które w swoim repertuarze mają spektakle grane w języku polskim. Ogółem na program festiwalu złoży się 13 spektakli, prezentowanych na scenie Teatru na Pohulance, Państwowego Wileńskiego Teatru Małego oraz Domu Kultury Polskiej w Wilnie. Spektakle festiwalowe poszczególnych teatrów zostaną wystawione także w ośrodkach kultury na Wileńszczyźnie i w Kownie. Chcielibyśmy, aby kolejna odsłona wileńskiego święta teatru była ciekawsza od poprzednich oraz bogatsza w przeżycia artystyczne.