Władysław Olsztyn (1919 - 1976)
Aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, pedagog.Urodził się 10 maja 1919 w Bochni. Zmarł 22 kwietnia 1976 w Krakowie.
Był synem Jana Tęczy i Wandy z Wrześniewskich, mężem Bronisławy z domu Rypeść (ślub w 1939), potem - Barbary Bosak (ślub ok. 1964). W 1933 ukończył gimnazjum w Krakowie. W trakcie nauki pracował w krakowskiej komunikacji (1928-30) i występował w amatorskich robotniczych zespołach teatralnych. Był członkiem Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (TUR). W 1933-37 studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, dyplom magistra uzyskał w 1945.
Podczas okupacji niemieckiej pracował w obserwatorium astronomicznym w Krakowie.
W sezonie 1945/46 był (wspólnie z Zygmuntem Wielopolskim) dyr. Teatru Kameralnego TUR w Krakowie, od sezonu 1946/47 aktorem krakowskich Teatrów Dramatycznych. W styczniu 1950 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Od 1954 do przejścia na emeryturę 30 września 1975 należał do zespołu Starego Teatru. W 1949-75 wykładał w krakowskiej PWST, początkowo podstawowe zagadnienia marksizmu-leninizmu, a następnie uczył gry aktorskiej i mówienia prozą. Od września 1950 do 10 sierpnia 1953 był wicedyrektorem, a w 1953-63 prorektorem tej uczelni. Miał dobre warunki zewnętrzne, ale był aktorem przeciętnym; grał role epizodyczne, np. Hetmana ("Wesele"), Oficera ("Żołnierz i bohater"), Nowotnego ("Brygada szlifierza Karhana"), Bujaka ("Maturzyści"), Handlarza bydła ("Zmierzch"), Redaktora ("Wyzwolenie").
W teatrze Telewizji zagrał rolę Burmistrza w spektaklu „Przed zachodem słońca" Gerharta Hauptmanna w reż. Józefa Słotwińskiego (12 sierpnia 1974).
W filmie zadebiutował 22 lipca 1954 rolą Hajdukiewicza w „Pościgu" Jana Rojewskiego w reż. Stanisława Urbanowicza. Zagrał także m. in. w filmach: „Nikodem Dyzma" (1956) i „Kalosze szczęścia" (1958).
Odznaczenia:
1952 - Złoty Krzyż Zasługi
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, E-teatr, FilmPolski
