Wprowadzenie
8. Międzynarodowy Festiwal Teatralny DIALOG-WROCŁAWBłądzenie. Poszukiwanie siebie. Poszukiwanie innych. Nieustanne dążenie do zrozumienia sensu własnej egzystencji. Rozpaczliwe próby zaspokojenia podstawowych potrzeb emocjonalnych i egzystencjalnych. Bunt przeciw ograniczeniom.
Poddawanie się silniejszemu, albo temu, który poprzez własną dominację zdejmuje z nas konieczność podejmowania decyzji. Niekończące się konstruowanie samego siebie. Niekończące się konstruowanie własnego języka. Wreszcie poszukiwanie szczęścia, bliskości, nawet za cenę poddania się Innemu. Poszukiwanie, które nigdy się nie kończy.
Pragnienie, które nigdy nie zostaje zaspokojone. Tak właśnie wygląda świat opisywany i pokazywany przez reżyserów zaproszonych do udziału w VIII edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław
Tworząc tegoroczny program zauważyliśmy w powstających na różnych kontynentach spektaklach jedną, silnie łączącą je tendencję. Jest nią obecna we wszystkich zaproszonych na Festiwal spektaklach tęsknota za wyższymi wartościami, tęsknota za dającą ukojenie pewnością co do sensu i znaczenia własnego bycia w świecie. „Świat bez Boga”, o którym chcemy opowiedzieć w 11 zaproszonych spektaklach, to świat pozbawiony pewników, świat w którym ludzie nie posiadając żadnego punktu zaczepienia rozpaczliwie szukają czegoś, co może im zastąpić skompromitowane już wartości starego świata. I w tych poszukiwaniach błądzą. Kochają się. Krzywdzą siebie. Krzywdzą Innych. Szukają. Nieustannie szukają czegoś, co mogłoby zasypać wielką, boleśnie odczuwaną pustkę.
Ivo van Hove, jeden z najważniejszych twórców holenderskiego teatru, pokaże na Festiwalu dwa spektakle oparte na tekstach i filmach Ingmara Bergmana. Szepty i krzyki oraz Po próbie / Persona. To radykalne opowieści o wyobcowaniu ludzkiej jednostki, żyjącej i umierającej w totalnej pustce i samotności. Susanne Kennedy w spektaklu Warum. Dlaczego pan R. oszalał w niezwykle precyzyjny sposób pokaże w jaki sposób sami przekształcamy relacje międzyludzkie w niekończący się ciąg nieszczęść i cierpień. Krystian Lupa, w jego okrzykniętej arcydziełem Wycince, zastanawia się nad tym, czy sztuka może być odpowiedzią na kryzys wartości. Radosław Rychcik, w swoich wielokrotnie już nagradzanych Dziadach, ośmiesza naszą tendencję do heroizowania własnego losu. Lemi Ponifasio, za pomocą nieistniejącego, skonstruowanego z plemiennych pieśni języka rozpaczliwie krzyczy, „ja jestem”, zwracając uwagę na osamotnienie ludzkiej jednostki we współczesnym zglobalizowanym świecie. Eduardo Guerrero (Po_wracanie) oraz Chevy Muraday (Popioły, albo daj mi powód żeby się nie rozpaść) wobec niemożności porozumienia się za pomocą słów, szukają możliwości wypowiedzenia siebie we własnej fizyczności, a wręcz fizykalności. Roman Paska (Echo in camera) w swoim „małym teatrzyku śmierci” buduje niezwykłą opowieść o przemijaniu. Krzysztof Warlikowski natomiast w spektaklu pt. Francuzi konstruuje opowieść o źródłach współczesnej europejskiej tożsamości.
Teatralny program Festiwalu uzupełniają codzienne spotkania artystów i intelektualistów z publicznością, na których pojawią się m.in. Kazimiera Szczuka, Jacek Żakowski, Adam Michnik i prof. Jan Hartman.
Giorgio Agamben pisał o tym, że błądzenie jest immanentnym doświadczeniem współczesnego człowieka. Owo błądzenie, choć trudne, może być źródłem odkryć i ważnych doznań. Mamy nadzieję, że VIII edycja Festiwalu Dialog – Wrocław stanie się dla Państwa źródłem owych odkryć i doznań, zaś prowadzony w trakcie Festiwalu dialog sprawi, że choć na chwilę przestaniemy się rozmijać.
Krystyna Meissner
Dyrektor Artystyczny
