Zapraszamy na Festiwal

Znamy już program Festiwalu „Lalka też Człowiek". Dafa Puppet Theatre, Nicole Beutler & Ulrike Quade, Zahra Sabri, Akhe – to tylko niektóre teatry lalkowe, które zjadą do Warszawy, by w dniach 12-20 października uczestniczyć w jubileuszowej edycji Festiwalu.

Tegoroczny Festiwal „Lalka też Człowiek" otworzy wizualna adaptacja tragedii greckiej Sofoklesa „Antygona" w reżyserii Nicole'a Beutlera i Ulrike'a Quade. Spektakl, w wykonaniu holenderskich artystów, to jeden z najmocniejszych punktów Festiwalu. Lalki do tego przedstawienia zostały wykonane w Japonii przez Watanabe Kazunori w teatralnej tradycji Bunraku. Pierwszego dnia Festiwalu widzowie będą mogli obejrzeć także Szekspira w inscenizacji innej niż wszystkie dotychczas prezentowane adaptacje. Hiszpański Laitrum Theatre & Toti Toronell w spektaklu „Micro Shakespeare" udowodni, że w teatrze lalek także widz może stać się aktorem.

Palestyński artysta Husam Abed zaprezentuje dokument „The Smooth Life" przeznaczony jedynie dla ośmiu widzów. Opowieści w językach arabskim i angielskim towarzyszyć będzie prezentacja zdjęć, filmów i map, a nawet skromny posiłek – gest ten ma udowodnić, że sztuka łączy się z życiem, a kreacja miesza z rzeczywistością.

W programie Festiwalu znalazły się także „Sklepy cynamonowe" w wykonaniu kieleckiego teatru lalek oparte na teatrze cieni, „Niyar"– niemiecko-izraelski spektakl tworzony w całości za pomocą papieru, czy „Kazio Sponge Show" – wyjątkowy spektakl Anny Makowskiej z pogranicza kabaretu i musicalu.

Festiwal „Lalka też Człowiek" to także przegląd najważniejszych animacji filmowych dla dorosłych. Widzowie zobaczą filmy z tegorocznej edycji poznańskiego Festiwalu Animator, m.in. kultowy film Fleischer'a „I'm Forever Blowing Bubbels", „Fuga na wiolonczelę, trąbkę i pejzaż" w reżyserii Jerzego Kuci, czy pełnometrażowy obraz Gerharda Tremla i Leo Calice'a „Na skraju Edenu". W Kinie KC zostanie także zaprezentowany „Świat jutra" – film jednego z najciekawszych, współczesnych animatorów amerykańskich Dona Hertzfelda. Reżyser w doskonały sposób opisuje świat małej dziewczynki, która wyrusza w niezwykłą podróż w swoją odległą przyszłość.

Ważnym wydarzeniem filmowej części będzie sekcja poświęcona jednemu z największych mistrzów współczesnej animacji – Williamowi Kentridge'owi. Kentridge to artysta, działający na pograniczu sztuk – rysunku, teatru, filmu. Jego twórczość porównywana jest z dokonaniami Bustera Keatona i George'a Mélièsa. Sam jako źródła inspiracji wymienia Hogartha, Francisa Bacona, Maneta, Philipa Gustona, Picassa, dadaistów, Samuela Becketta i Majakowskiego. Widzowie będą mieli unikalną szansę zobaczenia majstersztyku – dokumentu „William Kentridge: jak rozumiemy świat".

Tegoroczną edycję Festiwalu zamknie pozakonkursowy spektakl Unii Teatr Niemożliwy – „Toporland – suita bez słów na Tekturę i Kontrabas".

X Międzynarodowy Festiwal Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych „Lalka też Człowiek", 12-20 października, Warszawa, Instytut Teatralny, Teatr WARSawy, Kino KC, Galeria Dom Koncepcji, D.K. Kadr, szczegółowy program: www.lalkatezczlowiek.eu

Festiwal współfinansowany jest m.in. przez m.st. Warszawa oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
.

Program teatralny

11 X

15:00 Wernisaż wystawy PUPPETS MIRACLES (and others) of EVA FARKAŠOVÁ, Dom Koncepcji

12 X

17:00 „Mikro-Szekspir", Laitrum Teatre & Toti Toronell (Hiszpania), Teatr WARSawy
17:30 Otwarcie wystawy lalek „Kaziu de Bubu" Dagmary Antic, DK Kadr
20:00 Uroczyste otwarcie X Międzynarodowego Festiwalu Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych „Lalka też Człowiek", Teatr WARSawy
20:30 „Antygona", Ulrike Quade Company & NBprojects (Holandia), Teatr WARSawy

13 X

17:00 „Mikro-Szekspir", Laitrum Teatre & Toti Toronell (Hiszpania), Teatr WARSawy
20:00 „GOBO. Cyfrowy słownik", AKHE (Rosja), Teatr WARSawy

14 X

18:00 „Pulczinella i zampalesta w kraju ognia", Gaspare Nasuto & Angelo Gallo (Włochy), Instytut Teatralny
20:00 „Odlicz do jednego", Yase Tamam (Iran), Teatr WARSawy

15 X

18:00 „Niyar – papierowa opowieść Maayan Iungman", Niyar Theatre Berlin (Niemcy), Instytut Teatralny
20:30 „Szoł Kazia Spondża", Anna Makowska (Polska), Instytut Teatralny

16 X

18:00 „Martwe i żywe figury", Laboratory Figures Oskar Schlemmer (Białoruś), Instytut Teatralny
20:30 „Don Juan", TYJATR (Słowacja), Instytut Teatralny
12:00 „Srebrne Kopyto", Tu i Tam (Rosja ), Instytut Teatralny

17 X

13:00 „Gładkie życie", Hasam Abed (Palestyna), DK Kadr
16:00 „Gładkie życie", Hasam Abed (Palestyna), DK Kadr
17:00 Promocja książki „Tam i z powrotem" dr Ewy Tomaszewskiej, Dom Koncepcji
19:00 „Gładkie życie"Hasam Abed (Palestyna), DK Kadr
21:00 „Miłość P i żądza B", Odivo (Słowacja), Instytut Teatralny

18 X

13:00 „Gładkie życie", Hasam Abed (Palestyna), A.D.A. Puławska
16:00 „Gładkie życie", Hasam Abed (Palestyna), A.D.A. Puławska
19:00 „Gładkie życie", Hasam Abed (Palestyna), A.D.A. Puławska
20:30 „Sklepy Cynamonowe", Teatr Lalki i Aktora „Kubuś" (Polska), Instytut Teatralny

19 X

17:30 Finisaż wystawy lalek Dagmary Antic oraz spotkanie z artystką, DK Kadr
20:30 „Lalki świętego Aleksego", CENDREV – Centro Dramático de Évora (Portugalia), Instytut Teatralny

20 X

19:00 TOPORLAND, Unia Teatr Niemożliwy (Polska), Instytut Teatralny
20:30 Ogłoszenie werdyktów jury, pokaz nagrodzonych filmów i zakończenie festiwalu, Instytut Teatralny

Program filmowy

16 X

18:30 Wernisaż instalacji interaktywnej „Marionetka" Grzegorza Rogali

19:00 Filmy konkursowe – blok I
„Wojtek – niedźwiedź, który został żołnierzem", „No biggie", „Lustra", „Niechciane pragnienia", „Świetlica", „Rzeki", „Nocny ocean", „Kokieteria, czyli jak kobiety uwodzą"', Social animals

20:30 Animator też Lalka
„China Violet", „Somnambulik", „Ciężko być wróblem", „Świat jutra", „Piloci w drodze do domu", „Fuga na wiolonczelę, trąbkę i pejzaż"

17 X

17:30 Rzeźbić cyfrowo w 2D – wykład mistrzowski Itamara Daube

19:00 Filmy konkursowe – blok II
„Rozległy krajobraz – opowieści porcelanowe", „Okrąg wykreślony kredą", „Efekt zanikania", „Opowieść", „Statki przeszłości", „Bum to życie", „Tu umieść swój produkt"

20:30 William Kentridge
„Johannesburg, po Paryżu drugie najwspanialsze miasto", „Stereoskop", „Inne twarze", „William Kentridge: Jak rozumiemy świat"

18 X

17:00 Filmy konkursowe – blok III
„Gucio zaczarowany"', „Autystycznie", „Nigdy nie widziałem...", „Waldgeist i ja", „Niebo nade mną", „Migrancki biznes", „Madarak", „Frustracja"

18:30 Toones and tunes
„Puszczam wciąż mydlane bańki", „Radość życia", „Panna Gloria", „Allegretto", „Trąb, gwiżdż, brzdąkaj i grzmij"', „Furie" , „Totem", „Aport!", „Kąpiel w Clerkenwell"', „Miłość i kradzież"

20:30 Animator też Lalka
„Na skraju Edenu"

Wszystkie wydarzenia filmowe odbywają się w Kinie KC, ul. Nowy Świat 6/12, Warszawa, www.kinokc.pl

Opisy wydarzeń

Spektakle

1. Micro-Szekspir
12 X, 13 X, 17:00 Teatr WARSawy

Szekspir w inscenizacji innej niż wszystkie dotąd. Nie tylko dlatego, że Hiszpanie skondensowali go do 8 minut, ale przede wszystkim z powodu zaangażowania widzów. I to zaangażowania po obu stronach sceny. Scena zaś jest wycięta z kartonowego pudełka. Widz znajdujący się za sceną otrzymuje instrukcje przez słuchawki i musi według nich poruszać różne obiekty, nie wiedząc, po co wykonuje konkretne gesty. Widzowie przed sceną również dostają słuchawki, ale oni słyszą dzieła Szekspira. Historia staje się realna dzięki ruchom „aktora".

2. Antygona
12 X, 20:30 Teatr WARSawy

Wizualna adaptacja tragedii greckiej napisanej przez Sofoklesa. Antygona, siostra Polinejkesa i Eteoklesa, którzy stoczyli bratobójczą walkę o tron, łamie zakaz aktualnego władcy Teb, Kreona i dokonuje pogrzebu Polinejkesa, za co zostaje skazana na śmierć. Zarówno Antygona, jak i Kreon stają przed tragicznymi wyborami, z których żaden nie jest właściwy. W jaki sposób możemy dziś interpretować wybory sprzed dwóch i pół tysiąca lat? Wewnętrzne motywy bohaterów są ujawnione w manipulacyjnej grze pomiędzy wykonawcami i marionetkami. Lalki do tego spektaklu zostały specjalnie wykonane w Japonii przez Watanabe Kazunori w teatralnej tradycji bunraku.

3. GOBO, Cyfrowy słownik
13 X, 20:00 Teatr WARSawy

Pozbawione wewnętrznej narracji i niekończące się żadną pointą sceny obrazują wewnętrzny świat tytułowego bohatera. Są samośniącym się snem, który mógłby się przyśnić któremuś z bohaterów Becketta. Zresztą imię Gobo, brzmi zaskakująco podobnie do Godot. Twórcy spektaklu Pavel Semchenko i Maksim Isaev wypełniają scenę absurdalnymi czynnościami – rozpuszczają za pomocą wrzątku kostki cukru podtrzymujące jak kolumny daszek z pleksi, strzelają do puszek z piwem, puszczają w ruch nakręcane robociki, bezlitośnie piłują książkę, której drobne kawałki wirują potem w powietrzu unoszone dmuchawą do odgarniania liści. Ich wygląd przywodzi na myśl artystów cyrkowych lub szalonych naukowców – mają pomalowane na biało twarze i są ubrani w pstrokate stroje

4. Pulczinella i Zampalesta w kraju ognia
14 X, 18:00 Instytut Teatralny

W mieście trwają przygotowania do ślubu Pulczinelli i Teresina, na który zaproszeni są wszyscy. Atrakcją wesela mają być typowe produkty z południa Włoch, m.in. świeże jajka. Rusaru i Ciccillo, to rolnicy i przyjaciele od lat. Pierwszy to Kalabryjczyk, drugi – Neapolitańczyk. Obaj mają być świadkami na ślubie. Niestety dzieje się coś niedobrego: pola uprawne cuchną, rośliny umierają, a kury chorują i przestają znosić jaja. Przyczyną okazują się toksyczne odpady, które zatruwają ziemię i wodę. Pulczinella i Zampalesta zostają poproszeni o nagłośnienie tego jednego z najbardziej niepokojących zjawisk naszej współczesnej historii.

5. Odlicz do jednego
14 X, 20:00 Teatr WARSawy

Lalka ma jedyny w swoim rodzaju język – to jest jeden z powodów, dla którego teatry w Iranie coraz częściej uciekają się do starej tradycji teatru lalek. W represjonowanym społeczeństwie marionetka może zrobić i powiedzieć na scenie o wiele więcej niż prawdziwy człowiek. Dlatego twórcy w Iranie postanowili wykorzystać moc rzeczy, aby stawiać opór. Reżyserka Zahra Sabri wiele ryzykuje, kiedy przenosi tradycyjne lalkarstwo do sfery współczesnych obiektów, destylując pacyfistyczną filozofię z poezji perskiej. „Count to One" to w stylu orientalnym cicha gra. I śmiałe antywojenne oświadczenie.

6. Niyar (papier) - papierowa opowieść Maayan Iungman
15 X, 18:00 Teatr WARSawy

Spektakl w całości kreowany za pomocą papieru. Tytuł sztuki po hebrajsku znaczy właśnie papier. Jego pogniecione kawałki są na oczach widzów powoływane do życia. Obecna na scenie artystka tworzy z nich alternatywną poetycką rzeczywistość. Maayan Iungman pokazuje, że kiedy tracimy kontrolę i odrzucimy wszelkie zasady, nadchodzi moment kreacji. Nie używając ani jednego słowa, w towarzystwie inspirujących melodii i efektów dźwiękowych przygotowanych przez Thomasa Mokeda tworzy niezwykłą iluzję.

7. Szoł Kazia Spondża
15 X, 20:30 Instytut Teatralny

Kazio Spondż to wyjątkowa lalka stworzona przez Annę Makowską-Kowalczyk. Kazio Spondż współpracuje z kilkoma teatrami, bywa na wielu festiwalach. Gra na cymbałkach i papierowej gitarze, a skrycie marzy, by zostać piłkarzem. A jest wykonany z gąbki i uwielbia gadać. Szoł Kazia Spondża to wyjątkowy spektakl o kondycji współczesnego mężczyzny. Bohater z dziecięcą (w końcu ma 6 lat) swadą udziela widzom porad w sprawach, tylko na pozór błahych, m.in. jak poderwać dziewczynę i jak sprawić, by wada wymowy nie przysparzała kłopotów. Kazio Spondż Show to one puppet show, doświadczenie z pogranicza kabaretu i musicalu, a przede wszystkim próba odwagi dla widzów – któż bowiem odważy się zadać pytanie gąbkowemu chłopcu?

8. Martwe i żywe figury
16 X, 18:00 Instytut Teatralny

„Martwe i żywe figury" – pewna stara prawda powiada, że kiedy przemyślimy od początku do końca wszystko, co wiemy o ludzkim losie, okaże się, że jest on po prostu zabawą. Spektakl „Martwe i żywe figury" dedykowany i poświęcony jest pradziadowi twórców tego teatru – Oskarowi Apfelbaumowi z Austro-Węgier i jego nieukończonej sztuce, w której artyści zauważają podobieństwo do swojego życia. Laboratory Figures Oskar Schlemmer to niezależna grupa założona w 2011 roku przez Tatianę i Jurę Dzivakowych. Tworząc swoje spektakle, posługują się przede wszystkim metodami laboratoryjnymi: eksperymentem z formą, treścią i publicznością.

9. Don Juan
16 X, 20:30 Instytut Teatralny

Tradycyjna hiszpańska opowieść o kobieciarzu Don Juanie sięga XIV wieku. Później często była adaptowana na potrzeby teatru. Sztuka była stałą częścią repertuaru każdej lalkarskiej dynastii. Na Słowacji lalkarze tradycyjnie wykonywali sztukę pod tytułem „Don Šajn albo marnotrawny syn". Don Šajn (vel Don Juan) traci cały swój majątek w grze w kości, w związku z tym postanawia poślubić Donę KarolÍnkę, córkę bogatego Don Avenéza. Don Šajn prosi ojca, aby dał mu pieniądze na zorganizowanie ślubu. Kiedy ojciec odmawia, rozwścieczony Don Šajn zabija ojca i siostrę. Dona Karolínka nie chce wyjść za mąż za Don Šajna, ponieważ jest zakochana w jego bracie, Don Filipie. Don Šajn postanawia się zemścić i w walce zabija Don Avenéza. Po ucieczce przed wymiarem sprawiedliwości zabija również pustelnika żyjącego w lesie. Duch Don Avenéza znajduje go tam i zaprasza na kolację. Don Šajn boi się i prosi o ochronę strażników, żeby nikt nie mógł się do niego zbliżyć. Jednak nie udaje mu się uciec przed karą i na końcu diabły wraz ze śmiercią eskortują go do piekła.

10. Srebrne kopyta
11 X, 15:00 Instytut Teatralny

Spektakl jest oparty na opowieści o tym samym tytule, której narratorem jest Bazhov z Uralu. Historię opowiedzieli podobno dwaj pielgrzymi, którzy schodzili z gór Uralu na nartach. Jest to wzruszająca opowieść o starym Kokovanyu oraz o tym, jakie cuda mogą się zdarzyć w naszym życiu, jeśli w nie wierzymy.

11. Gładkie życie
17 X, 13:00, 16:00, 19:00 DK KADR
18 X, 13:00, 16:00, 19:00 A.D.A. Puławska

Dokument stworzony przy użyciu lalek i opowieści, który jest odgrywany jedynie dla 8 widzów. Poznajemy historie z życia rodzinnego pewnego Palestyńczyka, który urodził się i wychował w obozie dla uchodźców. To historia ucieczki i życia na obczyźnie. Życia wypełnionego troskami, smutkiem i tragediami. Życia, w którym śmierć nadchodzi szybciej niż pojednanie. Opowieść toczy się po arabsku i angielsku, towarzyszy jej prezentacja zdjęć, filmów, map. Widzowie są częstowani herbatą i skromnym posiłkiem – ten prosty gest powoduje, że sztuka łączy się z życiem, a kreacja miesza z realizmem.

12. Miłość P i żądza B
17 X, 21:00 Instytut Teatralny

Trzy spojrzenia, trzy zakochane lalki, jedna aktorka, jeden muzyk, jedno przedstawienie. Ogród, łóżko w ogrodzie, w łóżku on, ona i ona.
Przedślubne pragnienia, noce poślubne, dni po weselu. Ona go kocha, on kocha inną, a ta inna kocha kogoś zupełnie innego. Lalkowy spektakl dla dorosłych z wykorzystaniem różnych metod artystycznych. To spektakl z jedną aktorką i jednym muzykiem, który przedstawia trzy różne punkty widzenia dotyczące wydarzeń dramatu opowiadanych przez trzech głównych bohaterów – Perlimplina, jego młodą żonę Belisę i jego pokojówkę Marcolfę. Wszystkie trzy osoby są uwikłane razem w romans. Istnieją we wspólnym czasie i przestrzeni, ale wiodą różne życia, mają różne pragnienia, motywacje i cele, a także widzą realia tej historii zupełnie inaczej. Historia nie jest opowiadana linearnie, jest zdekonstruowana, a świadectwa głównych bohaterów są sprzeczne lub uzupełniają się wzajemnie.

13. Sklepy cynamonowe
18 X, 20:30 Instytut Teatralny

Ascetyczny pokój, którego pustkę wypełniają wspomnienia, marzenia, rozsypane historie głównego bohatera. Strzępki minionych lat, urywki z dzieciństwa, majaki, zapachy, złudzenia... Wszystko zamknięte w zamazanych obrazach – wypisanych, wyrysowanych, wybazgranych z życia. Życia zawieszonego w czasie i przestrzeni. Życia zastygłego między wczoraj i dziś, między jawą i snem, między światłem i cieniem... Tak świat wyjątkowej twórczości Brunona Schulza – polskiego pisarza, grafika i malarza – widzą twórcy spektaklu „Sklepy cynamonowe". Ten spektakl to próba zmierzenia się z prozą jedyną w swoim rodzaju – poetycką, często abstrakcyjną, nieraz uznawaną za niesceniczną. To próba uchwycenia tego, co nieuchwytne, stąd też wyjątkowa forma inscenizacyjna oparta na teatrze cieni. Na specyficzny schulzowski klimat składa się tu gra świateł inspirowana plastyczną twórczością artysty, sugestywne monologi oraz współczesna muzyka na żywo.

14. Lalki świętego Aleksego
19 X, 20:30 Instytut Teatralny

Spektakl o stworzeniu świata. Bóg powołuje do istnienia świat i pierwszych ludzi, których, po zjedzeniu przez Ewę zakazanego owocu, musi wypędzić z raju. Kain i Abel odgrywają swoje losy, zapowiadając upadek ludzkości. Na drugą część przedstawienia składają się taniec i pieśń, które tradycyjnie były wykonywane na życzenie publiczności. Spektakl wykonywany za pomocą małych drewnianych marionetek, wywodzących się z portugalskiej prowincji Alantejo. To niewielkie – mające od 20 do 40 centymetrów – lalki animowane od góry przy pomocy sznurków, które, tak samo jak tradycyjny tekst, zachowały się tylko dzięki ustnej tradycji i zaangażowaniu kolejnych pokoleń lalkarzy.

15. Toporland - suita bez słów na Tekturę i Kontrabas (...)
20 X, 19:00 Instytut Teatralny

„Toporland – suita bez słów na Tekturę i Kontrabas, inspirowana twórczością Rolanda Topora i Johanna Sebastiana Bacha, wg scenariusza i inscenizacji Wojciecha Olejnika do kompozycji muzycznej wykonywanej na żywo przez jej autora – Bogdana Edmunda Szczepańskiego" utrzymany jest w konwencji koncertu czy też swoistego happeningu. Inspirowany twórczością Rolanda Topora nie jest jednak kolejnym kolażem utworów skandalizującego rysownika i dramaturga – inspiracją główną jest bowiem twórczość plastyczna autora „Zimy pod stołem". W spektaklu nie pada ani jedno słowo – dominuje gigantyczna szpula falistej tektury wprowadzana w cykliczny ruch przez dwóch aktorów. Spektakl otrzymał między innymi: Złotego OFFeusza Międzynarodowego Festiwalu w Poznaniu Malta, I nagrodę Łódzkich Spotkań Teatralnych, I nagrodę Festiwalu Teatrów Lalek dla Dorosłych PIERROT.

Wydarzenia towarzyszące

Cuda teatru lalek (i nie tylko), Eva Farkašova

Wystawa projektów, obiektów, marionetek, kostiumów i plakatów stworzonych przez Ewę Farkašovą. Wystawa ma na celu zaprezentowanie różnorodności twórczości i ogromu talentu doskonale znanej w Polsce (głównie jako projektantki kostiumów teatralnych) słowackiej artystki. Jej projekty, niezależnie od tego czy jest to lalka, plakat, czy obiekt są, z jednej strony, zabawne, często proste w formie i łatwe w odbiorze, z drugiej kryją w sobie mnóstwo symbolicznych znaczeń, których źródła należy szukać w sztuce i filozofii. Eva Farkašová jest jedną z najwybitniejszych współczesnych scenografek teatralnych, współpracuje z wieloma teatrami, na stałe związana jest ze szkołą teatralną w Bratysławie. Na początku swojej kariery artystycznej blisko współpracowała z reżyserem Teatru w Trnawie – Blaho Uhlarem, od lat 90. – współtworzyła teamtwórczy z Marianem Pecko, Janem Zavarskym i Pavolem Andraško. W ostatnim dziesięcioleciu współpracowała przede wszystkim z Piotrem Tomaszukiem w Teatrze Wierszalin. Ma w swoim portfolio ponad 300 prac scenograficznych, które zrealizowała w teatrach Słowacji, Polski, Czech, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Tajwanu i krajów byłej Jugosławii. Wystawa prezentuje projekty scenograficzne i dokumentację fotograficzną, sumujące dokonania Evy Farkašovej.

Kurator wystawy: Eva Čarska

Wystawa lalek ,,Kaziu de Bubu" Dagmary Antic

Dagmara Antic mieszka na Bałkanach, gdzie od kilku lat tworzy lalki artystyczne Kaziu de Bubu. Każda z lalek ma swój zapach, swoje imię oraz osobowość. Lalki nierzadko tworzone są z materiałów recyklingowych i zazwyczaj szyte są ręcznie. Większość lalek posiada zęby akrylowe oraz porcelanowe i każda lalka jest jedyna i niepowtarzalna. Kaziu de Bubu powstają w zaciszu domowym, są pełne emocji, pozytywnej energii i miłości, ponieważ ich autorka wsłuchuje się w pragnienia i oczekiwania osób, które je zamawiają. Do tej pory Kazie były pokazywane szerszej publiczności na wystawach w Polsce, Serbii oraz Kanadzie.

Spotkanie z autorką książki ,,Tam i z powrotem", dr Ewą Tomaszewską

Książka dotyczy bezprecedensowej obecności czeskich i słowackich twórców w polskim teatrze lalek XX i XXI wieku. Podstawowe pytania oscylują wokół zagadnień przenikania wpływów i inspiracji między teatrami lalkowymi Czech, Słowacji i Polski, a także pytań czy i jakim stopniu tak znacząca obecność w polskim teatrze lalek twórców czeskich i słowackich jest uwarunkowana słabnącą kondycją polskiego teatru, otwarciem granic, wspólnotą kulturowych odniesień wobec zjednoczonej Europy, czy może jest ona wynikiem stałych fluktuacji kulturowych będących efektem bliskości geograficznej i historycznej naszych narodów.

Film animowany

Świat Williama Kentridge'a

William Kentridge (ur. 1955) najwybitniejszy współczesny artysta z RPA, twórca filmów animowanych, grafik, rysunków, instalacji, scenografii i spektakli. William Kentridge porównywany jest do Bustera Keatona i George'a Mélièsa. Sam wymienia jako źródła inspiracji Hogartha, Bacona, Maneta, Gustona, Picassa, dadaistów, Becketta i Majakowskiego. Jako jeden z nielicznych realizuje filmy na taśmie 35 mm. Mówi, że jego filmy powstają z potrzeby tworzenia obrazu, a znaczenie wyłania się w trakcie realizacji. Filmy Williama Kentridge'a to animowany rysunek węglem, który daje się zmieniać tak szybko jak szybko zmienia się myśl. „Tworzenie dzieł sztuki to czynność praktyczna. To nie siedzenie przed komputerem. To wcielanie pomysłu w życie przy użyciu materiałów istniejących fizycznie – papieru, węgla, metalu, drzewa. Podejmuję działania nie wiedząc czy zaprowadzą mnie one w ślepy zaułek czy też z nich powstanie dzieło sztuki (...) Niektórzy ludzie uważają, że moja sztuka jest zaangażowana politycznie, za to artyści tworzący sztukę zaangażowaną są przeciwnego zdania. A mnie interesuje polityka pewności, demagogia pewności i kruchość rozumienia świata".

„Johannesburg, po Paryżu drugie najwspanialsze miasto"
Film dokumentuje walkę toczoną pomiędzy Soho Ecksteinem (deweloperem najwyższej próby), a Felixem Teitlebaumem (którego lęki wypełniły pół domu) o serca i kopalnie Johannesburga. Postacie i pewne ich interakcje wywodzą się bezpośrednio z dwóch snów. Narracja prowadzona jest dwutorowo, poczynając od pierwszych, kluczowych obrazów – pochodu przez zdegradowaną ziemię oraz ryby trzymanej w dłoni.

„Stereoskop"
Stereoskop to przyrząd sprawiający, że obrazy jawią się jako trójwymiarowe – każde z oczu patrzy na tę samą fotografię, ale wykonaną z różnych punktów widzenia; oczy starają się zminimalizować różnicę, przez co uzyskiwane jest wrażenie przestrzenności obrazu. W „Stereoskopie" reżyser stosuje odwrotny zabieg. Podzielony ekran rozwarstwia trójwymiarową rzeczywistość na dopełniające się, ale niezsynchronizowane obrazy – to rozdzielenie nawiązuje do rozłamu, jaki zachodzi w osobie Soho. Sceny miejskiego chaosu są metaforą osobistego niepokoju i wewnętrznego konfliktu.

„Inne twarze"
Po powrocie do Johannesburga Soho Eckstein zderza się ze wspomnieniami. Ukazują mu się znane z przeszłości i nowe fragmenty zmutowanego miasta – nawiązanie do wypieranych emocji i historii. Pojawiają się odwołania do walk i potyczek na ulicach miasta oraz ksenofobicznej przemocy szerzącej się w Johannesburgu.

„William Kentridge: Jak rozumiemy świat"

Film jest wywiadem przeprowadzonym przez Christiana Lunda w Deutsche Staatstheater w Hamburgu (2014) podczas realizacji wersji scenicznej 'The Refusal of Time'. Film przedstawia sposób pracy artysty i leżącą u jej podstaw filozofię. Zawiera fragmenty 'The Journey to the Moon' (2003), 'The Refusal of Time' (2012), 'What Will Come (Has Already Come)' (2007).

Animator też Lalka

Animator to największy w Polsce międzynarodowy festiwal filmów animowanych odbywający się od roku 2008 w Poznaniu. Poza pokazami filmów konkursowych, prezentowane są tam retrospektywy, przeglądy tematyczne, projekcje z muzyką na żywo, wykłady, koncerty oraz warsztaty. Na naszym festiwalu prezentujemy zwycięskie filmy tegorocznej edycji festiwalu w dwóch pokazach: filmy krótkometrażowe i długi metraż.

„Fuga na wiolonczelę, trąbkę i pejzaż"
Jerzy Kucia powraca po trzynastu latach ciszy ze swoją pełną medytacji opowieścią w postaci filmu poetyckiego, opierającego się na relacji między obrazem a muzyką. Film unaocznia proces wywoływania uczuć i poszukiwania właściwości krajobrazu poprzez ukazywanie zdarzeń, do których doszło w jego scenerii.

„Piloci w drodze do domu"
Po utracie samolotu trzej piloci w sposób zupełnie niewytłumaczalny znajdują się na środku pustyni. Podczas swej pełnej niebezpieczeństw i nieprzewidzianych zwrotów akcji drogi do domu muszą stawić czoła wizjom, nawoływaniom syren wywołujących w nich fantazje.

„China Violet"
Ten kolorowy, czarodziejski film jest odą sławiącą chiński krajobraz i ludzi, zainspirowany pięcioletnim pobytem reżysera w tym kraju. Różnorodne amorficzne obrazy zapełniają białą, pustą przestrzeń, która harmonijnie walczy z nimi o prymat na ekranie. Medytacyjny film płynie wolno przy dźwiękach muzyki wykorzystującej motywy azjatyckie.

„Somnambulik"
Surrealistyczna podróż przez kolory i kształty inspirowanav „Romansem somnambulicznym" Federica Garcii Lorki. Wizualna poezja w rytmie fantastycznych snów i namiętnych nocy.

„Dom"
Dom to miejsce. Rodzina. Historia. Związki między ludźmi. Dom to pamięć, która kształtuje człowieka. Może to sens? Film ukazuje historię dziewczyny, która wraca do Domu. Ta wizyta sprowadza nawałnicę chaotycznych, trudnych wspomnień. Bez zmierzenia się z nimi nie może wyjechać. Czym jest jej Dom? Czy można to zmienić?

„Ciężko być wróblem"
Film o przebiegłym wróblu, który poznaje przyjaciela.

„Świat jutra"
Mała dziewczynka zabrana zostaje w podróż, która kompletnie odmieni jej odległą przyszłość.

„Na skraju Edenu"
Biuro mieszczące się na pustyni kalifornijskiej. Skrót: „O.N.L.S.D" jest oczywisty – "pod wpływem LSD". Film składa się z 9 epizodów pod szyldem „Biuro Narracyjnego Projektowania Krajobrazu". Na początku doświadczamy wyjątkowej przytomności reżysera. Sceneria przedstawionych opowieści opiera się na rygorystycznie prowadzonym schemacie. Jak z lotu ptaka oglądamy minimalistyczne, wkomponowane w szarość pustynnego piasku sceny, dopełnione jedynie kilkoma rekwizytami. W kontekst ten wpisują się pozornie zagubieni mieszkańcy: samotnicy, dziwacy, ludzie ceniący niezależność i wolność. Wszyscy oni zamieszkali na pustyni po to, by zacząć nowe życie z dala od społeczeństwa, które staje się dla nich coraz bardziej nie do zniesienia.

Kreski i melodie

Nancy Phelps, historyczka filmu animowanego, krytyczka i dziennikarka, zabierze nas w podróż w czasie. Przedstawi dzieje animacji ze szczególnym nakierowaniem na związki filmu animowanego z muzyką. Nancy opowie o artystycznych wizjach reżyserów i kompozytorów. Podzieli się z nami ciekawymi spostrzeżeniami i odsłoni fascynujące tajniki powstawania i produkcji filmów.

„Puszczam wciąż mydlane bańki"
Klasyczna kreskówka, w której zwierzątka porządnie umyte i uczesane zbierają się razem, aby zagrać popularną piosenkę „I'm Forever Blowing Bubbles". Tekst piosenki ukazuje się na ekranie. Dyrygent zaprasza do wspólnego śpiewania.

„Radość życia"
W filmie linia wysokiego napięcia staje się nagle pięciolinią, trapezem i trampoliną. Dwie młode, energiczne kobiety poruszają się w zgodnym rytmie. Ich krok przechodzi w pas de deux. Ramiączka białych sukienek zsuwają się, ukazując ukradkiem pierś. Taneczne akrobacje wypełniają całą przestrzeń niczym arabeski. Nagle pojawia się robotnik i rusza za kobietami...

„Panna Gloria"
Chłopiec hotelowy śni o spotkaniu z Miss Glory, które okazuje się koszmarem. Menadżer budzi chłopca, mówiąc mu, że przyjechała Miss Glory. Zamiast damy, o której śnił, widzi dziewczynkę do złudzenia przypominającą Shirley Temple.

„Allegretto"
Kolorowe figury geometryczne poruszają się rytmicznie w takt muzyki Ralpha Raingera. Geometryczny taniec rozgrywa się na tle pulsujących kręgów sugerujących fale radiowe. Fischinger zastosował tu perfekcyjnie triki filmowe i do dziś „Allegretto" zadziwia swoim nowatorstwem.

„Trąb, gwiżdż, brzdąkaj i grzmij"
Krótki, edukacyjny film animowany wyprodukowany przez Walta Disneya, będący stylizowanym przedstawieniem ewolucji czterech sekcji instrumentów rozgrywającej się na przestrzeni wieków – od czasów prehistorycznych do współczesnej orkiestry symfonicznej. Są one reprezentowane przez waltornię („trąb"), flet („gwiżdż"), gitarę („brzdąkaj") i bębny („grzmij"). Film zdobył Oskara w 1954 roku.

„Furie" / 'Furies'
Posługując się węglem i pastelami, Sara Petty tworzy formy inspirowane kubizmem i art deco, ukazując grację, urodę i ciekawski charakter dwóch kotów, które znajdują się w ciągłym ruchu. A wszystko to dzieje się w takt utworu Neda Rorema „Trio na flet, wiolonczelę i fortepian".

„Totem"
Narracja filmu rozwija się na kształt snu. „Totem" opowiada o związkach człowieka ze światem zwierząt. Autorem muzyki i efektów dźwiękowych do filmu jest Bruce Odland.

„Aport!"
Opowieść o żółtym panu... niebieskim psie... i czerwonej piłce... i dezorientacji. Pan bawi się z psem w aportowanie, a w efekcie zarówno pan, jak i pies ulegają szeregowi złudzeń optycznych.

„Kąpiel w Clerkenwell"
Film zrealizowany został na kanwie utworu Stephena Coatesa pod tym samym tytułem. Opowiada o Wielkiej Rewolucji Kukułek w Wielkiej Brytanii, których odwaga pozwoliła na zawładnięcie całym Londynem, zmuszając wszystkich londyńczyków do zamieszkania w zegarach z kukułką.

„Love and Theft"
Film jest ukłonem niemieckiego reżysera Andreasa Hykade w stronę sztuki płynnego przechodzenia jednego obrazu w drugi. Nadaje nowy styl tradycyjnej animacji, zapraszając widza na hipnotyczną „przejażdżkę kradzionym samochodem". Styl Hykade to bardzo proste postacie i płynna zmiana ruchu.

Międzynarodowy Konkurs Filmów Animowanych Młodych Twórców

Komisja selekcyjna

Małgorzata Bosek ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jej filmy animowane charakteryzujące się indywidualnym i rozpoznawalnym stylem są nagradzane w Polsce i zagranicą. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Producentka filmów animowanych i artystka.

Grzegorz Rogala ukończył wydział operatorski w Szkole Filmowej w Łodzi. Film dyplomowy „Linia" otrzymał Grand Prix na festiwalu w Monachium (1981). Współtwórca Studia im. K. Irzykowskiego. W latach 80. XX w. założył pierwsze w Polsce studio specjalizujące się w efektach specjalnych. Autor instalacji multimedialnych i wykładowca.

„Wojtek – niedźwiedź, który został żołnierzem"
Krótki film animowany opowiada (prawdziwą) historię Wojtka, niedźwiedzia, który został adoptowany przez polskich żołnierzy i stał się członkiem polskiej armii podczas II WŚ.

„Nic takiego"
Młoda kobieta, na progu kariery zawodowej, orientuje się, że spóźnia jej się okres. Zaczyna się martwić. Po badaniu w szpitalu zasypia i śni o astronaucie, który następnie pojawia się w jej życiu.

„Lustra"
Relacja młodej dziewczyny z ojcem zostaje przeanalizowana podczas ich wspólnej, długiej jazdy samochodem.

„Niechciane pragnienia"
Kompilacja scenek przedstawiająca nieakceptowalne zachowania.

„Huk to życie"
Przemieszczam się swobodnie.

„Świetlica"
W projekcie „Świetlica" uczestniczyło 13 animatorów oraz opowiadaczka Talia Randall. Inspirując się wierszem „Świetlica", każdy z animatorów zajął się jego fragmentem i pracował na nim, mając przy tym pełną wolność artystyczną.

„Rzeki"
Tematem filmu „Rzeki" na motywach wiersza Czesława Miłosza pod tym samym tytułem jest czasie i przemijanie. Tytułowe rzeki są porównane do cielesności głównego bohatera. Reżyserka szuka ich śladów na jego ciele począwszy od pępowiny poprzez linie papilarne kończąc na zmarszczkach pokrywających jego twarz.

„Nocny ocean"
„Nocny ocean" inspirowany jest opowiadaniem Roberta Barlowa i H.P. Lovecrafta pod tym samym tytułem. Posługując się szkicownikiem, artysta ukazuje własne zmagania z niemożliwym.

„Kokieteria, czyli jak kobiety uwodzą"
Film jest poradnikiem dla kobiet zawierającym cztery złote zasady kokieterii. Inspiracją do powstania animacji były znalezione w internecie porady oraz niestety (lub stety) osobiste doświadczenia reżyserki.

„Social animals"
Humoreska filmowa o zwierzętach, które na co dzień tkwią w swoich ciałach, ale ich umysły są gdzie indziej.

„Rozległy krajobraz – opowieści porcelanowe"
Myśliwy polujący na lisy, właścicielka sklepu z porcelaną, bracia-naukowcy, foka, chłopiec i pozytywka. Sześć postaci w pomieszczeniach wypełnionych przedmiotami wywołującymi tęsknotę, oddzieleni od siebie przepastnym i ponurym krajobrazem. Cztery opowieści o miłości, kontemplacji i (samo) unicestwieniu.

„Okrąg wykreślony kredą"
Połączenie animacji i filmu aktorskiego. Chłopiec rysuje kredą na chodniku, zasypia, a jego rysunki ożywają.

„Efekt zanikania"
Dzień z życia zwykłej dziewczyny.

„Opowieść"
Animowana historia o Wani, Lenoczce, królu, królowej, złodzieju, strażnikach, koniu, kowalu, strażaku i jego żonie, inspirowana opowiadaniem Daniila Kharmsa.

„Statki przeszłości"
Liryczny film lalkowy opowiadający historię kapitana żeglugi i jego ostatniego rejsu. W tym obrazie starość wygląda jak młodość, a śmierć wcale nie jest zakończeniem podróży.

„Chelou – The Quiet"
Okładka płyty i rysunki z dzieciństwa Chelou ożywają.

„Tłok"
„Tłok" przedstawia motyw pracy człowieka w animowanej personifikacji układu słonecznego. Bohaterowie animacji są odpowiedzialni za obrót pewnego ciała niebieskiego wokół własnej osi. Mechanizm wydaje się działać... do czasu.

„Tu umieść swój produkt"
Film jest satyrą na reklamę. Reżyser śmieje się ze współczesnych reklam, których strona wizualna nie ma nic wspólnego z produktem, który promują.

„Gucio zaczarowany"
Historia chłopca, który za swoje lenistwo został przez wróżkę ukarany przemianą w muchę. Na swojej drodze spotyka pająka, rozmawia z nim i przekonuje się, że każda, nawet drobna istota ma swoje zadanie do wykonania.

„Autystycznie"
Tematem filmu jest percepcja osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Animacja jest próbą ukazania typowych zachowań i reakcji osoby dotkniętej autyzmem.

„Nigdy nie widziałem..."
Film jest ilustracją do piosenki dla dzieci napisanej przez Izraelkę, Efrat Shoham. Opisuje pierwsze doświadczenia związane z odkrywaniem żywiołów rządzących naturą, poznawaniem różnych zakątków Izraela oraz doświadczeniem życia.

„Waldgeist i ja"
Mroczna opowieść o miłości i rozczłonkowaniu.

„Niebo nade mną"
Natura, jedność, uniwersalność. Część całości. Jesteśmy tym, co nas otacza / to, co nas otacza również jest nami.

„Migrancki biznes"
Film przygląda się funkcjonowaniu systemu, który pozwala na wykorzystywanie afrykańskich migrantów przybywających na Bliski Wschód i do Europy w poszukiwaniu lepszego życia. System, w którym popyt napędza podaż, umożliwia funkcjonowanie lukratywnego interesu, którego walutą są bezbronni ludzie.

„Ptaki"
Dwaj przyjaciele postanawiają wydostać się z ciasnej, zrujnowanej i przeklętej nory, w której mieszkają i ruszyć w nieznane. Ich przyjaźń od samego początku będzie wystawiona na próbę...

„Frustracje"
Młody mężczyzna wsiada w autobus i rozpoczyna surrealistyczną podróż... Przemieszczając się przez miejską dżunglę mężczyzna korzysta z różnych środków transportu. Podczas tej podróży coraz bardziej zanurza się w swoje tłumione i niewypowiedziane dotąd frustracje. Obserwowanie dziwacznych, monotonnych i powtarzalnych czynności, które wykonują otaczający go ludzie, frustruje go jeszcze bardziej. W końcu udaje mu się wydostać z miejskiego zgiełku i wkroczyć w nieznane. To właśnie tu zada sobie pytanie, które powoli układało się w jego głowie...

Jury filmowe

Itamar Daube, Itamar Daube ukończył Wydział Projektowania Graficznego i Animacji na Bezalel Academy of Art and Design w Jerozolimie. Obecnie jest dyrektorem programu ilustracji i animacji na wydziale Komunikacji Wizualnej w Shenkar College of Arts, Design and Engineering (Izrael). Od 1998 działa także jako niezależny ilustrator i animator w obszarze różnych mediów. Był dyrektorem artystycznym telewizyjnego serialu animowanego oraz redaktorem graficznym i autorem komiksów.

Alicja Jodko ukończyła filozofię, zajmuje się grafiką wydawniczą, poezją wizualną, filmem eksperymentalnym i animowanym. Współinicjatorka Galerii Entropia. Założycielka Dziecięcej Wytwórni Filmowej – pionierskiego, autorskiego warsztatu animacji dla dzieci. Od 2006 jest ekspertem PISF w dziedzinie filmu animowanego. Od 2008 działa w Zarządzie ASIFA Poland. Kuratorka obchodów Międzynarodowego Dnia Animacji we Wrocławiu.

Nancy Denney-Phelps jest dziennikarką piszącą o animacji i festiwalach filmów animowanych na świecie. Producentka muzyki do filmów animowanych. Razem z mężem Nikiem Phelpsem, muzykiem i kompozytorem, założyła Sprocket Ensemble, który koncertuje na całym świecie, wykonując na żywo muzykę do filmów animowanych. Nancy publikuje w Cartoon, Animation World News i Animatoon, a także prowadzi regularnie blog dla AWN (Animation World Network). Jest korespondentką ASIFA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Filmu Animowanego) San Francisco i członkinią Międzynarodowego Zarządu ASIFA.

Rzeźbić cyfrowo w 2D – wykład mistrzowski Itamara Daube

O tym, że praca nad ilustracją komputerową przypomina bardziej rzeźbienie niż rysowanie opowie podczas wykładu mistrzowskiego Itamar Daube – dyrektor programu ilustracji i animacji na wydziale Komunikacji Wizualnej w Shenkar College of Art, Design and Engineering w Izraelu, ilustrator i twórca filmów animowanych współpracujący z licznymi tytułami prasowymi i stacjami telewizyjnymi. Wykład mistrzowski Itamara Daube to przede wszystkim wyjątkowa szansa na poznanie z bliska kulisów jego projektów. Uczestnicy spotkania dowiedzą się, w jaki sposób komputerowe projektowanie postaci wpływa na technikę, którą artysta wykorzystuje do rysowania karykatur dla pism i gazet. Przy okazji Daube zdradzi kilka sztuczek, które mogą okazać się pomocne w pracy obecnych i przyszłych twórców animacji i ilustratorów.

Marionetka, Grzegorz Rogala, instalacja interaktywna, 2015

„Marionetka" to instalacja interaktywna Grzegorza Rogali. Widzowie wchodzący w obszar działania kamery przeistoczą się w marionetki. Czy poruszać się będą zależnie od własnej woli, czy też kierowani będą jakąś siłą zewnętrzną, tak jak dzieje się z lalkami? Możliwe jest wchodzenie w interakcje z innymi osobami. Możliwe są zmiany koloru. Możliwa jest jednoczesna zwielokrotniona obecność każdego z nas. Artysta proponuje nam doświadczenie, które jest zabawą i refleksją nad naszym funkcjonowaniem w świecie. Grzegorz Rogala jest filmowcem, a także artystą multimedialnym, którego sztuka otwiera nas na to, co nieoczekiwane.