Zbigniew Kurtycz (1919 - 2015)
Piosenkarz, gitarzysta, kompozytor, aktor teatralny.Urodził się 16 maja 1919 we Lwowie. Zmarł 30 stycznia 2015 w Warszawie.
Był synem Mieczysława Kurtycza - dyrygenta lwowskiej orkiestry mandolinistów Hejnał. Początkowo ojciec udzielał mu lekcji gry na skrzypcach, jednak jego głównym instrumentem stała się gitara. Występował w wielu zespołach muzycznych.
Był też piłkarzem Pogoni Lwów (jako junior), wicemistrzem Polski juniorów w 1937.
W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich występował w teatrzyku rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Rena). Z zespołem artystycznym 3 Dywizji Strzelców Karpackich przeszedł szlak bojowy jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Władysława Andersa.
W 1946 wrócił do Polski i śpiewał m.in. jazz, rock and roll, ballady. Jego największym przebojem jest piosenka „Cicha woda", którą zaśpiewał jako pierwszy. Skomponował m.in. „Jadę do ciebie tramwajem" (słowa Janusz Odrowąż) oraz „Wołam cię" (słowa M. Walewski). Od 1966 występował w duecie z żoną Barbarą Dunin.
Zagrał również kilka ról w teatrze m. in. w spektaklu „Objeżdżalnia społeczna" w reż. Kazimierza Pawłowskiego w Teatrze Satyryków w Warszawie (premiera 16 lutego 1952) i „Będziemy obrażać!" w reż. Lidii Korsakówny w Teatrze Syrena w Warszawie (premiera 24 kwietnia 1977).
Jest bohaterem filmu dokumentalnego „Zbigniew Kurtycz" (1994) w cyklu „Gwiazdy z tamtych lat" w reż. Janusza Horodniczego i Krzysztofa Wojciechowskiego.
Współpracował z Polskim Radiem, występował w programie „Podwieczorek przy mikrofonie", nagrał kilka płyt, występował za granicą. Po śmierci piosenkarza Juliana Sztatlera prowadził w Warszawie kawiarnię muzyczną Pod Gwiazdami.
Pochowany w kolumbarium na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Nagrody i odznaczenia:
1995 - Prometeusz
1971 - Brązowy Krzyż Zasługi
1977 - Zasłużony Działacz Kultury
1979 - Złoty Krzyż Zasługi
2006 - Wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2007 - Złoty Medal Gloria Artis - Zasłużony Kulturze
Źródło: Wikipedia, E-teatr, FilmPolski
