Zmarła Teresa Lisowska-Gałła

W latach 1979-2018 aktorka » Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp. Także reżyser i inspicjent. Laureatka » Pierścienia Melpomeny (1998) i » Motyla – Nagrody Kulturalnej Prezydenta Gorzowa Wielkopolskiego (2008).

Urodzona w Sławnie. Od 1979 roku związana z Gorzowem Wielkopolskim. Na scenie zadebiutowała w 1970 roku. Pracę zawodową rozpoczęła w Estradzie Szczecińskiej, potem występowała w teatrach w Zielonej Górze, Rzeszowie, Opolu, Cieszynie Czeskim i Kaliszu. W 1976 roku uzyskała eksternistycznie dyplom aktorki,

W latach 1977-1979 ponownie pracowała w zielonogórskim teatrze, stamtąd trafiła do Gorzowa, gdzie występowała do 1991 roku. Na jeden sezon przeniosła się do Wałbrzycha, by w 1992 roku powrócić do Gorzowa. Na swoim koncie ma kilkaset ról. Była Stefcią Rudecką w Trędowatej na scenie w Czeskim Cieszynie i Marianną w Świętoszku w Rzeszowie.

W Gorzowie zagrała m.in. tytułową rolę w Ani z Zielonego Wzgórza (1981, reż. Ryszard Zarewicz), za którą otrzymała w tym samym roku nagrodę za rolę sezonu w plebiscycie » "Ziemi Gorzowskiej". W 1994 roku za Ubicę w Ubu Królu (reż. » Ryszard Major) zdobyła nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Teatru. Była również Anielą w Ślubach panieńskich (1981, reż. Stefania Domańska), Podstoliną w Zemście (1991, reż. Jan Różewicz), Eleonorą w Tangu (1993, reż. R. Major), Rebeką Nurse w Czarownicach z Salem (1996, reż. Adam Orzechowski) i Tytanią w Śnie nocy letniej (1996, reż. R. Major).

W 1980 roku w spektaklu Procedura (reż. Jerzy Hoffmann) zadebiutowała w roli asystenta reżysera. Asystowała też m.in. przy Szkole kobiet (1982, reż. Wojciech Skibiński), Dekameronie (1982, reż. Jerzy Michalak), Sonacie Belzebuba, czyli Prawdziwym zdarzeniu w Mordowarze (1983, reż. » Bohdan Mikuć), Odprawie posłów greckich (1984, reż. Wojciech Boratyński, także rola Heleny), Łagodnej (1993, reż. » Stanisław Kuźnik, role: Ciotki i Kapitanowej) i Obrażonych (1998, reż. » Andrzej Rozhin, także rola Hrabiny). W 1995 roku samodzielnie wyreżyserowała przedstawienie Odlot, a w 1996 roku Kolędować małemu. Również w 1996 roku przygotowała dla Teatru im. J. Osterwy spektakl Król Maciuś Pierwszy (także adaptacja, wspólnie z Markiem Jędrzejczykiem), a w 1998 roku do wyreżyserowanej przez siebie Dziewczynki z zapałkami w krainie baśni zaprojektowała także scenografię. Swoją wyjątkową wszechstronność potwierdziła w przedstawieniach: Kot w butach (1999) i Królewna śnieżka i siedmiu krasnoludków (2001, reżyseria, adaptacja i scenografia).

W 1991 roku rozpoczęła pracę instruktorską i reżyserską w Studiu Teatralnym Dzieci i Młodzieży przy Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie. Przygotowała kilkanaście spektakli, które były prezentowane na dużej scenie. W 1998 roku założyła Poniedziałkowy Teatr Lektur, w którym wyreżyserowała: Kłamczuchę (1999, również adaptacja sztuki), Za minutę pierwsza miłość (2001, także adaptacja, scenografia i rola Babci), Tego obcego (2013, także adaptacja), Przygody Tomka Sawyera (2006, również scenografia i rola Cioci Polly) i Chłopców z Placu Broni (2008). Od 2017 roku pracowała w teatrze jako inspicjent i sufler.

Laureatka licznych nagród teatralnych, m.in. Złotej (1995) i Srebrnej (1999) Maski, uhonorowana tytułem Zasłużony Działacz Kultury (1996), Aktor – animatorem kultury (2000) w ogólnopolskim konkursie Bliżej Teatru, zorganizowanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odznaczona m.in. medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2000), Złotym Krzyżem Zasługi (2005) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2007).

W 2006 roku świętowała 35-lecie pracy artystycznej. Jej mąż » Stanisław Gałecki, aktor od 1979 roku związany z gorzowską sceną, zmarł w 2009 roku.

Autor: Hanna Ciepiela / zdjęcie: archiwum Teatru im. J. Osterwy
Źródła: - Teresa Lisowska-Gałła, "Encyklopedia Gorzowa", Jerzy Zysnarski – 2007, e-teatr.pl