Życie motyla

Koncert składał się tradycyjnie z dwóch części, z których obie, jakżeby inaczej, składały się z ... 13  utworów. W części I usłyszeliśmy i zobaczyliśmy 4 utwory z obecnego, gdyńskiego szlagieru, czyli „Spamalota” oraz m.in. utwory z musicali: „Lalka”, „ Grease”, „Upiór w operze”, „Jekyll& Hyde”, „Moulin Rouge” i „Herkules”.

Czarowali swymi głosami Karolina Trębacz i Jerzy Michalski, Tomasz Czarnecki  po raz pierwszy chyba miał do dyspozycji tyle partnerek jednocześnie, siłę gdyńskiego sex appealu  ugruntowały Anna Andrzejewska, Alicja Piotrowska, Karolina Trębacz, Renia Gosławska,Katarzyna Kurdej, Mariola Kurnicka, Marta Smuk, po raz kolejny powróciliśmy za pośrednitwem Rafała Ostrowskiego i Saszy Reznikowa do zaczarowanego świata musicalu „Lalka”. Całość, tradycyjna w formie, miała właściwie tylko po jednym: mankamencie ( język angielski !) oraz kontrowersji (niektóre dowcipy Macieja Korwina w stylu: Wszystkie kobiety są wredne, ale niektóre mają duży biust).

Druga część zaskoczyła. Znowu 13 „numerów”, ale już połączonych w jedną, właściwie kabaretową całość. Teatr Muzyczny rozbudowuje się i trwają już pierwsze prace budowlane, więc temat sam się nasuwał. W rezultacie zobaczyliśmy widowisko słowno-muzyczne pod roboczym tytułem „Zdrowie na budowie”, w którym zespół wykonał wiązankę polskich przebojów tematycznie  związanych z budową. Usłyszeliśmy kolejno:

1.„Ściernisko”
Wykonanie: Magdalena Smuk, Sasza Reznikow i Krzysztof Wojciechowski z Zespołem
2. „Bądź moim natchnieniem”
Katarzyna Więcek, Aleksy Perski i Tomasz Więcek
3. „Podaj cegłę”
Anna Andrzejewska, Dorota Białkowska, Ewa Gregor, Katarzyna Kurdej, Aleksandra Meller, Anna Urbanowska
4. „Papaja”
Agnieszka Kaczor i Marek Kaliszuk z Zespołem
5. „Pędzą konie”
Paweł Bernaciak, Paweł Czajka i Sebastian Wisłocki z Zespołem
6. „Lubię wracać do znajomych miejsc”
Artur Guza z Zespołem
7. „Za 10 minut 13”
Andrzej Śledź
8. „Wypijmy za błędy”
Marek Richter i Krzysztof Żabka z Zespołem
9. "Stomp"
Urszula Bańka, Ewelina Dańko, Renia Gosławska, Anna Krawecińska, Paulina Kroszel, Eliza Kujawska, Izabela Sito, Marta Vielrose, Vilde Valldal Johannessen, Tomasz Bacajewski, Paweł Czajka, Tomasz Czarnecki, Łukasz Czerwiński, Mateusz Deskiewicz, Tomasz Gregor, Artur Guza, Paweł Kubat, Paweł Mielewczyk, Sebastian Wisłocki, Krzysztof Wojciechowski, Michał Zacharek, Adam Zawicki, Krzysztof Żabka( chor. Adam Zawicki )
10. „Au sza la la la”
Renata Gosławska, Mateusz Deskiewicz i Rafał Ostrowski z Zespołem
11. „Szparka sekretarka”
Anna Andrzejewska, Magdalena Smuk, Grażyna Drejska, Mariola Kurnicka, Anna Urbanowska, Paweł Bernaciak
12. "Medley" (wiązanka  fragmentów kilkunastu utworów)
Zespół
13. „Żyj kolorowo”
Zespół

Rzecz w reżyserii Borysa Szyca, według jego i Tomasza Fogla scenariusza, w scenografii Renaty Godlewskiej i pod kierownictwem muzycznym Dariusza Różankiewicza po prostu... raduje. Każdy utwór ma pomysł, zespół gra z biglem, widać, że wszyscy nie tylko ciężko pracują, ale świetnie się bawią. Reżyser zadziwia kreatywnością w tematyce, wydawałoby się ( budowa i „fachowcy”), dość mocno wyeksploatowanej. Szyc już wcześniej dawał popisy ( m.in. niezapomniane „zbiorówki” w My Fair Lady), ale „Zdrowie na budowie” to jego szczytowe osiągnięcie. Być może jesteśmy świadkami narodzin polskiego Joe Gideona ?

Świetnie dobrane piosenki i układy niby bazują na znanych kliszach, ale są tak odświeżone i roztasowane, że nie tylko nie nużą, ale zaskakują pomysłowością. Największym zaskoczeniem jest organizacja przestrzeni scenicznej: spektakl jest „głęboki”, rozgrywa się na wielu planach, każda z postaci ma na siebie pomysł, nie ma fałszywego tonu, niepotrzebnego ruchu. Poziom tego projektu zaskakuje wielością kontekstów, choćby trawestacja słynnego szlagieru Ryszarda Rynkowskiego (1989, tekst oryginalny: Jacek Cygan) w kapitalnym wykonaniu Krzysztofa Żabki i Marka Richtera.:

Wypijmy za błędy, za błędy na górze
Niech wyjdą na dobre pomorskiej kulturze

„Zdrowie na budowie” w najlepszych fragmentach operuje innym językiem niż inscenizacje Kościelniaka i Korwina. Językiem, jakiego brakuje w Muzycznym, który mimo to przeżywa drugi „złoty okres”. Każde spotkanie ze sceną im. Danuty Baduszkowej, to jak kolejny rozdział w  opowieści szkatułkowej. Poznajemy kolejne gwiazdy, które zbyt długo oczekują na szansę pełnego ujawnienia i rozwoju wielkiego talentu. W tej chwili Korwin ma kłopoty bogactwa, obyśmy nie zaczęli tracić artystów, którzy nie mogą znaleźć się w aktualnej rzeczywistości programowej.

Dla mnie cichym bohaterem zdarzenia był Adam Zawicki. Jego rewelacyjna choreografia STOMPA była ozdobą spektaklu, który żył życiem motyla. Tylko kilka wystawień to stanowczo za mało na tak dobrą robotę. Szkoda też, że nie możemy Państwu tego pokazać choćby we fragmentach...