Zygmunt Molik - 4 kwietnia 1930 - 6 czerwca 2010

sylwetka

Urodził się w Krakowie jako syn Mikołaja Molika i Marii z domu Zych. W 1948 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze. Po maturze z początku studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, później - na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. W latach 1951-1953 pełnił funkcję konferansjera i recytatora w Zespole Pieśni i Tańca Okręgu Wojskowego Kraków (pod dyrekcją Leopolda Kozłowskiego)

W latach 1953–1957 studiował na Wydziale Estradowym Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie – dyplom w maju 1957: farsa Porwanie sabinek do tekstu Juliana Tuwima w reżyserii Stanisławy Perzanowskiej (dyplom ten kończył wraz z nim znany później piosenkarz Jerzy Połomski). Jego profesorami w czasie studiów byli m. in.: Irena Kwiatkowska, Jan Białostocki (historia sztuki), Jerzy Kreczmar, Kazimierz Rudzki, Ludwik Sempoliński i Karol Stromenger (historia muzyki).
 
Zygmunt Molik odegrał główną rolę w kształtowaniu inicjowanej przez Grotowskiego metody treningu głosowego. Uwalnianie twórczej energii, poszukiwanie jedności oraz połączenia między ciałem i głosem stały się dla niego podstawą procesu aktorskiego. Po samorozwiązaniu Teatru Laboratorium do roku 2008 prowadził w Polsce i na całym świecie sesje warsztatowe „Głos i ciało”.

Sekret leży w jak najpełniejszym i czystym głosie, dźwięku. Jego esencją jest uwolnienie i obudzenie środkowej części ciała. Często wszystkie części ciała są oddzielone: głowa jest oddzielona, nogi… Jesteśmy zablokowani. W wyniku połączenia ćwiczeń głosowych i ciała dochodzimy do punktu, w którym cały organizm jest aktywny w mowie i śpiewie.
(Zygmunt Molik)

NAJWAŻNIEJSZE ROLE TEATRALNE:

W sezonie 1957–1958 jako aktor w łódzkim Teatrze 7:15 (pod kierownictwem artystycznym Jerzego Antczaka):
- Doktor oraz Komisarz w Liliomie Franciszka Molnara. Reżyseria: Jerzy Antczak.Premiera: 9 lutego 1958;
- Major w Pułapce na myszy Agaty Christie. Reżyseria: Jerzy Antczak. Premiera: 22 maja 1958.
 
W sezonie 1958–1959 w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej:
- Maurycy w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza. Reżyseria: Marian Godlewski. Premiera: 6 grudnia 1958;
- Fabian w Wieczorze Trzech Króli Wiliama Szekspira. Reżyseria: Romana Bobrowska. Premiera: 4 kwietnia 1959.
 
W latach 1959–1965 w Teatrze Laboratorium 13 Rzędów pod dyrekcją Jerzego Grotowskiego:
- Heuterbis w Orfeuszu wg Jeana Cocteau. Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 8 października 1959;
- Alfa i Omega w Kainie do tekstu dramaturgicznego George\'a Gordona Byrona. Scenariusz teatralny i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 30 stycznia 1960 (bierze także udział w opracowaniu muzycznym tego spektaklu);
- Fryzjer w Kabarecie Błażeja Sartra do tekstów Adama Kurczyny (we własnej reżyserii). Premiera: 15 maja 1960;
- Optimistienko w Misterium-buffo do tekstów Włodzimierza Majakowskiego. Scenariusz teatralny i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 31 lipca 1960;
- Król Duszjanta w Siakuntali wg Kailidasy. Reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 13 grudnia 1960;
- Gustaw-Konrad w Dziadach wg Adama Mickiewicza. Reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 18 czerwca 1961;
- Teodor w Idiocie wg Fiodora Dostojewskiego. Reżyseria: Waldemar Krygier. Premiera: 22 października 1961;
- Doktor, Szatan, Dozorca ogrodu, Papież, Car oraz Nieznajomy w Kordianie wg Juliusza Słowackiego. Reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 10 października 1962;
- Jakub (w historii Jakuba) oraz Harfiarz (w historii trojańskiej) w Akropolis wg Stanisława Wyspiańskiego. Realizacja: Józef Szajna i Jerzy Grotowski. Premiery: I wariant – 10 października 1962, II wariant – 24 listopada 1962, II wariant – 10 czerwca 1964;
- Stary człowiek oraz Kuba w Tragicznych dziejach doktora Fausta wg. Christophera Marlowe\'a. Reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 23 kwietnia 1963;
- Hamlet w Studium o Hamlecie do tekstów Wiliama Szekspira i Stanisława Wyspiańskiego. Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera: 17 marca 1964.

W latach 1965–1967 w krakowskim Teatrze Rozmaitości (pod dyrekcją Haliny Gryglaszewskiej):
- Robert w Latających narzeczonych Marca Camolettiego. Reżyseria: Halina Gryglaszewska. Premiera: 3 października 1965;
- Narrator w Dallas, w samo południe Ryszarda Smożewskiego i Stefana Bratkowskiego. Reżyseria: Ryszard Smożewski. Premiera: 22 grudnia 1966;
- Gangster I w Kiss me, Kate! Cole\'a Portera. Reżyseria: Jerzy Ukleja. Premiera: 16 listopada 1966.

W latach 1967–1984 ponownie we wrocławskim Teatrze Laboratorium:
- Łazarz (na zmianę z Zbigniewem Cynkutisem) w Ewangeliach (wcześniejszej wersji Apocalypsis cum figuris). Reżyseria: Jerzy Grotowski – jedyne wystawienie 20 marca 1967;
- Jakub oraz Harfiarz w V wariancie Akropolis (premiera:17 maja 1967);
- Tarudant w III wariancie Księcia Niezłomnego wg Calderona-Słowackiego. Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premirera III wariantu:19 marca 1968;
- Judasz w Apocalypsis cum figuris do tekstów biblijnych, Fiodora Dostojewskiego, Thomasa S. Eliota, Simone Weil. Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grotowski. Premiera 19 lipca 1968.

Reżyserował w ramach Teatru Laboratorium, a także własne przedstawienia: poza wspomnianym Kabaretem Błażeja Sartra rownież Pamiętnik śląski do tekstów Arkadiusz Bożka (premiera: 9 lipca 1961 w Markowicach pod Raciborzem).
Występował jako aktor w filmach Amatorskiego Klubu Filmowego „Kręciołek” z Opola oraz ściśle współpracował (jako aktor radiowy) z opolską rozgłośnią Polskiego Radia w latach 1960–1964.
 
Kalendarium opracował Bruno Chojak

Magda Sadura
Materiały Instytutu
9 czerwca 2010
Portrety
Jacek Grudzień

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...