Antoni Odrowąż (1987 - 1976)

Urodził się 9 września 1897 w Kałuszu k. Stanisławowa. Zmarł 18 lutego 1976 we Wrocławiu.

Właściwie Antoni Felczyński, także Antoni Odrowąż-Felczyński. Szkołę średnią ukończył w 1918 w Wiedniu. Od 1919, po zwolnieniu z wojska, występował w Teatrze Miejskim we Lwowie ucząc się równocześnie w szkole dramatycznej, którą ukończył w 1923.

Następnie porzucił teatr i w 1926 zaczął studiować na politechnice, studia jednak przerwał i od 1930 pracował w Warszawie jako urzędnik. Od 4 września 1944 zaangażował się do Teatru Narodowego (nast. Teatru Ziemi Rzeszowskiej) w Rzeszowie. Latem 1945, razem z grupą aktorów pod kierunkiem Stefanii Gintel-Domańskiej, przeniósł się do Teatru Miejskiego w Jeleniej Górze, gdzie występował i pełnił także, od lipca do grudnia 1945, funkcje kierownika administracyjnego. W sezonie 1946/47 zaangażował się do Teatru Dolnośląskiego we Wrocławiu, 1947-49 ponownie występował w Jeleniej Górze, w sezonie 1949/50 w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie, 1950-52 w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu, 1952-55 w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu, 1955-69 w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu (w ostatnim sezonie już nie grał).

Na emeryturę przeszedł 31 sierpnia 1969.

Na scenie używał na ogół pseudonimu Odrowąż. Najczęściej grał role mniejsze, a niekiedy większe, takie jak m.in.: Rejent ("Zemsta", 1945), Kapelan ("Damy i huzary", 1946), Ojciec ("Dwa teatry", 1947), Ziemlanika ("Rewizor", 1947), Radost ("Cudzoziemczyzna", 1952), Jagodin ("Wrogowie", 1955), Ojciec ("Wesele", 1956), Harmensz van Rijn ("Powrót syna marnotrawnego", 1965), Archip ("Wieś Stiepańczykowo i jej mieszkańcy", 1966), Dziadek ("Matka" K. Ćapka. 1967).

Wystąpił w dwóch filmach: „Baza ludzi umarłych" (Kościelny) w reż. Czesława Petelskiego (1958) i „Nafta" (Wrona) w reż. Stanisława Lenartowicza (1961).

Był synem Władysława i Marii Felczyńskich, mężem Ireny Mollo z domu Schełyna, potem Elżbiety Felczyńskiej.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, Almanach 1975/76, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
9 września 2022