Cykl ekranizacji polskiej młodej dramaturgii

20 stycznia w Instytucie Teatralnym spektaklem WASZA WYSOKOŚĆ w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej zainaugurowany zostanie cykl ekranizacji polskiej młodej dramaturgii teatralnej TEATROTEKA.

TEATROTEKA WFDiF – cykl ekranizacji polskiej młodej dramaturgii teatralnej wyprodukowany przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. TEATROTEKA WFDiF to nowy etap w myśleniu o ekranizacjach teatralnych, tak w kontekście artystycznym, jak i realizacyjnym. Ekranizacje tworzone przez młodych, często debiutujących twórców, przy wsparciu technologii i infrastruktury filmowej, pozwalają na realizację nowatorskich utworów. TEATROTEKA WFDiF to także przestrzeń dla reżyserów młodego i średniego pokolenia, którzy mimo znaczącego dorobku teatralnego, nie mieli dotąd możliwości stworzenia własnego dzieła audiowizualnego. Projekt realizowany z udziałem specjalistów planu filmowego, skupionych wokół Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, ma to umożliwić.

Pokazy odbywają się w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego (ul. Jazdów 1
00-467 Warszawa). Wstęp wolny.

20 stycznia 2016, g. 18:30
WASZA WYSOKOŚĆ

Podczas wyprawy na Kanczendzongę ginie młody chłopak. Towarzysząca mu Wanda tłumaczy na konferencji prasowej, jak do tego doszło. Jeden z uczestników pogrzebu, reżyser – dokumentalista, proponuje Wandzie powrót na Kanczendzongę – po ciało zaginionego alpinisty. Do wyprawy, z której ma powstać film, dołącza dziewczyna chłopaka, Anna oraz jej ojciec Jerzy, przyjaciel Wandy. Cała czwórka musi skonfrontować się nie tylko z surową naturą, ale i z własną, niełatwą, przeszłością. Sztuka inspirowana m.in. biografią Wandy Rutkiewicz znalazła się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2014 roku.

tekst: Anna Wakulik
reżyseria: Agnieszka Smoczyńska

17 lutego 2016, g. 18:30
WIZYTA

Jurek (Dawid Ogrodnik) udaje się w podróż w rodzinne strony po kilku latach nieobecności. Dla wykształconego w dużym mieście bohatera wizyta w domu rodziców (Ewa Wencel, Krzysztof Stelmaszyk) jest zarówno wyzwaniem, jak i koniecznością. Aby pokonać życiowy kryzys, młody mężczyzna musi zmierzyć się ze wspomnieniami z przeszłości, z duchami zmarłych oraz obsesyjnym przeczuciem własnego końca. Teatralna opowieść o dojrzewaniu toczy się w rytmie podróży nocnym pociągiem, w którym niczym we śnie rzeczy ważne mieszają się z nieistotnymi, a powaga graniczy z groteską.
W pozostałych rolach: Danuta Nagórna, Wiktoria Gorodeckaja, Katarzyna Herman, Jerzy Radziwiłowicz, Paweł Domagała.

tekst: Radosław Paczocha
reżyseria: Agnieszka Maskovic

16 marca 2016, g. 18:30
ŻYD

Dyrektor upadającej szkoły w małym miasteczku, by uratować budynek, w którym pracuje ponad czterdzieści lat, zwołuje zebranie w pokoju nauczycielskim. Bardziej prominentne postacie grona nauczycielskiego dowiadują się na nim od swojego przełożonego, że łatwo mogą zdobyć fundusze na renowacje ich miejsca pracy – wystarczy tylko odpisać na wiadomość pewnemu Izraelczykowi, którego ojciec uczył się w ich szkole dekady temu.
Z pozoru komiczne spotkanie przemienia się w spór pełen obiegowych stereotypów i umożliwia zebranym dyskusję na temat przeszłości ich miasteczka, gdzie przed wojną połowę ludności stanowili Żydzi. Okazuje się, że wiele spraw było dotychczas przemilczanych, a nauczyciele momentami drastycznie różnią się poglądami i wiedzą na temat społeczności i kultury żydowskiej. Każdy z bohaterów dostaje szansę skonfrontowania się z przeszłością ze swojej perspektywy, a także zabrania głosu w sprawie także własnych niejednoznacznych losów i postaw.
Żyd Artura Pałygi, w reżyserii Anety Groszyńskiej to zaproszenie do dyskusji o stereotypach i próba ich weryfikacji. Sztuka przygląda się bliżej skomplikowanej relacji polsko-żydowskiej, poruszając wiele kontrowersyjnych jej aspektów. Spektakl prowokuje do debaty wolnej od jednostronnej oceny, gdzie oskarżający zamieniają się w oskarżonych i mogą odpowiedzieć na stawiane im zarzuty lub jasno podkreślić, że dany temat ich po prostu nie dotyczy. Osadzona w realiach postpeerelowskich szkoła okazuje się miejscem, gdzie lokalna elita ma okazję zmierzyć się z zawiłą przeszłością miasteczka.

tekst: Artur Pałyga
reżyseria: Aneta Groszyńska-Liweń

20 kwietnia 2016, g. 18:30
ZAKŁAD DOŚWIADCZALNY SOLIDARNOŚĆ
W sztuce, która znalazła się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2012 roku, autor próbuje zmierzyć się z legendą Solidarności. Jej dzieje, od strajków sierpniowych, przez stan wojenny, wizytę papieską, aż po dzień dzisiejszy, poznajemy poprzez losy młodej dziewczyny, Grażyny, która po skończeniu studiów i wakacjach nad morzem w 1980 roku, podejmuje pracę w jednym z dolnośląskich zakładów, w którym zapisuje się do nowopowstałego związku. Ona sama, nie pojawia się jednak w sztuce i w widowisku.
Z montażu wspomnień i komentarzy jej krewnych, przyjaciół i współpracowników powstaje portret młodej, uczciwej, pełnej wiary i oddania związkowi kobiety, która obserwując z bliska działaczy solidarnościowych, musi skonfrontować swój idealizm z dalekim od doskonałości życiem codziennym w organizacji. Autor daleki jest bowiem od idealizowania ludzi tworzących struktury związku niskiego i średniego szczebla. Grażyna dostrzega i musi pogodzić się ze smutnym faktem, że nie wszyscy działacze są ludźmi ideowymi, że często pod przykrywką solidarnościowych, wolnościowych haseł, realizują swe osobiste, przyziemne i nie zawsze uczciwe interesy.
Dramat Bogacza stanowi przykład teatru epickiego, zdominowanego przez narrację poszczególnych postaci, które nie dialogują ze sobą wprost. Pojedyncze wypowiedzi, często ze sobą sprzeczne i polemiczne, jak w filmie dokumentalnym, skierowane wprost do kamery, tworzą barwną mozaikę różnorodnych poglądów i punktów widzenia, z których wyłania się niejednorodny, pełen niuansów i sprzeczności, niezakłamany obraz solidarnościowej społeczności.
Tekst: Szymon Bogacz
Reżyseria: Adam Sajnuk

11 maja 2016, g. 18:30
ZGAGA
Akcja Zgagi rozgrywa się w małym miasteczku. Oś fabularną sztuki stanowi odbywająca się w czasie teraźniejszym, interwencyjna rozmowa Kuratorki z Heleną i Tadeuszem – rodzicami niedostosowanej społecznie, udającej psa, niespełna szesnastoletniej Zuzanny. W retrospekcjach rozgrywających się w pamięci bohaterów poznajemy traumatyczne wydarzenia z ich przeszłość. Błędy rodziców stają się przyczyną niedostosowania i osamotnienia córki. Losy rodziny – matki, ojca i dziecka - pokazane są w krzywym zwierciadle sięgając niejednokrotnie granic absurdu. Relacje rodzinne są zaburzone od pokoleń. Życie Zuzanny, która nosi imię po ukochanym psie swojego ojca, jest naznaczone tragedią od momentu narodzin, a nawet wcześniej, za sprawą rodzinnych korzeni. Dziewczyna, będąca niechcianym owocem wynaturzonej miłości, dziedziczy po psie nie tylko imię ale i smutny los. Zuzanna staje się karykaturalnym odbiciem natury swoich rodziców, ich zgagą.

Sztuka znalazła się w finale Gdyńskiej nagrody Dramaturgicznej w 2012 roku.
Tekst: Ewa Madeyska
Reżyseria: Katarzyna Szyngiera

15 czerwca 2016, g. 18:30
CZŁOWIEK BEZ TWARZY
Tytułowym „człowiekiem bez twarzy" jest bohater tej czarnej komedii – Rafał, który zdaje się wyznawać w życiu jedną zasadę – spełnia oczekiwania innych wobec swojej osoby i oszukuje wszystkich dokoła. Uwodzi pracownicę banku, w którym pragnie zaciągnąć duży kredyt dla swej firmy, tylko dlatego, że wyczuwa, że ta tego pragnie. Oszukuje żonę, a gdy ta odkrywa jego zdradę –stara się ratować swe małżeństwo tylko dlatego, że tak wypada. Niezmiennie posługuje się kłamstwem także w działalności biznesowej – prowadzi firmę sprzedająca przez internet buble zamiast markowych towarów, bo uważa, że klienci chcą być oszukiwani płacąc połowę ceny i wierząc, że kupują pełnowartościowy produkt. I wszystko może trwałoby nadal na niezmiennych zasadach, gdyby nie pojawiła się pewna niewygodna okoliczność: ciało Rafała buntuje się i bohater mdleje zawsze wtedy, gdy... kłamie. Ta przypadłość staje się z jednej strony źródłem komicznych sytuacji, z drugiej jednak skłania bohatera do refleksji nad swym dotychczasowym, opartym na kłamstwie, życiem.
Tekst i reżyseria: Andrzej Bartnikowski
21 września 2016, g. 18:30
BIAŁY DMUCHAWIEC
Sztuka zaczyna się jak dramat paradokumentalny, by w finale zmienić się w czysty surrealizm. Mateusz i Karolina, dwoje studentów szkoły filmowej prowadzi prywatne śledztwo w sprawie morderstwa w góralskiej wsi o nazwie Biały Dmuchawiec. W wyniku ich działań ma powstać film dokumentalny. Próba rozwikłania tajemniczego zabójstwa wiejskiego podrywacza dokonanego przed laty rzekomo przez młodą dziewczynę, staje się pretekstem do żartobliwej, opartej na parodystycznych stylizacjach językowych grze z konwencjami literackimi. Z czasem śledztwo pochłania dwójkę bohaterów do tego stopnia, że sami utożsamiają się z katem i ofiarą. Prawda obiektywna zdaje się nie do odkrycia, a zawikłana historia wciąga filmowców do tego stopnia, że w finale dochodzi do surrealistycznej zamiany tożsamości.

Tekst: Mateusz Pakuła
Reżyseria: Agata Dyczko

19 października 2016, g. 18:30
KOBIETA W LUSTRZE
Tekst: Piotr Domalewski
Reżyseria: Waldemar Raźniak
Pięćdziesięcioletnia Zofia poznaje o dwadzieścia lat od siebie młodszą Annę, prawniczkę, która ma ją bronić w procesie sądowym. Zofia została oskarżona o przekroczenie uprawnień psychoterapeutki - wejście w intymną relację z pacjentem. Okazuje się nim siedemnastoletni chłopak. Co połączyło tę dwójkę ludzi - pożądanie, uzależnienie emocjonalne, czy fascynacja skrajnie odmienną osobowością? Rodzice chłopca przedstawili w programie telewizyjnym bardzo obciążającą Zofię wersje wydarzeń. Media już osądziły lekarkę, teraz sprawą ma się zająć sąd. Anna zagłębia się w tę historię przyjmując różne punkty widzenia (prawniczki, dziennikarki, matki chłopca). Początkowa nieufność i wrogość między kobietami zaczyna przekształcać się w specyficzną więź. Sztuka Piotra Domalewskiego jest refleksją nad sferą tabu, pozycją kobiety w społeczeństwie, starzeniem się i emocjami, które nieustannie każą nam weryfikować swój światopogląd.

Sztuka została wyróżniona w konkursie na dramat współczesny „Metafory rzeczywistości" w 2015 roku.

Tekst: Piotr Domalewski
Reżyseria: Waldemar Raźniak

http://www.wfdif.pl/pl/produkcja-filmowa/teatroteka

(-)
Materiał Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego
14 stycznia 2016