Feliks Schober (1946 - 1879)

Urodził się w (być może 30 sierpnia) 1846 w Warszawie. Zmarł 16 sierpnia 1879 w Warszawie.

Feliks Szober, Schober. Był synem kupca warszawskiego. Uczeń warszawskiej Szkoły Dramatycznej. 19 lutego 1864 wystąpił w Warszawskich Teatrach Rządowych w epizodycznej rólce Żyda ("Dożywocie"), a od 1 stycznia 1865 został zaangażowany do chóru i grywał niekiedy role charakterystyczne.

W 1868 przeszedł na etat aktorski i pozostał w zespole WTR do końca życia. Od 13 stycznia 1870 pełnił też funkcję "informatora komedii", tzn. pomocnika reżysera, był również okresowo inspicjentem. Brak dobrych warunków zewnętrznych i nieśmiałość były przyczyną, że grywał jedynie niewielkie role, takie jak: Aktor i Gildenstern ("Hamlet"), Gracjano ("Otello"), Kacper ("Piosnka wujaszka"), Organista ("Okrężne"); "był też dla przyjemnego głosu używany do maleńkich rólek w operach i wodewilach" - wspominał Władysław Krogulski.

Współpracował poza tym z warszawskimi pismami jako autor wierszy satyrycznych, ale największą popularność zdobył wystawionymi w warszawskich teatrach ogrodowych wodewilami: "Podróż po Warszawie", "Podróż Fafuły i Grojseszyka na wystawę paryską", "Ulica Marszałkowska", "Piekło". Był autorem komedii: "Stara panna", "Lekcja śpiewu", "Znakomici".

Tłumaczył również libretta operetkowe, takie jak "Piękna Galatea", "Córka pani Angot" i operowe, m.in. "Mignon". Utwory jego, bardzo popularne wśród publiczności, były ostro krytykowane przez prasę.

Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Źródło: Słownik Biograficzny teatru polskiego

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
30 sierpnia 2022