Irena Grywicz-Kopczyńska (1909 - 1986)

Urodziła się 9 sierpnia 1909 w Warszawie. Zmarła 29 sierpnia 1986 w Warszawie.

Irena Grywicz-Kopczyńska, I voto Stankiewicz.

W latach 1929-39 występowała w teatrach rewiowych i operetkowych w Warszawie, m.in. w teatrze Praskie Oko (sezon 1933/34), Wesoły Ul (1936), w sezonie 1937/38 była zaangażowana w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy, w 1939 z zespołem operetkowych i operowych aktorów warszawskich pod kierownictwem Tadeusza Wołowskiego grała m.in. w Kielcach.

W czasie II wojny światowej była kelnerką w kawiarni "U Elny Gistedt" w Warszawie przy Nowym Świecie i występowała w teatrze Nowości.

W latach 1949-53 grała w Teatrze im. Węgierki w Białymstoku m. in.: „Maszeńka" Aleksandra Afinogenowa (Nina Aleksandrowna) w reż. Janusza Warneckiego (25 stycznia 1950), „Niemcy" Leona Kruczkowskiego (Liesel) w reż. Stanisława Daczyńskiego (15 września 1950) i „Zielony Gil" Tirso de Moliny (Donna Inez) w reż. Lidii Wysockiej (8 października 1951).

Od 1954 występowała w Warszawie m. in.: „Biografia" Maxa Frischa (Teściowa) w reż. Janusza Warmińskiego w Teatrze Ateneum (4 maja 1968), a ponadto sporadycznie w Teatrze Nowym (Komedii Muzycznej), i Operetce.

Brała udział w kilku filmach: "Manewry miłosne czyli córka pułku" w reż. Jana Nowiny-Przybylskiego i Konrada Toma (23 grudnia 1935), „Jaśnie pan szofer" w reż. Michała Waszyńskiego (19 listopada 1935), "Pan Twardowski" w reż. Henryka Szaro (27 lutego 1936), "Jadzia" w reż. Mieczysława Krawicza (11 września 1936), „Fredek uszczęśliwia świat" w reż. Zbigniewa Ziembińskiego (16 września 1936) i "Znachor" w reż. Michała Waszyńskiego (16 września 1937).

Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Źródło: Almanach sceny polskiej, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
9 sierpnia 2021