Jerzy Kozakiewicz (1929 - 2006)

Urodził się 10 lutego 1929 w Warszawie. Zmarł 11 lipca 2006 w Warszawie.

W 1953 ukończył szkołę filmową w Łodzi. W tym samym roku ostał zaangażowany przez Kazimierza Dejmka do łódzkiego Teatru Nowego. Na deskach tego Teatru zadebiutował rolą Buruna w sztuce „Poemat pedagogiczny" Antoniego Makarenki w reż. Kazimierza Dejmka (7 kwietnia 1951). Ponadto zagrał tam m. in. w spektaklach: "Domek z kart" Emila Zegadłowicza (Kobza) w reż. Janusza Kłosińskiego (18 lutego 1954), „Łaźnia" Włodzimierza Majakowskiego (Dwojkin) w reż. (11 grudnia 1954), „Szkoła żon" Molière'a (Jachno) w reż. Bohdana Korzeniewskiego (17 maja 1956), „Miarka za miarkę" Williama Szekspira (Klaudio) w reż. Kazimierza Dejmka (23 grudnia 1956) i „Żywot Józefa" Mikołaja Reja (Brat Józefa, Klekot, Młodzieniec, Piekarz, Pleban) w reż. Kazimierza Dejmka (6 kwietnia 1958).

W 1958 przeniósł się do Teatru Narodowego w Warszawie, w którym dyrekcję objął Wilam Horzyca. Z tego okresu pochodzą jego role między innymi w Wieczorze Trzech Króli Szekspira, "Widok z mostu" Arthura Millera, "Żywym trupie" Lwa Tołstoja, "Matce Courage i jej dzieciach" Bertolta Brechta.

W 1962 przeszedł do warszawskiego Teatru Klasycznego, kierowanego przez Jerzego Kaliszewskiego. W tymże teatrze zagrał między innymi w takich sztukach jak: "Róża" Stefana Żeromskiego czy "Wassie Żeleznowej" Maksyma Gorkiego.

W latach 1972–1976 grał w Teatrze Rozmaitości ("Pruski mur" Witolda Zalewskiego, "Horsztyński" Juliusza Słowackiego, "Sława i śmierć Joachima Murietty" Pabla Nerudy), a od 1976 do 1979 w warszawskim Teatrze Studio.

Poza teatrem miał w swoim kinowym dorobku wiele ról. Debiutował w filmie „Koniec nocy" w reż. Juliana Dziedziny, Pawła Komorowskiego i Walentyny Uszyckiej (1996), a także m. in. „Krzyżacy" (1960), „Dotknięcie nocy" (1961), „Pingwin" (1964), „Potop" (1974), „Nadzór" (1983), „Alchemik" (1988).

Zagrał także w kilku serialach fabularnych m. in.: „Barbara i Jan" (1964), „Przygody pana Michała" (1979), „Wielka miłość Balzaka" (1973), „Życie na gorąco" (1978), „Tajemnica Enigmy" (1979), „Dom" (1980), „Zmiennicy" (1986) i „Alchemik Sendivius" (1988).

W Teatrze Telewizji zagrał w kilkunastu spektaklach począwszy od spektaklu „Zawadiaka mimowoli" Alberto Moravii w reż. Wandy Laskowskiej (11 kwietnia 1960), „Arlekinada" Terence Rattigana w reż. Andrzeja Munka (13 lutego 1961), „Don Juan, czyli miłość do geomoetrii" Maxa Frischa w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (8 sierpnia 1971) i „O wpół do jedenastej ..." Marguerite Duras w reż. Daniela Bargiełowskiego (19 czerwca 1978).

Wystąpił w dwóch słuchowiskach Teatru Polskiego Radia „Noc w konwoju" Kazimierza Radowicza (Asystent) w reż. Wojciecha Maciejewskiego (25 lutego 1966) i „Idą partyzanci" Mariana Janica w reż. Edwarda Płaczka (9 maja 1967).

Pod koniec życia zajął się kupnem, renowacją i sprzedażą antyków.
Pochowany na warszawskim Cmentarzu Prawosławnym na Woli.

Źródła: E-teatr, Wikipedia, FilmPolski



Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
11 lipca 2022