Jerzy Michalewicz (1913 - 1961)

Urodził się 12 lutego 1913 w Sarykanym (Turcja), zmarł 13 maja 1961 w Warszawie.

Ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym przez dwa lata, do powołania go do służby wojskowej, studiował w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie (PIST). Debiutował w warszawskim Teatrze Kameralnym w 1935 roku. Po ukończeniu służby powrócił na studia w 1938.

Po wybuchu II wojny światowej, uczestnik polskiej wojny obronnej września 1939 r., Po ucieczce z obozu jenieckiego podjął działalność w warszawskim konspiracyjnym ruchu artystycznym. Między innymi brał udział w organizowaniu studia dramatycznego Iwo Galla. W 1944 r., uczestniczył w powstaniu warszawskim, a następnie przebywał w niewoli niemieckiej, W pierwszych latach po wojnie 1945-1946 przebywał w Anglii.

Do Polski powrócił w 1946 roku i występował w Miejskich Teatrach Dramatycznych w Warszawie; w Teatrze Małym, Teatrze Powszechnym i Teatrze Comoedia, gdzie zagrał m. in. w: „Subretce" Jacquesa Devala (Doktor Percy Cooch) w reż. Heleny Gruszeckiej (30 listopada 1946) w Tatrze Małym, „Wiele hałasu o nic" Williama Szekspira (Baltazar) w reż. Zbigniewa Sawana (24 maja 1947) w Tatrze Małym, „Roxy" Barry'ego Connersa (Bill Ladwell) w Teatrze Powszechnym, „Szczęśliwe dni" Claude-André Pugeta (Michał Belilbet) w reż. Edwarda Dziewońskiego w Teatrze Comoedia.

Po zakończeniu przez MTD działalności występował w Teatrze Powszechnym, (1949-1951) oraz 1952-1954 w Teatrze Ludowym (Ludowy Teatr Muzyczny) w Warszawie. W latach 1954- w Teatrze Młodej Warszawy (dzisiaj TR Warszawa). W ostatnich latach życia pracował w Teatrze Klasycznym, gdzie zagrał m. in. Lorda w „Poskromieniu złośnicy" w reż. Zbigniewa Sawana, Pastora w „Drzewa umierają stojąc" w reż. Natalii Szydłowskiej, Gino w „Dziewczęta z fotografii" w reż. Jadwigi Chojnackiej, Motylińskiego w „Klub kawalerów" w reż. Józefa Słotwińskiego i „Sto dni małżeństwa" w reż. Ireny Grywińskiej. Ostatnią rolą zagraną w teatrze był Sir Edwin w spektaklu „Robin Hood" w reż. Jerzego Szeskiego – premiera 23 marca 1961.

Zagrał także w kilku spektaklach Teatru Telewizji m. in. „Mordercy" Ernesta Hemingwaya w reż. Konrada Swinarskiego (7 października 1955), „Grona gniewu" Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy, czy w spektaklu „Biała" Adolfa Rudnickiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (23 maja 1960).

Jerzy Michalewicz miał w swojej karierze aktorskiej epizod w filmie „Nikodem Dyzma" w reżyserii Jana Rybkowskiego z udziałem Adolfa Dymszy.

Grał również w Teatrze Polskiego Radia, gdzie wystąpił m. in. w słuchowisku „Ojciec debiutantki" Aleksandra Bondy'a w reż. Kazimierza Rudzkiego (19 maja 1949), „Kawaler Złotej Gwiazdy" Siemiona Babajewskiego (Kondratiew) w reż. Stefana Wronckiego (3 września 1950), „Mordercy czasu" Jeremiego Przybory (Brydżysta) w reż. Tadeusza Cyglera (10 grudnia 1950) oraz „Dwie wizyty jego ekscelencji" Michała Bałuckiego w reż. Zbigniewa Koczanowicza (26 października 1951).

Syn Irydiona i Nadziei Michalewiczów.

Pochowany na cmentarzu prawosławnym na Woli w Warszawie.

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
12 lutego 2024