Jerzy Śliwiński (1908 - 1969)

Urodził się 26 maja 1908 w Łodzi. Zmarł 25 stycznia 1969 w Warszawie.

Jerzy Lubomir Śliwiński. Był synem Józefa Śliwińskiego i Stanisławy z d. Hodorowicz. W 1929 roku zdał eksternistyczny egzamin ZASP.

W tym samym roku zaczął występować w teatrze Miejskim w Płocku. Obdarzony dobrymi warunkami zewnętrznymi, używając najczęściej imienia Lubomir, występował m.in. w Częstochowie, w Teatrach Miejskich w Łodzi (sez. 1932/33) oraz w Teatrach Miejskich we Lwowie (1933-1937). Na lwowskiej scenie, kierowanej przez Wilama Horzycę, uchodził za czołowego amanta. Do wybuchu wojny grał w Warszawie (Teatr Narodowy, Teatr Nowy). W 1939 roku u boku Elżbiety Barszczewskiej, Mieczysławy Ćwiklińskiej, Kazimierza Junoszy-Stępowskiego, Michała Znicza i Bogusława Samborskiego zadebiutował główną rolą w filmie Kłamstwo Krystyny w reż. Henryka Szaro.

Po wybuchu wojny wyjechał do Grodna, gdzie do 1941 roku występował w Państwowym Teatrze Polskim BSRR w Grodnie i w Białymstoku. Po wkroczeniu Niemców powrócił do Warszawy, gdzie do 1944 roku występował w teatrach jawnych (Komedia, Bohema, Miniatury, Nowości), za co w marcu 1945 roku został skazany przez Komisję Weryfikacyjną Związku Artystów Scen Polskich w Krakowie na roczny zakaz grania w teatrach warszawskich oraz został zawieszony w czynnościach organizacyjnych ZASP na ten sam okres. Wkrótce jednak Sąd Centralny II Instancji ZASP zmienił wyrok na grzywnę i półroczne występy pod trzema gwiazdkami (incognito).

W kwietniu 1945 roku występował w Teatrze im. Wyspiańskiego w Katowicach, a od października grał i reżyserował w Teatrze Miejskim w Białymstoku.
W latach 1946-1947 występował i reżyserował w Szczecinie. We wrześniu 1946 roku w Teatrze Komedia Muzyczna wystawił Przeprowadzkę K.H. Rostworowskiego. Otoczka skandalu towarzysząca spektaklowi wywołała żywą reakcję publiczności i długotrwałą polemikę prasową. Samemu przedstawieniu przysporzyła jednak wielu widzów.
W 1947 roku przeniósł się do Poznania, gdzie występował w Teatrze Nowym. Później grał w Teatrze Powszechnym TUR w Krakowie. Od 1948 roku związany z teatrami warszawskimi, Teatrem Klasycznym i Nowym (1948-1949), Teatrem Narodowym (1949-1951) oraz Teatrem Ateneum (1952-1957).

Pierwszą jego rolą filmową była postać Janka Marleckiego w filmie „Kłamstwo Krystyny" w reż. Henryka Szaro zrealizowanym na podstawie powieści Stefana Kiedrzyńskiego „Dzień upragniony" (premiera 31 stycznia 1939). W 1949 roku wystąpił obok Aleksandry Śląskiej w jednej z głównych ról w filmie Jana Rybkowskiego „Dom na pustkowiu". Zagrał także w filmie „Nafta" (1961). Współpracował z warszawskim Teatrem Syrena (1960) oraz z estradą Domu Wojska Polskiego Miniatury.

W ostatnich latach życia nie występował.
Był żonaty z suflerką Eugenią John.

Źródło: Wikipedia, FilmPolski, E-teatr



Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
26 maja 2023