Mieczysław Stoor (1929 - 1973)

Urodził się 5 września 1929 w Bojanowie k.Rawicza. Zmarł 5 października 1973 w Kraśniku Lubelskim.

W 1949 zdał maturę w Górze Śląskiej i rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Łodzi. W lecie i na jesieni 1950, jako student, grał w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu, m.in. rolę tytułową w "Głupim Jakubie".

W 1953 uzyskał dyplom PWSA i zaangażował się do Teatru im. Siemaszkowej w Rzeszowie. Od sezonu 1954/55 pracował w teatrah warszawskich: od września 1954 do lutego 1955 w Teatrze Ludowym, od marca 1955 do końca sezonu 1969/70 w Teatrze Domu Wojska Polskiego (od 1957 pn. Dramatyczny) i od sezonu 1970/71 do końca życia w Teatrze Polskim. Grywał także gościnnie w Teatrze Współczesnym (1959) i Teatrze Ateneum (1967). Był jednym z współtwórców i aktorów kabaretu Koń (Teatr Dramatyczny, 1958). Zapowiadane w programach Teatru Eref z Krakowa jego występy z monodramem "Klatka", nie zostały zrealizowane.

Od debiutu w 1952 (Marek w "Piątce z ulicy Barskiej"), grał w ok. sześćdziesięciu filmach polskich, dzięki czemu osiągnął znaczną popularność.

Był także aktorem telewizyjnym i estradowym (m.in. postać Wawrzków Ignaca w wieloletnim cyklu monologów i dialogów Jerzego Ofierskiego o sołtysie Kierdziołku).

Ważniejsze role to: Pawka Korczagin ("Jak hartowała się stal", 1953), Świstak ("Fircyk w zalotach", 1954); w Teatrze Dramatycznym: Matti ("Pan Puntila i jego sługa Matti"), Ka pitan ("Indyk"), Fortynbras ("Hamlet"), On ("Drugi pokój"), w Teatrze Ateneum: Kokol ("Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata...", 1967); w Teatrze Polskim: Płytek ("Wesołe kumoszki z Windsoru"), Aleksy ("Tragedia optymistyczna"), Grzegorz ("Klik-klak").

Film.: 1954 – „Piątka z ulicy Barskiej" (f.); 1955 – „Opo wieść atlantycka" (f.); 1957 – „Pożegnanie z diabłem" (f.), „Ziemia" (f.); 1958 – „Król Maciuś" I (f.); 1960 – „Krzyżacy" (f.), „Zobaczymy się w niedzielę" (f.); 1961 – „Historia współczesna" (f.), „Świadectwo urodzenia" (f.); 1963 – „Wielka, większa i największa" (f.); 1964 – „Giuseppe w War szawie" (f.), „Mój drugi ożenek" (f.), „Pierwszy dzień wolności" (f.), „Ranny w lesie" (f.); 1965 – „Podziemny front", odc. „Poste-restante" i „Ostatni pojedynek" (s.tv), „Sam pośród miasta" (f.); 1966 – „Don Gabriel" (f.), „Miejsce dla jednego" (f.), „Stawka większa niż życie" (s.tv), „Zawsze w niedzielę" (f.j; 1967 – „Chudy i inni" (f.), „Stajnia na SaWatorze" (f.), „The Night of the Generals" – „Noc generałów" (f. prod. ang.-franc), „Wenus z Ille" (tv), „Westerplatte" (f.), „Zwariowana noc" (f.); 1968 – „Hasło "Korn"" (f.), „Wilcze echa" (f.); 1969 – „Mistrz tańca" (tv), „Wniebowstąpienie" (f.); 1970 – „Brzezina" (f.), „Jak rozpętałem II wojnę światową", cz. I (f.), „Jarzębina czerwona" (f.), „Krajobraz po bitwie" (f.), „Nowy" (f.), "W każdą pogodę" (tv); 1971 – „Doktor Ewa" (s.tv), „Milion za Laurę" (f.), „Południk zero" (f.), „Wiktoryna" (tv); 1972 – „Bolesław Śmiały" (f.), „Skarb trzech łotrów" (tv); 1973 – „Rzetelny trud" (d.), „Wesele" (f.); Fragm. kronik i materiałów film. z 1961-71, Arch. WFD; Materiały-Archiwum TV Warszawa.

W Teatrze Telewizji zadebiutował w spektaklu "Grona gniewu" Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy (11 marca 1957) zagrał też m. in. w „Biurozaurach" Silvano Ambroggi w reż. Ludwika René (15 marca 1965), „Pochwalone niech będą ptaki" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (23 kwietnia 1967) i „Wakacjach kata" Jerzego Gierałtowskiego w reż. Zygmunta Hübnera (11 lipca 1991).

W Teatrze Polskiego Radia zagrał m. in. w słuchowiskach: „Daleka droga A" Macieja Słomczyńskiego w reż. Lidii Zamkow (28 lipca 1955), „Pasażer na gapę, czyli Tam, gdzie nocują autobusy" Jerzego Janickiego w reż. Zdzisława Nardellego (7 grudnia 1961), „Nazajutrz po wojnie" Jerzego Krzysztonia w reż. Jerzego Markuszewskiego (1 października 1963), „Ziele na kraterze" Melchiora Wańkowicza w reż. Helmuta Kajzara (2 sierpnia 1970), „Wesele" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Zdzisława Nardellego (16 marca 1971), „Smutny walc" Jeremiego Przybory w reż. Jerzego Markuszewskiego (21 stycznia 1973) i „W cyrkowej budzie" Zygmunta Niedźwieckiego w reż. Natalii Szydłowskiej (23 lipca 1980).

Był synem Piotra S., robotnika kolejowego i rolnika, i Stanisławy z Kudełków, mężem Barbary ze Swinarskich (ślub 26 grudnia 1959). Jego syn Kamil był muzykiem grup Kryzys i Deuter.
Zmarł 5 października 1973 na planie filmowym. Uległ zaczadzeniu, we śnie, podczas kręcenia filmu „Gniazdo" w reż. Jana Rybkowskiego. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski, E-teatr, Wikipedia.

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
5 października 2018