Molière (1622–1673)

Urodził się 15 stycznia 1622 w Paryżu. Zmarł 17 lutego 1673 w Paryżu.

Po kilkunastu latach tułaczki po prowincji trupa prowadzona przez Moliera osiadła w roku 1658 w Paryżu i zyskała poparcie Ludwika XIV, który swą możną protekcją osłaniał komedianta, zuchwale atakującego błędy i wypaczenia ówczesnego życia.

Molier rozwinął tradycyjny rodzaj widowiska komicznego, opartego na niewybrednym humorze sytuacyjnym, i nadal mu godność komedii charakterów, mieszcząc w niej prawdę i wyrazistość studiów psychologicznych świętoszka, libertyna, skąpca, mizantropa, snoba, zazdrośnika, kokietki, hipochondryka, nieszczęśliwie zakochanego. Był wielkim realistą, modelował swoich bohaterów na wzór żywych ludzi i ukazywał ich na barwnym i wiernym tle rzeczywistych stosunków, ale zarazem tak potęgował i uogólniał dominujące cechy charakterów, że stawały się one ponadczasowym, ogólnoludzkim obrazem przywar i słabości człowieczych.

Sztuka Moliera była aktem walki przeciw głupocie, zacofaniu, obłudzie i podłości, stanowiła zawsze świetny i kipiący żartem argument na rzecz postępu.

Najpopularniejsze sztuki Moliera to: Pocieszne wykwintnisie, Sganarel, Szkoła mężów, Szkoła żon, Tartufe, Don Juan, Miłość lekarzem, Mizantrop, Lekarz mimo woli, Amfitrion, Grzegorz Dyndała, Skąpiec, Mieszczanin szlachcicem, Psyche, Szelmostwa Skapena, Uczone białogłowy, Chory z urojenia.

Śmierć miał aktorską – umarł na scenie grając tytułowego Chorego z urojenia.



(-)
Encyklopedia Teatru Polskiego
16 stycznia 2020
Portrety
Molier