"Na chwilę"

Zapraszamy na premierę jedynego w Polsce Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek, która odbędzie się 10 czerwca 2011 roku o godzinie 19.00 w Śląskim Teatrze Tańca

Integracyjny Teatr Tańca Kierunek jest zespołem Tańca współczesnego, którego celem nie jest terapia czy rehabilitacja, ale poszukiwanie nowej estetyki tańca oraz profesjonalna praca twórcza o wysokim standardzie artystycznym. Integracyjny Teatr Tańca Kierunek zmienia powszechnie istniejące poglądy na temat tańca, na to jak widziane jest ciało tancerza, a także stereotypy dotyczące niepełnosprawności.

Pomysł utworzenia Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek powstał w 1998 roku w wyniku wizyty Jacka Łumińskiego, dyrektora Śląskiego Teatru Tańca na festiwalu tańca w Newcastle w Wielkiej Brytanii i w tym samym roku rewizyty Jacky Poole, Diany Warden i Lynn Ingram podczas V Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej  w Bytomiu. Rok 1999 przyniósł wiele konkretnych argumentów za utworzeniem Teatru, który skupiałby osoby niepełnosprawne i tancerzy. W tymże roku poprowadzone zostały przez Jacky Poole i Pietro Cardillo pierwsze warsztaty tańca dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, które uwieńczone zostały pokazem spektaklu. W roku 2000 zostały przeprowadzone kolejne warsztaty taneczne pod kierunkiem Pietro Cardillo oraz członków zespołu VELCRO (Wielka Brytania), których efektem był kolejny spektakl Zrozumienie milczącego echa, zaprezentowany podczas VII Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej w Bytomiu. Dzięki tym warsztatom doszło do wyłonienia kilkunasto osobowej grupy, działającej pod nazwą projektu Integracyjny Teatr Tańca Kierunek.       

Integracyjny Teatr Tańca Kierunek jest związkiem ekspresji ruchowej i kondycji psychicznej tancerza, daje szerokie możliwości wyrażenia siebie. Taniec integracyjny jest ruchem zaczynającym się w głębi człowieka, wynikającym z jego doznań i myśli. Oparty jest na idei partnerstwa, równości, wzajemnego szacunku i zrozumienia. Jest formą przełamywania barier, przekraczania granic zakorzenionych głęboko w naszej świadomości.
             
Integracyjny Teatr Tańca Kierunek zmienia powszechnie istniejące poglądy na temat tańca, na to jak widziane jest ciało tancerza, a także stereotypy dotyczące niepełnosprawności. Integruje ludzi z różnych środowisk, w różnym wieku, o różnych preferencjach i zdolnościach. Taniec jest otwarty dla wszystkich, koncentruje się na ludzkich zdolnościach. Popycha ludzkie ciało do granic możliwości. Nie narzuca techniki, lecz wykorzystuje unikalny zakres każdej osoby. Przesuwa granice i ograniczenia tańca.
             
Cele Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek:
- integracja środowisk ludzi pełnosprawnych z niepełnosprawnymi w sytuacji wspólnych warsztatów twórczych
- tworzenie nowych jakości w polskiej kulturze i nowych wartości w życiu społecznym
- przekonanie osób niepełnosprawnych do własnej działalności artystycznej

Obecnie grupa Integracyjny Teatr Tańca Kierunek prowadzi działalność w zakresie:
- jednodniowe warsztaty tańca
- warsztaty nauczania tańca
- tworzenie i wystawianie spektakli
- dłuższe warsztaty zakończone przedstawieniem
- wykłady
- praca skierowana na zewnątrz do różnych środowisk, jest istotnym elementem naszej działalności. To właśnie przez nią możemy zacząć zmieniać sposób w jaki ludzie postrzegają taniec i „niepełnosprawność”.

W lutym 2011 roku utworzyła się nowa grupa stanowiąca zespół Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek. Są to ludzie z różnych miast, z różnych środowisk i w różnym wieku, a co najważniejsze – z różnymi umiejętnościami i  ograniczeniami. Są tu dwie osoby poruszające się na wózku inwalidzkim oraz grupa dziewcząt, z których większość z tańcem współczesnym spotyka się po raz pierwszy w życiu.

Teatr Kierunek to ludzie, którzy zechcieli stworzyć zwartą grupę i razem pracować nad spektaklem, w którym będą mogli się spełnić, spróbować swoich sił i przede wszystkim współpracować w duchu integracji i inspiracji każdym człowiekiem, każdą możliwością i każdym ograniczeniem.

Spektakl “Na chwilę” jest o poszukiwaniu tych możliwości i o znajdywaniu się w określonej roli. To wielka praca jaką wykonali tancerze Teatru. Musieli za życzeniem choreografa znaleźć się w określonej roli i choreografii, musieli stać się aktorami, pierwszy raz wkraczając na scenę, musieli być sobą odgrywając jednak powierzoną im rolę. Choreograf nie ograniczał się nieumiejętnościami, wymagał wiele i prowadził w określonym kierunku, dążąc do wyznaczonego sobie celu.

Wszystko jest na temat automatycznej i nieświadomej zależności, o powielaniu i o poddawaniu się schematom, oto temat spektaklu, wszytko odbywa się na kilku poziomach; tancerze są sobą bo mają tacy być jako osoby wypełniające pewien założony scenariusz, choreograf od nich czegoś wymaga bo taka jest rola osoby pełniącej nad wszystkim pieczę. Również sam proces twórczy nie wolny jest od  powielania i inspiracji dobrze zapamiętanymi utworami scenicznymi, bo trudno nie pamiętać ich piękna. Jednak największą inspiracją podczas tworzenia “Na chwilę” byli sami tancerze, to jak się poruszają i jakie mają uczucia. To była ciężka praca, gdzie nie wyodrębniano niepełnosprawnych, a jedynie brano wszystkich z tym co posiadali. Choreograf wymagał tyle samo od każdej z tancerek. Dla wszystkich była to praca wymagająca jakiegoś sięgnięcia po więcej, przekroczenia własnych ograniczeń. Ciekawe było obserwować jak tancerze amatorzy znajdą się w takiej roli, roli dojrzałych tancerzy i jak wypełnią sobą zadane choreografie, a także jak transponują je na swoje ograniczone ciała i znajdą dla nich wyjście i nową jakość.

W pracy nad spektaklem nie kręcono się wokół jednego tematu lub idei. Choreograf wierzy, że historia opowie się sama, że aktorzy opowiedzą ją sobą. On sam jedynie chciał popracować z grupą ludzi, spróbować co da się zrobić oraz wydobyć ciekawe momenty i przepracować trudne zadania. Chciał wreszcie przechytrzyć tancerza i złapać go na gorącym uczynku, gdy nagle wycofuje się, niekoniecznie świadomie, z bycia naprawdę sobą. Potem należało tylko zdecydować jak dalej pracować, co powtarzać lub co zmienić i jak przygotować sceny w których osiągnięte zostanie napięcie; takie napięcie, które poczują i tancerze i widz, taki moment, który pozwoli uwierzyć w sens tego co zostało przygotowane jako prezentacja pracy kolejnej odsłony Integracyjnego Teatru Tańca Kierunek.

Tytuł spektaklu: Na chwilę
Choreografia: Jarosław Karch
Muzyka: Collage: Gotan Project, Kapela Ze wsi Warszawa, Son Lux
Tańczą:
Anna Banasik,
Tatiana Cholewa,
Magdalena Jędrzejczyk,
Monika Małycha,
Martyna Mrozek,
Justyna Mucha,
Karolina Stroisz,
Izabela Zeman
Stroje: Martyna Mrozek
Światła: Paweł Murlik
Czas: 40 min

JAROSŁAW KARCH (POLSKA)
Urodzony 12 sierpnia 1983 roku. Absolwent studiów magisterskich na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej, a obecnie student Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego. Od października 2009 roku tancerz Śląskiego Teatru Tańca. Przygodę z tańcem rozpoczął w 2006 roku w Studio Teatr Wojeteth pod okiem założyciela i choreografa Kasjana Górskiego. Umiejętności taneczne zdobywał w trakcie corocznej Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej, jak również na ogólnopolskich warsztatach tańca współczesnego w Śląskim Teatrze Tańca, czy będąc uczestnikiem różnego rodzaju projektów tanecznych i teatralnych. Od stycznia 2007 roku brał udział w lekcjach tańca współczesnego z Zespołem Tancerzy Śląskiego Teatru Tańca. Od lutego 2011 choreograf ITT Kierunek.

Karolina Staneczek - Pucher
Materiały Teatru
4 czerwca 2011