Niewyczerpane, muzyczne czary

Giovanni Battista Pergolesi, słynny przedstawiciel włoskiego baroku, mimo iż żył zaledwie dwadzieścia sześć lat, pozostawił po sobie dzieła, które zapewniły mu trwałe miejsce w historii muzyki.

Najjaśniejszą gwiazdą w katalogu jego twórczości pozostaje na pozór skromne intermezzo La serva padrona (Służąca panią). Ten niewielkich rozmiarów utwór, który wyszedł spod pióra zaledwie 23-letniego Pergolesiego, do dziś nie schodzi z europejskich afiszy, pokazywany zarówno w oryginalnej wersji językowej, jak i w licznych tłumaczeniach.

Libretto sporządzone przez Gennara Antonia Federica zbudowane jest na prostej intrydze wywodzącej się z tradycji commedia dell'arte. Oto zamożny stary kawaler poszukuje żony, a jego przebiegła służąca skutecznie przedstawia siebie jako najlepszą kandydatkę do tej roli. Pergolesi znajduje doskonałe środki muzyczne, by scharakteryzować bohaterów, a wyśpiewywany przez nich tekst odzwierciedlany jest w pełnych uroku recytatywach i ariach.

Znakomicie podsumował zastosowane przez młodego kompozytora zabiegi Piotr Kamiński w swym leksykonie Tysiąc i jedna opera, przyrównując talent Pergolesiego do zdolności jednego z największych muzycznych geniuszy w historii:
Chyba tylko Mozart zdoła wysnuć z dwunastu nut gamy chromatycznej takie bogactwo wesołej, teatralnej myśli, jedną ręką trzymając się tekstu, drugą kreśląc niewyczerpane, muzyczne czary, z nich zaś wywodząc, celnie, oszczędnie i elegancko, żywe postaci, o których wiemy wszystko.

(-) (-)
Polska Opera Królewska
26 czerwca 2020