O spektaklu... - sylwetki solistów

Opera Wrocławska zaprasza 21 grudnia na premierę opery "Rigoletto" w inscenizacji i rezyserii Michała Znanieckiego. Wśród solistów zobaczymy m.in. Aleksandrę Kurzak (sopran), Gregory Turay'a (tenor) oraz Andrzeja Dobbera (baryton).

Aleksandra Kurzak (sopran) - ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Brała udział w wielu festiwalach, m.in.: MF Wratislavia Cantans, Festiwal Sztuk Multimedialnych WRO-ART, Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju, Festiwal Laureatów Konkursów Muzycznych w Bydgoszczy, Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju. W 1998 r. wzięła udział w koncercie w moskiewskim Teatrze Bolszoj. Artystka jest laureatką I miejsca oraz nagród specjalnych V Międzyuczelnianego Konkursu Wokalnego w Dusznikach-Zdroju (1998), I miejsca i nagród specjalnych III Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (1998), gdzie jej występ uznany został za najlepszy debiut roku. W latach akademickich 1998/99 i 1999/2000 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki, a w 1999 r. stypendium fundacji "Crescendum Est" – Polonia Aleksandra Gudzowatego. Z okazji obchodów Roku Chopinowskiego artystka wystąpiła z cyklem koncertów na Balearach (Majorka, Ibiza). W sierpniu 1999 r. podczas Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Mirjam Helin w Helsinkach znalazła się w gronie laureatów i zdobyła nagrodę specjalną dla młodego talentu. W styczniu 2000 r. podczas Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Francisco Vinasa w Barcelonie została laureatką nagrody Mozarteum i nagrody publiczności. W 2000 r. otrzymała Milenijną Nagrodę Prezydenta Wrocławia, a z okazji Międzynarodowego Dnia Muzyki – Wrocławską Nagrodę Muzyczną. W listopadzie 2000 r. na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Kantonie (Chiny) otrzymała III nagrodę. W 2002 r. zdobyła I nagrodę w konkursie im. Elise Meyer w Hamburgu. Następnie, w 2001 r., została solistką Staatsoper w Hamburgu, gdzie występowała m.in. w takich operach jak: "Czarodziejski flet" (Królowa Nocy) i "Uprowadzenie z seraju" (Blonda) W.A. Mozarta, "Rigoletto" G. Verdiego (Gilda), "Zemsta nietoperza" J. Straussa (Adela), "Kawaler srebrnej róży" R. Straussa (Sophie), "Fidelio" L. van Beethovena (Marcelina), "Jaś i Małgosia" E. Humperdincka (Małgosia). W sezonie 2004/2005 zadebiutowała na najbardziej prestiżowych scenach świata w roli Olimpii w "Opowieściach Hoffmanna" J. Offenbacha (Metropolitan Opera) i w roli Aspazji w "Mitridate, Re di Ponto" W.A. Mozarta (Royal Opera House Covent Garden). W sezonie 2005/06 zadebiutowała również w Bayerische Staatsoper w Monachium w Deutsche Staatsoper Unter den Linden w Berlinie (Królowa Nocy w "Czarodziejskim flecie" W.A.Mozarta), w Teatro Regio w Parmie i Théâtre du Capitole w Tuluzie (Gilda w "Rigoletcie" G. Verdiego), oraz w NDR Orchester pod batutą Christopha von Dohnanyi (Madame Herz w "Dyrektorze teatru" W.A. Mozarta). Jej repertuar koncertowy obejmuje takie utwory jak: "Pasja według św. Mateusza" J.S. Bacha, oratoria "Mesjasz" F.G. Händla, "Pory roku" i "Stworzenie świata" J. Haydna, "Mszę C-dur" i "Mszę D-dur", "Requiem", "Exsultate Jubilate" i kilka arii koncertowych W.A. Mozarta, "Petite Messe Solennelle" G. Rossiniego czy "Carmina burana" C. Orffa. Pracuje z takimi dyrygentami jak: Philippe Auguin, Ivor Bolton, Bruno Campanella, Frédéric Chaslin, Christoph von Dohnanyi, Rafael Frübeck de Burgos, Richard Hickox, Jacek Kasprzyk, Bernhard Klee, Fredeman Layer, Nicola Luisotti, Jerzy Maksymiuk, Ewa Michnik, Alessandro de Marchi, Ingo Metzmacher, Stefan Soltesz, Ralf Weikert, Antoni Wit, Simone Young. Latem 2007 r. artystka opuściła zespół Hamburgische Staatsoper. Współpracuje głównie z czterema teatrami: nowojorską Metropolitan Opera, londyńską Royal Opera, Bayerische Staatsoper oraz Salzburger Festspiele. Podczas Salzburger Festspiele wystąpiła z koncertem solowym arii operowych Mozarta oraz wykonała partię Anusi w nowej inscenizacji "Wolnego strzelca" C.M. von Webera. W Metropolitan Opera Aleksandra Kurzak w kolejnych sezonach kreować będzie role m.in.: Blondy ("Uprowadzenie z Seraju" W.A. Mozart; sezon 2007/2008), Gildy ("Rigoletto" G. Verdi; sezon 2008/209), Zerbinetty ("Ariadna na Naxos" R. Strauss; sezon 2010/2011) oraz Olimpii ("Opowieści Hoffmanna" J. Offenbach, sezon 2010/2011). W Royal Opera House-Covent Garden zaśpiewa tytułową partię w "Matyldzie de Shabran" G. Rossiniego i Adiny w "Napoju miłosnym" G. Donizettiego w nowych inscenizacjach, a także partie Zuzanny ("Wesele Figara" W.A. Mozart). W najbliższej przyszłości wystąpi w Theater an der Wien jako Donna Anna w "Don Giovannim" W.A. Mozarta, w Bayerische Staatsoper jako Donna Fiorilla ("Turek we Włoszech" G. Rossiniego), w Wiener Staatsoper jako Rozyna ("Cyrulik sewilski" G. Rossiniego), w Lyric Opera House w Chicago jako Blonda ("Uprowadzenie z seraju" W.A. Mozarta), a także tytułowa partia Lulu w operze A. Berga w nowej inscenizacji autorstwa Antonio Pappano i Christofa Loy’a w londyńskiej Royal Opera (2009 r.). Będzie miała zaszczyt śpiewać pod kierownictwem takich dyrygentów, jak: Sir Andrew Davis, James Levine, Sir Charles Mackarres, Antonio Pappano, Carlo Rizzi. Gregory Turay (tenor), zwycięzca prestiżowej Nagrody Richarda Tuckera w 2000 r., na łamach pisma "The Times" określony został mianem "jednego z największych talentów, jaki pojawił się w ostatnich latach w Stanach Zjednoczonych". Ukończył Uniwersytet Kentucky, a obecnie studiuje pod kierunkiem prof. Everetta McCorvey’a. W 1995 roku w wieku 21 lat wygrał Metropolitan Opera National Council Auditions. Rok później zwyciężył w Young Concert Artists International Auditions. Wśród licznych nagród wymienić należy: Nagrodę Fundacji George’a Londona, Nagrodę ARIA, Richard Tucker Foundation Career Grant oraz Nagrodę Richarda Gaddesa. Zajął również pierwsze miejsce w konkursach: D’Angelo Young Artists oraz Catherine E. Pope Competition. Gregory Turay uczestniczył w programie Metropolitan Opera Lindemann Young Artists Development. Od tamtej pory artysta związany jest z nowojorską sceną operową. To właśnie na jej deskach debiutował w partii Bringhella w "Ariadnie na Naxos" R. Straussa (dyr. James Levine). W jego repertuarze znajdują się takie role jak: Don Ottavio ("Don Giovanni"), Camille de Rossillon ("Wesoła wdówka"), Bringhell ("Ariadna na Naxos"), Ferrando ("Cosi fan tutte"), Fenton ("Falstaff") oraz partia Rodolpho w "A View from the Bridge" W. Bolcoma, którą stworzył na światową prapremierę tego dzieła, wystawionego w Lyric Opera of Chicago w 1999 r. Uznanie publiczności zyskał dzięki występom na scenach amerykańskich i zagranicznych: San Francisco Opera (Don Ottavio, Camille de Rossillon), Welsh National Opera (Ferrando), Deutsche Opera (Tamino), Santa Fe Opera (Fenton), Boston Lyric Opera (Włoski Śpiewak w "Kawalerze srebrnej róży", Nemorino w "Napoju miłosnym"), Opera Theatre of St. Louis (Nadir w "Poławiaczach pereł", Orfeusz – rola tytułowa, Ernesto w "Don Pasquale), Wolf Trap Opera Festiwal (Fenton, Paolino w "Il Matrimonio Segreto", Zeferino w "Podróży do Reims"), Lyric Opera of Chicago (Sam Kaplan w "Street Scene" K. Weilla), Saito Kinen Festival (Don Ottavio w "Don Giovannim"). Wielokrotnie brał udział w wykonaniach koncertowych wielkich dzieł: "Stworzenia Świata" J. Haydna (Boston Symphony Orchestra i Indianapolis Symphony), "Mesjasza" G.F. Händla (San Francisco Symphony), "Mszy koronacyjnej" (w ramach Mostly Mozart Festival), "Mszy K 139" (w ramach Salzburg Festival) W.A. Mozarta, "Requiem" (koncert otwierający 1998 Edinburgh Festival, dyr. Donald Runnicles) i "Te Deum" (z Cleveland Orchestra, dyr. Christoph von Dohnanyi) H. Berlioza, "Poławiaczy pereł" G. Bizeta (Washington Concert Opera). Zaśpiewał także w gali telewizyjnej na cześć Seiji Ozawy (Boston Symphony Orchestra), na koncercie "Rising Stars" podczas Ravinia Festival oraz z pianistami: Jamesem Levinem i Kenem Noda w Weill Recital Hall w Nowym Jorku. Ostatnio występował jako Tamino ("Czarodziejski flet") w Palm Beach Opera, Jacquino ("Fidelio") w Metropolitan Opera, Rodolpho ("A View from the Bridge" W. Bolcoma) w Washington Opera, a także z Madison Symphony Orchestra w interpretacji utworów Bernsteina oraz z Sinfonia Cymru z Brynem Terfelem w interpretacji utworów Beethovena. W ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie realizowanego przez Operę Wrocławską na Pergoli Hali Stulecia we Wrocławiu w czerwcu 2007 r. był odtwórcą roli Nemorino w "Napoju miłosnym" G. Donizettiego. Najbliższe plany artysty to partia Kudrjasa w "Katia Kabanova" Leosa Janacka w De Nederlandse Opera w Amsterdamie (luty 2008). Andrzej Dobber (baryton) jest jednym z najwybitniejszych współczesnych barytonów, od prawie 20 lat stale obecnym na najważniejszych scenach operowych i koncertowych Europy i świata. Jest absolwentem klasy fortepianu i organów w POSM w Bydgoszczy. W 1986 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie. Został stypendystą Meistersinger Konservatorium w Norymberdze. Jest laureatem konkursów w Łodzi, Nowym Sączu, Karlowych Varach, Neue Europaische Stimmen w Guetersloch (1988) i Belvedere w Wiedniu (1989). W 1990 roku zdobył Grand Prix na konkursie ARD w Monachium, nagrodę, która otworzyła przed nim wiele sal koncertowych i teatrów operowych. Śpiewał m.in. w Norymberdze, we Frankfurcie nad Menem, Kolonii, Hanowerze, Karlsruhe, Essen, Monachium, Darmstadt, Dreźnie, Berlinie (Komische Oper, Staatsoper, Deutsche Oper), Lipsku (Staatsoper), Amsterdamie, Glasgow, Brukseli, Tuluzie, Montpellier, Hongkongu, Mediolanie, Florencji, Vancouver, Maladze, Tokio, Wiedniu, Cincinnati, Reykjaviku, Petersburgu, Tel Avivie, Jerozolimie, Hajfie. W Teatrze Wielkim w Warszawie zadebiutował w "Simone Boccanegra" Verdiego w 1997 roku pod batutą Grzegorza Nowaka. Wystąpił tam także w partii Rigoletto. Współpracował z najwybitniejszymi dyrygentami, m.in. takimi, jak: Christian Tielemann, Colin Davies, Roger Norrington, Arnold Oestmann, Riccardo Chailly, Gary Bertini, Edo de Waart, Pinchas Steinberg, Giuseppe Sinopoli, Simone Yang, Helmuth Rilling, Kazushi Ono, Stefan Soltesz, Vladimir Fiedosiejew, Vladimir i Michail Jurowscy, Sylvain Cambreling, Jakov Kreizberg, Roberto Abbado, Richard Armstrong, Riccardo Muti, Carlo Rizzi, Zubin Mehta, Jose Maria Florencio Jr., Tadeusz Wojciechowski, Antoni Wit, Wojciech Rajski, Jerzy Maksymiuk. Andrzej Dobber posiada repertuarze wszystkie pierwszoplanowe partie barytonowe światowej klasyki operowej, m.in.: Rigoletto/"Rigoletto", Amonastro/"Aida", Scarpia/"Tosca", Luna/"Trubadur", Posa/"Don Carlos", Escamillo/"Carmen", Macbeth/"Macbeth", Tonio/"Pagliacci", Alfio/"Cavalleria Rusticana", Sharpless/"Madame Butterfly", Germont/"La Traviata", Lescaut/"Manon Lescaut", Amfortas/"Parsifal", Wolfram/"Tannheuser", Orest/"Elektra", Giovanni/"Don Giovanni", Graf/"Wesele Figara", Oniegin/"Eugeniusz Oniegin". Andrzej Dobber ma również bardzo bogaty repertuar koncertowy obejmujący najważniejsze dzieła symfoniczne i oratoryjne wszystkich epok. Śpiewał m.in. z takimi orkiestrami jak: NHK Symphony Orchestra, Israel Symphony Orchestra, Berliner Filharmoniker, Wiener Filharmoniker, Wiener Symphoniker, Konzertgebow Orchestra, Gewandhaus Orchester, Staatscapelle Dresden, Staatscapelle Berlin, Rundfunk Symphonie Orchester Berlin, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, Bayerische Rundfunk Orchester, Norddeutsche Rundfunk Orchester, Polska Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, Polska Orkiestra Radiowa. Brał udział w tournee Komische Oper w Japonii (1994, 1998) oraz mediolańskiej La Scali w Tokio (2000). Debiutował w La Scali pod batutą Riccardo Muti w ramach światowych obchodów Roku Verdiowskiego w 2001 r. ("Rigoletto"/Monterone, "Trubadur"/Luna). W 140-letniej tradycji wystawień "Trubadura" w La Scali, dostąpił zaszczytu bycia zaledwie trzecim zagranicznym wykonawcą partii hrabiego Luny. Do udziału w inscenizacji tej samej opery na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino w 2001 roku zaprosił go Zubin Mehta. Z Methą kontynuował współpracę śpiewając w operze "Tosca" oraz w "Traviata" G. Verdiego (Tel Aviv i Jerozolima). Andrzej Dobber powrócił do Florencji jako Ezio w operze "Attila" Verdiego jesienią 2001 roku. Wystąpił tam także jako Makbet (2002) i Scarpia w "Tosce" (2005). Ostatnie osiągnięcia artysty to udział w spektaklach m. in. "Macbeth" na Festiwalu w Glyndebourne, "Otello" oraz "Don Carlos" w SemperOper w Dreźnie, "Rigoletto" w Operze w Graz. Metropolitan Opera zaprosiła Andrzeja Dobbera do udziału w 4 przedstawieniach w partii Amonastro w operze "Aida" G. Verdiego. Debiut artysty na najsławniejszej scenie okazał się sukcesem. Andrzej Dobber jest w długiej historii MET trzecim polskim barytonem, który miał zaszczyt śpiewać w tym teatrze operowym. Najbliższe plany artysty to m.in. spektakle "Luisa Miller" w w Paryżu, "Ballo di Mascera" w Amsterdamie, "Makbet" w Hamburgu, "Andrea Chenier" w Monte Carlo, "Simone Boccanegra" w Tuluzie, "Traviata" w Los Angeles, "Stiffelio" w Metropolitan Opera w Nowym Jorku.

Elzbieta Szczucka
Materiały Teatru
20 grudnia 2007