O spektaklu... sylwetki twórców

Opera Wrocławska zaprasza 21 grudnia na premierę opery "Rigoletto" w inscenizacji i rezyserii Michała Znanieckiego. Kierownictwo muzyczne nad spektaklem objęła Ewa Michnik.

Ewa Michnik - dyrektor Opery Wrocławskiej, kierownik muzyczny i dyrygent. Ukończyła teorię muzyki, pedagogikę i dyrygenturę (1972) na Akademii Muzycznej w Krakowie oraz studia uzupełniające pod kierunkiem prof. Hansa Swarowsky’ego w Wiedniu. W latach 1972-1978 pracowała jako dyrygent w Filharmonii w Zielonej Górze, od 1980 r. była kierownikiem artystycznym Opery i Operetki w Krakowie, a od 1981 r. – dyrektorem naczelnym i artystycznym krakowskiej Opery. Od 1995 r. jest dyrektorem Opery Wrocławskiej. W latach 1997-2002 pełniła również funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu "Wratislavia Cantans". Jako juror oraz członek honorowy uczestniczy w konkursach wokalnych, pianistycznych kompozytorskich. W swoim dorobku artystycznym ma ponad 80 premier operowych, koncerty symfoniczne, prawykonania, filmy telewizyjne, nagrania płytowe i radiowe. Występuje gościnnie z wieloma znanymi orkiestrami, m. in.: Filharmonią Praską, Orkiestrą Budapeszteńskiego Radia i Telewizji, Orkiestrą Symfoniczną w Norymberdze, Tokio Metropolitan Symphony Orchestra, Bach Orchester w Hamburgu, Wiener Kammeroper, z orkiestrami Teatrów Wielkich w Łodzi, Warszawie i Poznaniu. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 1997 r. z zespołem Opery Wrocławskiej realizuje superwidowiska operowe z udziałem wybitnych artystów z całego świata, prezentowane corocznie dla wielotysięcznej widowni. Większość z nich została wystawiona na scenie Hali Ludowej we Wrocławiu: "Aida" G. Verdiego (1997 i 2002), "Carmen" G. Bizeta (1998 i 2005/2006), "Nabucco" (1999) i "Trubadur" (2000) G. Verdiego, "Carmina burana" C. Orffa (2001), "Straszny dwór" S. Moniuszki (2001/2002), "Skrzypek na dachu" J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (2002) oraz tetralogię "Pierścienia Nibelunga" R. Wagnera: "Złoto Renu" (2003), "Walkiria" (2004), "Zygfryd" (2005) i "Zmierzch bogów" (2006). Prof. Ewa Michnik jest drugą kobietą na świecie, która dyrygowała wszystkimi częściami tetralogii R. Wagnera. W czerwcu 2007 r. w ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie zrealizowała "Napój miłosny" G. Donizettiego, natomiast w październiku 2007 r. kolejną superprodukcję w Hali Stulecia – "Borysa Godunowa" M. Musorgskiego. Ewa Michnik była wielokrotnie nagradzana za osiągnięcia artystyczne. Nagrania płytowe "Trubadura i Nabucco" z zespołem Opery Wrocławskiej uzyskały nominacje do Fryderyka 2000 i 2001, a "Manru" I. J. Paderewskiego otrzymało nagrodę Supersonic magazynu "Pizzicato", nagrodę Rewelacja, przyznaną przez magazyn muzyczny "Audio Video" oraz Fryderyka 2004 w kategorii Album Roku – Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Ewa Michnik jest laureatką Nagrody Krytyków “Złoty Orfeusz” za najlepsze wykonanie polskiej opery współczesnej ("Śmierć Don Juana" R. Palestra) na Festiwalu Warszawska Jesień (1992), a także współautorką "Króla Ubu" K. Pendereckiego, uznanego za najlepszy spektakl operowy 1993 r. W 1999 r. została uhonorowana Nagrodą Prezydenta Wrocławia. Otrzymała czterokrotnie Wrocławską Nagrodę Muzyczną: za "Nabucco" (2000), indywidualnie (2002), za "Giocondę" A. Ponchiellego (2003), zrealizowaną jako superwidowisko operowe na Odrze dla 30-tysięcznej widowni oraz za pierwsze po wojnie wystawienie we Wrocławiu tetralogii R. Wagnera "Pierścień Nibelunga" (2006). W 2001 r. otrzymała statuetkę Fredry za całokształt działalności artystycznej oraz Dolnośląski Klucz Sukcesu za realizację spektakli w Hali Stulecia, w 2002 r. nagrodę słuchaczy Polskiego Radia Wrocław – Wydarzenie Kulturalne Roku za spektakle "Straszny dwór" S. Moniuszki i "Skrzypek na dachu" J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka, a w 2003 r. Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady – statuetkę Prometeusza "za najwyższe osiągnięcia artystyczne i twórcze w promocji polskiej kultury”. W 2004 r. została uhonorowana przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego dyplomem Piękniejsza Polska "za tworzenie piękna, którym możemy się szczycić przed światem”. Otrzymała także odznaczenia państwowe: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2001) oraz Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005). W czerwcu 2007 r. otrzymała doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie muzyki. W sierpniu 2007 r. została uhonorowana przez Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec Horsta Koehlera Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Michał Znaniecki - reżyser, dramaturg, scenograf i pedagog. Rozpoczął studia w warszawskiej PWST. Następnie studiował na Uniwersytecie w Bolonii u Umberta Eco. Kolejnym etapem były studia u Giorgio Strehlera w Teatro Piccolo di Milano, gdzie wyreżyserował swoje przedstawienie dyplomowe – "Emigrantów" Mrożka. W niedługim czasie swoje umiejętności reżyserskie potwierdził, debiutując w mediolańskiej La Scali spektaklem opartym na muzyce Monteverdiego. Miał wówczas zaledwie 24 lata i był najmłodszym w historii reżyserem debiutującym w tym najsłynniejszym włoskim teatrze operowym. Uznany za największy talent reżyserski w 1995 r. zaczął utwierdzać swoją pozycję w teatrach operowych i dramatycznych we Włoszech, Francji, Irlandii i Polsce. Jest autorem ponad 100 spektakli muzycznych i dramatycznych. Powrócił do La Scali ze swoim autorskim spektaklem "Autour de Chopin" (wystawianym też w Teatrze Narodowym w Warszawie, w National Concert Hall w Dublinie, na Festiwalu delle Nazioni w Umbrii i innych prestiżowych miejscach). W teatrze operowym oprócz pozycji repertuarowych ("Don Pasquale", "Carmen", "Straszny dwór", "Macbeth", "Simon Boccanegra", "Ballo in Maschera", "Otello", "Rigoletto") pasjonuje się odkrywaniem i realizacją dzieł rzadkich i nieznanych jak "Maddalena" Prokofiewa, "Drei Pintos" Mahlera, "Ożenek" Mussorgskiego, "Żydówka" Halevy'ego czy "Flaminio" Pergolesiego. W 1995 r. w Mediolanie Michał Znaniecki założył grupę teatralną Ape Teatrale. Współpracuje ona z takimi instytucjami jak: Opera Bolońska, Rossini Opera Festival w Pesaro, Cantiere di Montepulciano, Wexford Opera Festival, Festival Pergolesi Spontini w Jesi, Festival di Due Mondi w Spoleto, Luglio Musicale Trapanese na Sycylii. Jego wielojęzykowe spektakle i happeningi plenerowe miały swoje premiery w najważniejszych teatrach i na największych placach Bolonii, Mediolanu, Pesaro, Rzymu, Montepulciano, Como i Dublina. Jest również dyrektorem artystycznym stowarzyszenia CON-Teatro z siedzibą w Turynie. Instytucja ta organizuje współpracę między europejskimi instytucjami teatralnymi. Współpracuje z wieloma festiwalami i teatrami we Włoszech, Francji i w Hiszpanii, aranżując warsztaty, laboratoria teatralne i językowe i inne inicjatywy mające na celu wymianę kulturalną między młodymi twórcami teatru. Wykłada w wielu szkołach teatralnych we Włoszech. Między innymi powrócił jako wykładowca technik improwizacji do szkoły Teatro Piccolo di Milano. W ostatnich sezonach pojawił się jako reżyser i scenograf na scenach Opery Turyńskiej ("Man and boy: Dada" Nymana), Bolońskiej ("Ascanio in Alba" Mozarta), Sardyńskiej ("Mose in Egitto" Rossiniego). W Trieście zrealizował operę Haydna "Isola disabitata", w Teatro Pergolesi w Jesi odbyła się prapremiera "L'Ape musicale" autorstwa Da Ponte, na Festiwalu delle Nazioni prapremiera włoska "Mandragory" Szymanowskiego. Jeszcze raz w Turynie powstała inscenizacja "Króla Leara" Szekspira i entuzjastycznie przyjęte "Cosi fan tutte" Mozarta we Wrocławiu. Pod koniec 2006 następne dzieła Mozarta zamknęły rok poświęcony temu geniuszowi: "Don Giovanni" pokazywany w Bresci, Pavi, Como, Ceremonie, a przede wszystkim w Paryżu w Opéra de Massy i kolejne "Cosi fan tutte", tym razem na Sycylii. Rok 2007 otworzył spektakl "Cyrano de Bergerac" z Placido Domingo w roli tytułowej zrealizowany w Walencji i zarejestrowany w high definition na DVD, które pojawi się na rynku z końcem roku. W Polsce wielką popularność przyniósł mu "Napój miłosny" Donizettiego – superprodukcja na Pergoli we Wrocławiu. W następnych sezonach będzie gościł w operach Bilbao, Bolonii, Liege, Warszawy, Neapolu, Madrytu, i oczywiście, Wrocławia.

Elzbieta Szczucka
Materiały Teatru
19 grudnia 2007