Od dziś festiwal

"Głośniej niż słowa" to tytuł jednego ze spektakli i zarazem myśl przewodnia tegorocznej edycji Festiwalu Teatralnego InQbator. Festiwal, tradycyjnie, będzie trwał 3 dni (18-20 września) a jego tematem będzie kontynuacja roli ruchu w teatrze czyli sztuka ulicy, pantomima, teatr tańca i szeroko pojęte sztuki performatywne.

To już piąta edycja Festiwalu i trzecia poświęcona tej formie przekazu artystycznego. Już od pięciu lat "inkubujemy" teatr w Ostrołęce, zapraszając widzów do współuczestnictwa w sztuce a artystów do dyskusji o teatrze.

W tym roku zaprezentujemy 16 spektakli teatralnych w których weźmie udział ok. 100 artystów z Polski i zagranicy a działania wokół Festiwalu, to następne 15 mini spektakli. Teatr Woskesinnia (UR), Teatr Makata (PL), Teatr Novego Fronta (CZ/RU), Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy (PL), Gregg Goldston (USA) to tylko niektórzy z naszych wykonawców.

Spektakle będą odbywały się tradycyjnych miejscach InQbatora: w OCK - sale główna, kameralna i parking przed budynkiem oraz w sąsiedztwie Domu Handlowego Kupiec - na scenie i na parkingu przy ul. Prądzyńskiego.

Organizatorzy: Mazowiecki Instytut Kultury, Miasto Ostrołęka, Ostrołęckie Centrum Kultury.

18 września (czwartek)

Parada

18.30 | Od Placu Bema do sceny przy DH Kupiec

Oficjalne otwarcie InQbatora

Scena przy DH Kupiec

"Republika Lem" Ostrołęcka Scena Autorska

19.00 | Scena przy DH Kupiec

Spektakl teatru ruchu inspirowany twórczością literacką Stanisława Lema i muzyką Grzegorza Ciechowskiego.

"Gogol" Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy

20.00 | Scena Główna OCK

Tego śnieżnego poranka Rene postanowił, że przed pójściem do biura zajrzy, choć nadkładając drogi, do krawca Jacquesa. Nie może już dłużej sam cerować swojego płaszcza, znoszonego do ostatniej niteczki. Ta wizyta zmieni bieg jego życia. Jednak nie sprawi tego świetliste spojrzenie córki krawca, młodziutkiej Pierrette Powód jego cierpienia jest dużo bardziej błahy niż to Przynajmniej według wszystkich tych, którzy go otaczają.

Spektakl "Płaszcz" w reżyserii Marcela Marceau, którego premiera odbyła się w 1951 roku, przeszedł do historii jako jeden z najważniejszych mimodramów zbiorowych. Od tego czasu przedstawienie, wznawiane wielokrotnie zawsze wystawiane było niemal w niezmienionej formie. Trudno było więc oprzeć się wrażeniu, że spektakl stał się w dużym stopniu sztuką muzealną.

W 2014 roku postanowiliśmy wraz z reżyserem Lionelem Menard ponownie odbyć tą podróż. Inspirowani twórczością Mikołaja Gogola chcemy zatrzymać się przy tych samych pytaniach i co ważne, podjąć ryzyko dostosowania tej sztuki do naszej epoki. Pragniemy odkryć ten mimodram raz jeszcze, analizując od nowa jego estetykę, przebudowując opowieść, zmieniając kompozycję muzyczną oraz kostiumy. Podążając za rozważaniami na temat uniwersalności sztuki pantomimy, staramy się ukazać, że główne zasady inscenizacji Marcela Marceau oraz poruszane w spektaklu tematy są ponadczasowe.

Reżyseria Lionel Menard | Asystent reżysera Maja Pieczerak | Scenografia i kostiumy Agnieszka Magiera | Maski i lalki Katarzyna Wróbel | Występują: Ewelina Grzechnik, Marta Grądzka, Paulina Szczęsna, Paweł Kulesza, Ireneusz Wojaczek, Bartłomiej Ostapczuk.

"Spotkać Prospera" Teatr Woskresinnia

21.30 | Parking przy ul. Prądzyńskiego, za sceną przy DH Kupiec

"Spotkać Prospera" to barwne widowisko powstałe na podstawie "Burzy", "Romea i Julii", "Hamleta" i "Snu nocy letniej" Williama Szekspira wykorzystujące typowe dla teatru ulicznego środki formalne, mające na celu podkreślenie własnej wizji potrzeby spotkania się z ideą niezwykłości i dobroci, opartą na słynnej szekspirowskiej postaci czarodziejskiego księcia Prospero. Teatr Woskresinnia używa szeroką paletę środków scenicznych odwołujących się do wrażeń wzrokowych, słuchowych, oraz - co istotne - do wyobraźni widzów. Magiczność, a także widowiskowość tego ulicznego przedstawienia tworzą bohaterowie szekspirowskich arcydzieł oraz ubrani w bogate i barwne kostiumy postacie na szczudłach. Pojawiające się w widowisku sceny z dramatów Szekspira przenoszą widza w bajkowy świat układanek i fantazji. W spektaklu ważną funkcję pełni muzyka, raz niespokojna, oparta momentami na trąbce, kołatkach, bębnach, kiedy indziej fortepianowa, wesoła i optymistyczna, ilustrująca zabawę. W spektaklu używane są kolorowe fajerwerki, sztuczne i prawdziwe ognie, a także lampiony, dym, ruchome machiny, metalowe figury wojowników. Scenograficzna różnorodność jest istotnym elementem tej inscenizacji upowszechniającej znane powiedzenie twórcy Hamleta, że "świat jest teatrem". Widowisko warte jest polecenia zarówno znawcom twórczości Szekspira, jak i tym, którzy dopiero zaczynają interesować się jego dziełami. Ta pasjonująca podróż w świat dramatów geniusza ze Stratfordu, chociaż w niezwykłej kondensacji, uruchamia nieograniczone obszary wyobraźni.

Reżyseria Jarosław Fedoryszyn | Scenografia i kostiumy Alla Feoryszyna | Aktorzy: Galina Strychak/Natalia Łukaszonok, Natalia Marczak, Wołodymir Czuchonkin, Wołodymir Geljas, Wołodymir Gubanow, Jarosław Kornijczuk/Wiaczesław Repin, Petro Mykytiuk, Jurij Filipczuk, Nazar Lis, Wasyl Bułat, Evgenij Pietrov | Premiera Lwów, 10 maja 2009 roku.

19 września (piątek)

"Serce Sióstr" Teatr Tańca Inoj

10.00 | Scena Kameralna OCK

Świat sióstr-księżniczek zmienia się w momencie rozbicia wielkiego czerwonego serca, symbolu siostrzanej zgody i miłości. Młodzieńcze, gwałtowne uczucia powodują rozdźwięk między siostrami. Wina zostaje zrzucona na najmłodszą z sióstr, która zbiera kawałki rozbitego serca i wyrusza w podróż. Jej wędrówka obfituje w przygody i liczne zadania, w czasie których dzięki pomocy Wróżki i młodych widzów udaje jej się rozwiązać tajemnicę każdej siostry i doprowadzić do zjednoczenia serca. Przygoda z rozbitym sercem uczy siostry i publiczność, że samo podjęcie próby rozwikłania konfliktu jest prawdziwą dojrzałością.

Serce Sióstr to taneczny bajkotwór; projekt interdyscyplinarny, w którym artyści tworzą z myślą o dzieciach i wspólnie z nimi działają. Opowiedziane językiem tańca widowisko wzbogaca muzyka tworzona na żywo przez Jacka Mazurkiewicza, a zgromadzona dookoła sceny widownia bierze aktywny udział w spektaklu, współtworząc bajkową krainę.

Scenariusz, reżyseria, choreografia Katarzyna Kryczka | Muzyka Jacek Mazurkiewicz (live) | Rekwizyty: Małgorzata Słuszkiewicz, Karolina Pawłowska, Remigiusz Stopa, Marcin Kowalik | Projekt i wykonanie kostiumów Jevgnija Jurkeviča (Zhenia) | Światło Paweł Śmiałek | Lektor Piotr Wawer | Obsada: Siostra Wiosna Katarzyna Milczewska, Siostra Lód Katarzyna Kryczka, Siostra Kamień Iwona Turek/Ula Siemion, Siostra Wielkolud Khrystyna Struk; Wróżka - Jevgnija Jurkeviča.

"Performer" Bartosz M. Martyna

17.30 | Scena Kameralna OCK

Kim jest performer? Czym jest performans? Te dwa pytania funkcjonują w świadomości "przeciętnego zjadacza chleba" obok pytań: "jak żyć?" lub "czym jest prawda?". Koegzystują, rzecz jasna, w pewnym od siebie dystansie, wszak konieczne jest posiadanie priorytetów. Nadszedł czas by ponownie zadać pytania o performans i performera - i tak oto padną ze sceny wpisane w pełni autorski monodram zatytułowany Performer. Jak na niedoszłego filozofa przystało, postawienie ich przez autora, nie daje gwarancji uzyskania jednoznacznej odpowiedzi. Na scenie gościnnie pojawi się performer, gwiazda światowego formatu - Otto Skrävlare.

NAGRODY

Nagroda II Olsztyńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora (2014)

I Nagroda XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku (2014)

Spektakl współfinansowany ze środków Marszałka Województwa Śląskiego.

Scenariusz, reżyseria i wykonanie - Bartosz M. Martyna | Choreografia i współpraca - Aleksandra Dziurosz |

Muzyka - Aleksandra Bilińska, Aldona Nawrocka, Marek Kacprzak, Fryderyk Chopin (fragm.) | W spektaklu wykorzystano utwór Konstantego I. Gałczyńskiego "Xymena".

"Rudymenty czyli Wtóra Księga Rodzaju" Teatr Snów

18.30 | Plac przed sceną przy DH Kupiec

Rudymenty to pozostałości i początki. Bohater wędrujący z łóżkiem - wehikułem, z resztek, pozostałości po minionym świecie, buduje go ponownie, odnawia, ustanawia. Zazdroszcząc stwórcy, przybysz stwarza fragment świata według swojej ludzkiej miary. Ze znalezionych części montuje manekiny, tworzy - odnawia pierwszych ludzi, przywołuje codzienne sytuacje. Kilka znalezionych przedmiotów uzupełnia zatrzymane życie małej społeczności. Z chaosu wyłania się ład.

To my każdego dnia nadajemy znaczenia życiu i światu. Uparcie go poruszamy. Spektakl powstał z inspiracji "Traktatem o manekinach" Bruno Schulza.

Scenariusz, scenografia i reżyseria Zdzisław Górski | Aktorzy: Zdzisław Górski, Monika Roguszczak, Karol Talkowski, Roksana Wiczk, Manekiny | Muzyka: collage | Premiera czerwiec 2014.

Wystawa fotograficzna InQbator 2013. Wernisaż.

19.30 | Hol OCK

"Na krawędzi" Zespół Tańca Współczesnego De-eM

20.00 | Scena Główna OCK

"Takarazuka camp" Krakowski Teatr Tańca

20.00, po spektaklu Na krawędzi | Scena Główna OCK

Takarazuka - miasto w Japonii, w którym od 1914 roku działa teatr o tej samej nazwie, obecnie najpopularniejsza, japońska rewia żeńska. Oryginalny współczesny japoński teatr rozrywki czerpie inspiracje zarówno z teatru japońskiego, jak i zachodniego. Takarazuka łączy w sobie elementy operetki, musicalu, rewii oraz teatru klasycznego.

W teatrze Takarazuka wszystkie role, męskie i żeńskie, odgrywają kobiety. Do wykonywania tego zawodu młode dziewczyny przygotowywane są w specjalnej szkole muzycznej, w której po pierwszym roku przydzielane są do odpowiedniej "klasy", kształcącej je albo do odgrywania ról męskich albo żeńskich. Od tej pory dziewczęta przyswajają sobie cechy/formy charakterystyczne dla określonych płci - sposób mówienia, poruszania się, gesty i zachowania przypisywane mężczyznom lub kobietom. Aktorki odgrywające role męskie spotykają się z uwielbieniem ze strony kobiet, które uważają je za ucieleśnienie ideału męskości.

Ciekawym zagadnieniem jest jednak zjawisko odwrotne - odgrywanie ról kobiecych przez kobiety. Teatr Takarazuka wydaje się doskonale potwierdzać tezę Silone de Beauvoir: nie rodzimy się kobietami - stajemy się nimi. Płeć przejawia się zatem w całym zespole gestów, zachowań, a więc w tym, co robimy, a nie w tym jacy jesteśmy. Tak jak aktorki Takarazuka od najmłodszych lat uczymy się, jak ogrywać swoją płeć. Aktorki przywołanego wyżej teatru stylizują swoje ciała i zachowanie tak, by stać się kobiecymi. Są przecież kobietami, które mają odgrywać kobiety. Judith Butler podważa zatem przekonanie, że takie umiejętności posiadają kobiety od narodzin. Przeciwnie, ukazuje teatralność płci, twierdząc, że odgrywania własnej płci również trzeba się nauczyć, tak jak uczą się tego aktorki Takarazuka. W spektaklu wykorzystane zostały fragmenty artykułu Aliny Łysak, Teatr Takarazuka jako przykład performatywności płci.

Choreografia, światło, kostiumy Eryk Makohon | Muzyka: Amy Winehouse, Marcin Żminkowski, Kapela ze Wsi Warszawa, Oona Garthwite, Astor Piazzola, Piotr Czajkowski, Jon Hassell | Makijaż Anna Pytka | Występują: Anna Chmiel-Kowalska, Monika Godek, Agata Syrek, Katarzyna Węglowska-- Król, Katarzyna Żminkowska, Paweł Łyskawa, Monika Świeca, Marta Wołowiec oraz tancerki Pracowni METAfizyczna.

"Cykl" Teatr Usta Usta

21.30 | Parking przed OCK

Spektakl multimedialny, łączący grę aktorską i animacje komputerowe, który wyczaruje przed nami świat sennych koszmarów, obaw i pragnień. Odnosi się do regularności, powtarzalności elementów codzienności, natręctw, cykliczności marzeń sennych, które wpływają na naszą osobowość i sposób istnienia. Przedstawienie składa się z "cyklu" tych obrazów, które od zawsze śnimy wspólnie, wydobytych z podświadomości, symbolizujących ludzkie lęki, słabości i pragnienia.

Reżyseria Wojciech Wiński | Scenariusz: Ewa Kaczmarek, Wojciech Wiński | Animacje Arek Nowakowski | Kostiumy Idalia Mantas | Muzyka Michał Kowalonek | Aktorzy: Ewa Kaczmarek, Agnieszka Nowacka, Roman Andrzejewski, Marcin Głowiński, Mikołaj Podworny, Artur Śledzianowski | Video Krzysztof Blok.

20 września (sobota)

"Muzeum ciekawości" Grupa Z

13.00 | Galeria Bursztynowa

"Kurczaczek jedynaczek" Teatr Łątka

15.00 | Scena przy DH Kupiec / Scena Kameralna OCK

Opowieść o lisie, który podstępnie zdobywa pożywienie mamiąc i oszukując naiwne ofiary, funkcjonuje w literaturze światowej dla dzieci i dorosłych od najdawniejszych czasów. Przedstawiana sztuka jest osnuta właśnie na tym motywie. Główną jej postacią jest mały kurczaczek, który dopiero co wykluł się i nie zdaje sobie sprawy z czyhających na młody drób niebezpieczeństw. A szczególnie niebezpieczny jest oczywiście lis - łotr, który używa perfekcyjnie przemyślanych podstępów, super przekonywującej perswazji a w ostateczności nawet tanich chwytów, żeby zdobyć śniadanko, obiadek, kolację

Obok dość sensacyjnej fabuły znalazło się w tej sztuce miejsce na sympatyczne przedstawienie życia rodzinnego. "Kurczaczek Jedynaczek" jest też pochwałą dzielnych dzieci, które potrafią sobie poradzić nie tylko z poważnymi zagrożeniami wielkiego świata, ale także z toksycznością swoich najbliższych, posługując się rozbrajającą ufnością i miłością.

Bardzo interesująca jest realizacja plastyczna spektaklu - ażurowa barwna scenografia i rzadko stosowana poza telewizją technika lalkowa. W przedstawieniu grają lalki mimiczne, wymagające wielkiego kunsztu animacyjnego.

Tekst Małgorzata Nyczaj | Scenografia Urszula Kubik-Fik | Reżyseria i muzyka Artur Zajt.

"Wesele" Teatr Makata

18.00 | Scena przy DH Kupiec

Spektakl zainspirowany badaniami terenowymi przeprowadzonymi przez Stowarzyszenie Teatr Makata i zespół Swoją Drogą w Polsce, na Ukrainie i Słowacji. Dramaturgia widowiska oparta jest na obrzędzie weselnym i towarzyszących mu pieśniach, tańcach oraz ludowych zwyczajach. Przedstawienie wykracza jednak poza prostą rekonstrukcję obrzędu, stając się uniwersalną - ubarwioną szczyptą ironii, absurdu i kiczu - opowieścią o kobiecie i mężczyźnie. Spektakl ma formę podroży, której akty rozgrywają się w kolejnych odsłonach. Artyści animują przestrzenie miejskie, "nieteatralne"- ulice, place i skwery, wciągając do akcji nawet przypadkowych przechodniów - obserwatorów. Widz staje się tu częścią widowiska, "gościem weselnym" - podążając w orszaku, uczestniczy w śpiewach, tańcach, zabawach. Spektakl łączy grę aktorów-tancerzy, muzykę wykonywaną na żywo oraz animację monumentalnych lalek, które są centralnymi postaciami widowiska.

Reżyseria Wiktor Wiktorczyk | Lalki i kostiumy Ilona Szurkowska | Konsultacja choreograficzna Dariusz Lech | Oprawa muzyczna Zespół Swoją Drogą: Robert Lipka, Jakub Borysiak, Maciej Kierzkowski | Obsada: Renata Szupiluk, Monika Maliszewka-Lis, Karolina Sakowicz, Katarzyna Stefanowicz, Sylwia Zdunkiewicz, Artur Żebrowski, Artur Lis, Juliusz Dziękiewicz.

"Cicindela" Krakowski Teatr Tańca

19.00 | Parking przed OCK

Cicindele - owady z rzędu chrząszczy, z rodziny trzyszczy, będące zajadłymi drapieżnikami. Poruszają się krótkimi skokami, największą sprawność osiągają w trakcie upału. Charakteryzują się dziwnym sposobem ucieczki: odlatują, odwracają się i czekają na oprawcę, wyciągając go w ten sposób w głąb pustyni. Oprawcy stają się ofiarami, padają z głodu i wyczerpania. Cicindele żywią się nimi. Na pierwszy rzut oka ich sylwetki są pełne wdzięku. W rzeczywistości posiadają jednak ostre szczęki i są tak okrutne, że pożerają się nawet wzajemnie.

() Bezdźwięczny krzyk radości przeszywa gęste, palące powietrze. Zachłannie zaspokajane pragnienie, żarłocznie zajadana pustka pieką w przełyku trucizną zwycięstwa, które musi być klęską. Podium na zawsze zostanie puste. O szczęściu nasycenia nikt nie opowie. Pożądanie odrodzi się, by nakręcać wciąż na nowo spiralę destrukcyjnej namiętności pełni. Cicindela przypomina, że u podstaw życiowej aktywności leży zawsze odczucie braku i mglista obietnica całkowitego spełnienia. Dla tej iluzji się walczy, pozuje, pożera. A kiedy już się wydaje, iż ma się ją na wyciągnięcie ręki, fatamorgana znika, odbijając się głuchym echem sarkastycznego śmiechu. Wytracone tempo energetyzującego ruchu zwiastuje koniec, który zawsze postępuje krok w krok za wypełniającym się stopniowo niedosytem.

Muzyka Yann Tiersen, Lisa Gerrard, Bill Withers (wykonanie Eva Cassidy), Jacaszek & Miłka | Choreografia, scenografia Eryk Makohon | Występują: Agata Syrek, Paweł Łyskawa.

"Louder than Words" Gregg Goldston

20.00 | Scena Główna OCK

Wieczór "Louder than Words" to komedia, dramat, piękno i finezja sztuki teatru pantomimy.

Spektakl składać się będzie zarówno z nowych, jak i klasycznych etiud. Goldston jest znany w świecie jako jeden z najlepszych solistów pantomimy. The New York Times nazwał jego przedstawienia "feerią fizycznej wirtuozerii", zaś Marcel Marceau powiedział o swoim uczniu: "jego wizja rozwinęła sztukę pantomimy". Chociaż króluje wesołość, śmiech często ustępuje miejsca nabożnej ciszy, gdy niewiarygodny wdzięk jego przedstawienia oczarowuje nas i zabiera poza granice naszego czasami zbyt ciasnego świata.

"Causa Fatalis" Teatr Novego Fronta

21.30 | Parking przy ul. Prądzyńskiego, za sceną przy DH Kupiec

"Causa Fatalis" to teatralna wariacja na temat zjawiska przyczynowości w ludzkim życiu. Inspiracją do powstania spektaklu była refleksja nad związkami przyczynowo-skutkowymi, w kontekście rozważań filozoficznych. Artyści odwołują się m.in. do buddyzmu i kultury Indii (gdzie źródeł przyczyny i skutku szukamy w tzw. karmie) oraz czerpią z nauki Arystotelesa. Teoria przyczynowości wg starożytnego filozofa wyróżnia cztery różne rodzaje przyczyn: causa materialism, formalism causa, causa efficiens oraz causa finalists. A co oznacza causa fatalis? Przedstawienie jest dynamiczną kombinacją współczesnego tańca i teatru ruchu z elementami akrobacji i nowego cyrku. W spektaklu wykorzystane zostały efekty pirotechniczne, a scena skonstruowana została w unikalnej technologii, typowej dla Novogo Fronta.

Reżyseria Irina Andrejewa | Grają: Irena Kristekowá, Marie Bayerowá, Václav Kovář, Matěj Kohout, Achilleas Chariskos | Scenografia: Ondrej Zachar | Kostiumy: Daphne Aidoni, Janna Lundius.

Wydarzenia towarzyszące:

Duża przerwa Warszawski Teatr Tańca

Warsztaty Street Performance Bartłomiej Ostapczuk

(-)
Materiał festiwalowy
18 września 2014