Opowiedzieć da Vinci\'ego tańcem

W sobotę 20 listopada na Sopockiej Scenie Off de Bicz odbędzie się premiera Sopockiego Teatru Tańca, inspirowana rysunkiem Leonarda da Vinci "Człowiek witruwiański"

Czas na Vitruviana - "symbolu piękna" jako pozytywnej właściwości estetycznej bytu wynikającej z zachowania proporcji, harmonii ruchu, barw, dźwięków, stosowności i umiaru, odbieranej przez zmysły...

Powstał spektakl, który ma być współczesnym studium na temat ludzkiego ciała, ciała tancerza w ruchu, w konkretnej przestrzeni, analizą możliwości ekspresyjnych w określonych warunkach w kontekście historycznych teorii dotyczących cielesności oraz zależności między materią a sferą duchową.

Inspiracją stał się "Człowiek witruwiański" - rysunek upowszechniony przez Leonarda da Vinci przedstawiający figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Artystę zainspirował Witruwiusz, starorzymski architekt i inżynier, który opisał teorię i praktykę harmonijnych proporcji.

Zgodnie z tradycją pitagorejską okrąg symbolizuje sferę duchową, kwadrat - materialną egzystencję. Ludzkie ciało reprezentuje doskonałe połączenie materii i ducha, co znajduje swoje odzwierciedlenie w jego proporcjach. Idealne wpisanie ludzkiego ciała w obie święte figury geometryczne świadczy o dualizmie człowieka, jego podwójnej naturze.

Twórcy przedstawienia skomponowali własne układy choreograficzne w oparciu o wiedzę na temat koncepcji budowania spektaklu teatru tańca współczesnego. Choreografia jest efektem pracy tancerzy, ich twórczych poszukiwań oraz możliwości ruchowych ciała w określonej przestrzeni, ograniczoną również kwadraturą koła wg Leonarda oraz poza nią.

Przedstawienie ma być eksperymentalnym poszukiwaniem interakcji między ciałem fizycznym i osobowością tancerza, ich nieskończonych możliwości wyrazowych. Konfrontacja z taką przestrzenią będzie indywidualnym spojrzeniem twórców na ekspresyjne możliwości skodyfikowanego ciała, analizą w określonych warunkach podstawowych cech tańca współczesnego takich jak ciężar, balansowanie między stanem równowagi a upadkiem, izolacja, policentryzm, a przede wszystkim przepływ - moment napięć i rozluźnień oraz zespolenie umysłu i ciała w jeden wyrazisty instrument nieograniczony jakąkolwiek treścią.

Spektakl mieści się w konwencji symboliki, gestu, oszczędnego ruchu - wyraźnego i sterylnego. Istotnym elementem realizacji tych założeń ma być interaktywna wizualizacja autorstwa Łukasza Borosa wg założeń geometrycznych, a także eksperymentalna muzyka Karoliny Rec i Rafała Dętkosia.

(-)
Materiały własne
13 listopada 2010