Pokolenie "Nic"?

Monodram napisany specjalnie dla Katarzyny Marii Zielińskiej - portret pierwszego pokolenia dojrzewającego w Polsce wracającej do kapitalizmu. Żaden manifest czy deklaracja polityczna, ale świat obserwowany przez dziecko, a potem dojrzewającą dziewczynę. Taki obraz może się wydawać zbyt migotliwy, skupiony na zewnętrznych przejawach przemiany

I choć wspomnienia sięgające w głąb peerelu nie sprawiają wrażenia odkrywczych, nadzieje, zaniechania i nowe lęki widać tu jak na dłoni. Opowieść toczy się z wykorzystaniem cytatów z reklam, piosenek, telewizyjnych seriali i turniejów (słynne "Koło Fortuny"), a także fotografii pamiątkowych młodej ekipy spektaklu i zdjęć ukazujących kluczowe momenty zmian. Minimalistyczną scenografię (fotel, stolik, nie do końca rozpakowana lodówka) wspomagają projekcje wideo, w których obok wspomnianych zdjęć pojawiają się pomysłowo stylizowane podobizny aktorki w różnych przebraniach i sytuacjach. Trochę naiwny, trochę gorzki, trochę sentymentalny, mimo wszystko trochę optymistyczny obraz młodych ludzi z trudem odnajdujących się w nowej rzeczywistości. Przed małym realizmem i dydaktyzmem chroni ten spektakl przymieszka groteski.

Tomasz Miłkowski
Przeglad
20 grudnia 2011