Potrzebne tylko jest marzenie Ewa Reymann

Wybierając się na ‘Kopciuszka' każdy zastanawia się ile razy można pokazywać tą samą sztukę? Powstało tak wiele wersji ‘Kopciuszka' od klasycznej, przez musicalową, aż do uwspółcześnionej, czy nowoczesnej. "Kopciuszek" w reżyserii Jacka Popławskiego jest spektaklem prezentującym klasycznego kopciuszka, ale w nowatorskim wydaniu. Przedstawienie można obejrzeć w Śląskim Teatrze Lalki i Aktora "Ateneum" w Katowicach

Spektakl łączy w sobie grę aktorską z teatrem lalek i teatrem cieni. Aktor odgrywający swoją rolę trzyma w rękach lalkę przestawiającą graną przez siebie postać. Kopciuszek (Krystyna Nowińska) jest wiecznie wykorzystywany przez swoje dwie przyrodnie siostry. Siostrę Przemądrzałą (Katarzyna Prudło) i Głupiutką (Katarzyna Kudrewska). Siostry robią wszystko, aby nie pozwolić Kopciuszkowi na udział w balu u Królewicza (Grzegorz Eckert). Z pomocą wróżki chrzestnej (Ewa Reymann) i jej wiernego pomocnika szczura (Piotr Gabriel) Kopciuszek udaje się na bal. Tam poznaje królewicza, w którym zakochuje się z wzajemnością. Kopciuszek uciekając z balu - jak wiadomo - gubi pantofelek, który pomaga królewiczowi odnaleźć ukochaną.

„Kopciuszek” w reżyserii Jacka Popławskiego jest nowatorski nie tylko dzięki połączeniu różnych rodzajów teatru, ale również dzięki zmianie „środka ciężkości” sprowadzając rolę Szczura do postaci wiodącej. Szczur, jako postać centralna opowieści, jest dowcipny, inteligentny i sympatyczny.

Reżyser dla uwspółcześnienia sztuki dodał elementy zrozumiałe dla współczesnych dzieci. Narracja jest szybka i czytelna, co powoduje zwiększoną uwagę widzów. Dialogi charakteryzują się krótkimi zdaniami i wypowiadane są rzeczywiście z myślą o najmłodszym odbiorcy, który jednocześnie – to ważne - traktowany jest poważnie, Nawiązanie do znanych dzieciom znaczeń jak np. odniesienie do Halloween w momencie przemieniania dyni w karocę jest właśnie jednym z takich pomysłów.

Kostiumy i charakteryzacja w pewnym stopniu definiują postrzeganie bohaterów. Siostry w piżamach, dziecinnych fryzurach i dość ekstrawaganckim makijażu wzbudzą sympatię u dzieci. Natomiast postać Kopciuszka wyglądająca na zwyczajną dziewczynę od razu budzi pozytywne emocje.

Muzyka stworzona przez Michała Kowalczyka towarzyszy grze aktorskiej, podkreślając bieg wydarzeń. Zgranie muzyki z akcją stanowi dodatkową atrakcję dla widza, pozwala na jeszcze bliższy kontakt z przedstawieniem. Scenografia zaprojektowana przez Noriyuki Sawa jest zaskakująca ze względu na swoją prostotę i minimalizm, a jednocześnie spore bogactwo wrażeń.

Historia "Kopciuszka" staje się na świecie historią coraz bardziej krytykowaną ze względu na seksizm i podkreślanie roli kobiety jako kury domowej. Przedstawienie „Kopciuszek” w katowickim teatrze nie kreuje takiego wizerunku kobiety, pokazuje raczej, że marzenia się spełniają, potrzebne tylko jest samo marzenie i inicjatywa, a dobroć wobec innych pomaga w osiągnięciu szczęścia.

Jacek Popławski – reżyser przedstawienia, z ogranego już i bardzo znanego materiału stworzył  całkiem interesujące przedstawienie. Interesujące przede wszystkim dla dzieci, ale jak się okazuje, stosując mniej konwencjonalne metody realizacyjne można zadowolić także i dorosłych, którzy opuszczali „Ateneum” w nie mniej radosnych nastrojach niż ich podopieczni.



Zofia Markowska
Dziennik Teatralny Katowice
26 marca 2012
Spektakle
Kopciuszek