Program transmisji HD spektakli z National Theatre w Londynie

Transmisje "NT Live" - program prezentacji oper w sezonie 2011/2012 w Klubie Sztuki Filmowej Mikro&Mikroffala

15 września 2011 | czwartek | 20:00 | HD LIVE

RICHARD BEAN
na podstawie "Sługi dwóch panów" Carla Goldoniego
One Man, Two Guvnors
Człowiek dwóch szefów 

Grant Olding piosenki 
Nicholas Hytner reżyseria
James Corden jako Francis Henshall
Jemima Rooper jako Rachel Crabbe
Oliver Chris jako Stanley Stubbers 

Wyrzucony ze swojej własnej skiflowej kapeli Francis Henshall zostaje gorylem drobnego gangstera Roscoe’a Crabbe’a, który wcześniej grasował na londyńskim East Endzie. Teraz jednak Roscoe zjawia się w nadmorskim Brighton, ponieważ zamierza odebrać sześć tysięcy funtów od ojczulka swojego... narzeczonego. Roscoe skrywa bowiem wielką tajemnicę. W rzeczywistości jest... własną siostrą! Z sobie tylko znanych faktycznych powodów Rachel – bo tak ma na imię przebrana dziewczyna – postanowiła udawać swojego brata, który został zabity przez jej chłopaka – Stanleya Stubbersa, który z kolei, dziwnym trafem, także przebywa w Brighton.

Znalazłszy schronienie w Ramionach Krykiecisty, miejscowym zespole muzycznym, wiecznie głodny Francis zauważa dla siebie szansę na zdobycie środków na dodatkowe wyżywienie. Przyjmuje jeszcze jedną pracę, u... Stanleya, który ukrywa się przed policją i czeka, aż wszystko przycichnie, by móc spokojnie powrócić do swojej dziewczyny – Rachel. By uniknąć zdemaskowania, Francis musi trzymać swoich dwóch szefów z dala od siebie, gdyby bowiem się spotkali, marny byłby jego los...

Pożądanie, kasa i wyżerka – na to kładzie nacisk Richard Bean w swojej adaptacji jednej z najsłynniejszych commedia dell’arte. Akcję sztuki przeniósł z XVIII do XX wieku, z Wenecji do Londynu i Brighton, uwspółcześnił język, dodał aktualne piosenki – a wszystko w duchu włoskiej ‘komedii zawodowej’, która interpretatorom zawsze pozwalała na dużą dowolność.

Przedstawienie trwa około dwóch godzin i czterdziestu minut.

6 października 2011 | czwartek | 20:00 | HD LIVE

ARNOLD WESKER
The Kitchen
Kuchnia 

Bijan Sheibani reżyseria
Tom Brooke jako Peter
Katie Lyons jako Monique

Londyn, lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku. Skończył się wojenny koszmar. Brytyjczycy znowu mogą normalnie żyć i... normalnie jeść. W znanej restauracji na West Endzie zamówienie goni zamówienie. Trwa swoisty festiwal konsumpcji. Olbrzymia restauracyjna kuchnia musi pracować na pełnych obrotach. Trzeba przecież przygotować dla wygłodniałych klientów setki porcji zup, dań rybnych, kotletów, omletów i kruchych babeczek z owocami.

Pogrążeni w wirze pracy kucharze, kelnerzy oraz odźwierni z różnych zakątków Europy – Anglicy, Irlandczycy, Niemcy i Żydzi – cały czas kłócą się między sobą lub odwrotnie – flirtują, byleby tylko utrzymać swoje posady. W tym restauracyjnym wyścigu szczurów bierze udział każdy, także energiczny młody kucharz Peter, któremu presja pracy zdaje się służyć. Ciągły kuchenny pośpiech motywuje go do rozwijania swoich umiejętności. Jednak myśli Petera wcale nie skupiają się tylko na gotowaniu. Między przygotowywaniem kolejnych dań chłopak marzy o lepszym życiu, dlatego też zamierza nawiązać romans z zamężną kelnerką Monique... Musi tylko pamiętać, że w pełnej hałasu i wrzasków kuchni nic nie jest pewne, a wszystkie plany mogą runąć w każdej chwili.

Sztuka Arnolda Weskera miała premierę w 1959 roku w londyńskim Royal Court Theatre. Od tego czasu wystawiono ją na scenach ponad trzydziestu krajów. W noszącej cechy czarnej komedii Kuchni zobrazowana jest dobrze znana prawda: pozwolenie, by praca zdominowała nasze życie, przejęła nad nim kontrolę, stała się centralnym jego punktem, zwykle powoduje, że zapominamy, kim tak naprawdę jesteśmy lub chcielibyśmy być. Pęd na złamanie karku ku karierze zagraża naszemu człowieczeństwu.

Przedstawienie trwa około trzech godzin.

1 grudnia 2011 | czwartek | 20:00 | HD LIVE

JOHN HODGE
Collaborators
Kolaboranci 

Nicholas Hytner reżyseria
Alex Jennings jako Michaił Bułhakow
Russell Beale jako Józef Stalin 

Najnowsza sztuka scenarzysty pierwszych filmów Danny’ego Boyle’a (Trainspotting, Płytki grób, Niebiańska plaża), reżysera, który zdobył Oscara za obraz Slumdog. Milioner z ulicy. Opisuje spotkanie generalissimusa Józefa Stalina (1878–1953) i pisarza Michaiła Bułhakowa (1891–1940).

W rzeczywistości nigdy nie doszło do spotkania czerwonego cara z autorem Mistrza i Małgorzaty, choć dyktator, w roku 1930, raz zadzwonił do Bułhakowa, kiedy ten napisał list do rządu ZSRR (czyli faktycznie do Stalina), w którym skarżył się na swoją sytuację.

Rok wcześniej twórczość Bułhakowa – za „głęboki sceptycyzm wobec procesów rewolucyjnych zachodzących w moim zacofanym kraju i ukazanie straszliwych cech mojego narodu” – jego została w Związku Radzieckim definitywnie zakazana. Z repertuaru teatrów zniknęły jego sztuki. Nie drukowano go, odmawiano mu jakiejkolwiek pracy. W prasie pojawiło się blisko trzysta obelżywych i wrogich tekstów na temat jego twórczości. Jednego z jego bohaterów nazwano sukinsynem, a jego samego – literackim śmieciarzem. Ojczyzna skazała jednego ze swoich najlepszych pisarzy na niebyt.

W rozpaczy Bułhakow napisał wyjątkowo odważny list do rządu. Zwracał się do władz, aby poleciły mu „w trybie nagłym opuścić ZSRR”. Nie miał jednak wielkiej nadziei na wyjazd, bo kontynuował: „Jeśli zaś skazany zostanę na dożywotnie milczenie w ZSRR, proszę rząd radziecki, aby skierował mnie do teatru, na stanowisko etatowego reżysera”. Wtedy zadzwonił Stalin i zaproponował Bułhakowowi pracę w MChacie, jednym z najważniejszych teatrów kraju.

Bułhakow wiele razy zwracał się do władz z prośbą o interwencję w imieniu zaszczutych i poniżonych literatów, scenografów, aktorów, których władza radziecka zsyłała do łagrów za „nieprawomyślność”. Sam – choć ludzie trafiali do obozów z dużo bardziej błahych powodów – uniknął represji. Z niewiadomych przyczyn Stalin chronił pisarza, który przecież krytykował władzę ludobójcy i pozostał wierny swemu systemowi wartości aż do śmierci.

Przedstawienie trwa około trzech godzin.

1 marca 2012 | czwartek | 20:00 | HD LIVE

WILLIAM SHAKESPEARE
The Comedy of Errors
Komedia omyłek 

Dominic Cooke reżyseria
Lenny Henry jako Antyfolus 

Jedna z najbardziej żywiołowych i zabawnych sztuk wielkiego Anglika – dramatopisarza wszech czasów. Jej reżyserii dla narodowej sceny Wielkiej Brytanii podjął się dyrektor artystyczny słynnego londyńskiego Royal Court Theatre. W podwójną rolę Antyfolusa wcieli się znany brytyjski komik jamajskiego pochodzenia.

Konstruując fabułę Komedii omyłek, Shakespeare czerpał głównie ze sztuki Plauta Menaechmi (Bliźniacy). Akcję oparł na popularnym motywie pomylonych tożsamości, powszechnie wykorzystywanym właśnie w starożytnych łacińskich komediach, ale także w późniejszej commedia dell’arte, czego przykładem jest choćby Sługa dwóch panów Carla Goldoniego.

Egeonowi, kupcowi z Syrakuz, żona rodzi chłopców bliźniaków. Zbiegiem okoliczności, w tym samym czasie pewna biedna kobieta także rodzi bliźnięta. Egeon odkupuje od niej jej synów, by ci, w przyszłości, służyli jego dzieciom. Rozdzielone podczas katastrofy okrętu pary bliźniaków spotykają się po latach w Efezie, jednak nie potrafią się rozpoznać. Wynika z tego seria zabawnych pomyłek, powstałych na skutek mylenia przez wszystkich synów kupca – Antyfolusa z Efezu z Antyfolusem z Syrakuz, a także ich służących – Dromia z Efezu z Dromiem z Syrakuz.

Choć to jedna z pierwszych komedii Shakespeare’a, stanowi dowód jego mistrzowskiego wyczucia teatru. Jest klasycznym przykładem komizmu nieporozumień, wynikających z brania kogoś za kogoś innego.

Przedstawienie trwa około trzech godzin.

(-)
Materiały Kina
1 października 2011