Teatro alla Scala

Dla mediolańczyków dzień 7 grudnia to nie tylko święto ich patrona świętego Ambrożego (i dzień wolny od pracy) ale również ważne coroczne wydarzenie kulturalne, bowiem tego dnia wystawiany jest pierwszy spektakl otwierający sezon liryczny („la prima „)w teatrze operowym La Scala. Wieczorem miejsce ma uroczysta gala, na którą zobaczyć można wiele osobistości z życia kulturalnego i politycznego, zarówno Mediolanu jak i całych Włoch. La Scala jest jedną z najsłynniejszych scen operowych na świecie i jednym z miejsc, które wypada i warto odwiedzić przybywając do Mediolanu.

Historia teatru operowego „La Scala"

Nazwa teatru pochodzi od kościoła Santa Maria alla Scala (nazwanego tak na cześć włoskiej szlachcianki Beatrice Regina della Scala, z której inicjatywy ten kościół został wybudowany), który niegdyś stał w miejscu teatru. Kościół ten z kolei został zburzony pod koniec XVIII wieku, aby zrobić miejsce dla Teatru Regio Ducale. Nowy Teatr alla Scala został zbudowany na zgliszczach Teatro Ducale w 1776 roku, na prośbę grupy bogatych mediolańczyków, którzy posiadali loże w spalonym teatrze. Prośba została skierowana do arcyksięcia Ferdynanda, który sprawę przekazał cesarzowej Marii Teresie Habsburg, i to pod jej nadzorem, według projektu architekta Giuseppe Piermariniego rozpoczęto prace budowlane.

Teatr zainaugurowany został 3 sierpnia 1778 roku. W dniu otwarcia wystawiono operę „Europa Riconosciuta" skomponowaną na tę okazję przez Antoniego Salieriego. Budowa teatru została sfinansowana przez grupę wspomnianych bogatych rodzin mediolańskich, którzy w zamian dostali loże na własność. I nadal finansowo wspierali teatr. W tamtych czasach teatr był używany nie tylko jako miejsce rozrywki, ale także jako miejsce do organizowania sobie życia społecznego. Właściciele lóż przyjmowali w nich gości, jedli, a nawet uprawiali hazard! Wszystko to miało miejsce podczas występów na scenie, co budzi wątpliwość co do uwagi, jaką tym spektaklom dedykowano.

Dla mniej zamożnych mieszkańców Mediolanu pozostał parter, gdzie przedstawienia oglądało się na stojąco. Ponad lożami znajdowała się natomiast tzw. loggione czyli galeria, na której zasiadali najbardziej krytyczni melomani i dziennikarze. Przez pierwsze sezony w mediolańskiej La Scali, aż po lata dwudziestych XIX wieku, na scenie można było podziwiać dzieła najlepszych kompozytorów tamtych czasów, jak na przykład Rossiniego, Mozarta czy Spontiniego W 1839 roku rozpoczął się sezon Verdiego, ale od 1945 roku, przez następne dwadzieścia lat nie wystawiał już tam swoich dzieł, na skutek konfliktów z orkiestrą, która nie spełniała jego oczekiwań i jak twierdził, psuła jego muzykę. Poprawa stosunków nastąpiła dopiero w 1869 roku i Verdi zgodził się na wystawienie w La Scali nowej wersji „Mocy przeznaczenia".

W 1898 roku, teatr La Scala w stał się spółką akcyjną z Guido Viscontim di Modrone na czele. Dyrektorem artystycznym został wówczas Arturo Toscanini, który przyciągnął do La Scali takich kompozytorów jak Wagner, Berlioz oraz współczesnych Mascagniego i Boito.

La Scala dawniej

W 1920 roku, zarówno urząd miasta jak i właściciele lóż zrezygnowali z prawa własności i na skutek tego powstał samodzielna organizacja: „Ente Autonomo Teatro alla Scala" oraz została założona Orkiestra Teatro alla Scala, składająca się z muzyków, którzy wybierani byli według ścisłych kryteriów i zatrudnieni na czas nieokreślony.

Dyrektorem artystycznym był znowu Toscanini. W 1929 roku faszystowski rząd zawłaszczył sobie prawo do powoływania przewodniczącego organizacji. Z tego powodu, i za to, że został spoliczkowany po odmowie zagrania „Giovinezza" (hymnu partii faszystowskiej), Toscanini ponownie zrezygnował z pełnionych funkcji i przeniósł się do Nowego Jorku.

W sierpniu 1943 roku teatr w dużej części został zburzony przez bombardowania. Jego odbudowę wszczęto wkrótce po zakończeniu wojny w 1946 roku, a otwarcie nowej sali powierzono Toscaniniemu, którego powrót powitano triumfalnie, a „Concerto della Ricostruzione" (Koncert Odbudowy) zapisał się w historii Mediolanu. Lata pięćdziesiąte zostały zapamiętane jako lata publiczności podzielonej między zwolenników Callas i Tebaldiego oraz debiutu Herberta von Karajana. W 1967 roku w Teatro alla Scala, został przemianowany, zgodnie z decyzją państwa włoskiego, na „Ente Lirico Independente" z nadzorem kuratora wyznaczonego przez Ministerstwo Dziedzictwa i Kultury. W 1986 roku w raz z przybyciem Riccarda Mutiego, zaczęto promować takich autorów jak Cherubini i Willibald, w wyszukanych i odnowionych reżyseriach. W 1996 roku, prawo państwowe zmieniło niezależna organizację „Ente Lirico Indipendente" na „Fondazione Teatro alla Scala„, prywatną fundację non-profit. W latach 2002 – 2004, teatr został gruntownie odnowiony według innowacyjnego projektu architekta Mario Botta. Podczas inauguracji odnowionej La Scali Riccardo Muti wystawił tę samą „Europa Riconosciuta" Antonio Salieriego, którą zainaugurowano La Scalę w 1776 roku. Obecnie zwierzchnictwo kuratora jest powierzone jest Stéphane Lissnerowi a dyrektorem artystycznym jest jest Daniel Barenboim, będący również dyrektorem Opery stan Berlinie. Teatro alla Scala ma swoją własną orkiestrę, chór oraz grupę baletową.

Muzeum „Teatro alla Scala"

Muzeum operowe otwarte jest codziennie oprócz: 7/12, popołudnia 24/12, 25/12, 26/12, popołudnia 31/12, 1/1, Niedzieli Wielkanocnej, 1/5 i 15/8, w godzinach od 9:00 do 17:30. Oglądanie sali teatralnej z balkonu możliwe jest tylko, jeżeli w tym samym czasie nie wystawiany jest żaden spektakl, bądź odbywa się próba.

Bilety do muzeum:

Normalny: 9 euro
Zniżkowy: 6 euro
Szkolny: 3,50 euro
Seniorzy po 65 roku: 6 euro
Dzieci poniżej 12 lat i niepełnosprawni: gratis
Studenci: 6 euro

W pobliżu La Scali:

Katedra mediolańska - Duomo
Galleria Vittorio Emanuele
Hotele w pobliżu opery

Pojemność La Scali

Według oficjalnego planu miejsc w teatrze znajduje się 1827 miejsc dla publiczności:

676 miejsc na parterze, w skład których wchodzą również 3 miejsca dla niepełnosprawnych oraz 3 dla osób im towarzyszących
195 miejsc w lożach w pierwszym rzędzie
191 miejsc w lożach w drugim rzędzie
20 miejsc w loży honorowej
194 miejsc w lożach w trzecim rzędzie
200 miejsc w lożach w czwartym rzędzie
256 miejsc w pierwszej galerii
275 miejsc w drugiej galerii

Jednak przy różnych okazjach podawano liczby jeszcze inne.

Wśród tych miejsc, według oficjalnych danych z 2011 roku, 630 miejsc jest zajętych przez osoby z abonamentem, 50 przez towarzystwo „Amici del loggione„, 22 są zarezerwowane dla kuratorów, 16 dla dyrekcji artystycznej, 20 dla sponsorów, 8 dla osób niepełnosprawnych, a 550 dla osól zatrudnionych w Ufficio Promozione Culturale (Biuro Promowania Kultury). Podczas gdy te bilety są sprzedawane w normalnej cenie, następne 115 miejsc przeznaczonych jest nieodpłatnie dyrekcji (33), dziennikarzom (32), policji (8), SIAE – Societa' Italiana degli Autori ed Editori (8) (włoski ZAiKS), urzędowi miasta (16), prowincji (6) i regionu (12). Z tego pozostaje około 440 miejsc wolnych do sprzedaży w kasie biletowej i online. Do tego można doliczyć około 140 miejsc (ingressi serali) w galeriach, sprzedawane tego samego wieczoru, w którym odbywa się spektakl. Więcej informacji na temat samego teatru, jego organizacji można znaleźć na oficjalnej jego stronie: Teatro alla Scala. Na stronie z planem teatru możliwa jest wirtualna wizyta.

Dojazd: La Scala znajduje się przy placu o tej samej nazwie, bardzo blisko Piazza Duomo. Najłatwiej jest wysiąść z metra na stacji Duomo (linia MM1 czerwona bądź MM3 żółta) i po prostu przejść przez Galerię Vittorio Emanuele.

 



(-) (-)
Mediolan
3 kwietnia 2018