Żelisława Malska (1924 - 1995)

Urodziła się 13 lipca 1924 w Toruni. Zmarła 22 sierpnia 1995 w Łodzi.

Żelisława Malska z Dziubińskich, Od 1932 mieszka w Wilnie, gdzie w 1943 w czasie okupacji niemieckiej uczyła się w tajnym Studiu Dramatycznym pod kierownictwem Mieczysława Szpakiewicza. W maju 1945 z grupą aktorów wileńskich przyjechała do Polski. Najpierw zatrzymała się w Szczecinku potem przyniosła do Torunia, gdzie w sezonie 1946-47 była słuchaczką studia aktorskiego prowadzonego przez Wilama Horzycę przy Teatrze Ziemi Pomorskiej. Grała tu np. Isię w „Weselu" i Duniaszkę w „Ożenku". W 1947-49 była w zespole Teatru Lalki i Aktora Baj Pomorski równocześnie w 1948-49 studiowała filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

W 1950 początkowo występowała jako recytatorka w bydgoskim ARTOS-ie, później wyjechała do Łodzi, gdzie od 1 kwietnia 1951 do 3 grudnia 1953 grała w Teatrze Lalek Arlekin np. Zadziorową „Smok w Nieswarowie". Od początku 1954 do końca sezonu 1957-58 była aktorką Teatru Ziemi Łódzkiej. W 1955 uzyskała w Krakowie uprawnienia aktorki dramatu. Od sezonu 1958-59 do 31 marca 1964 występowała w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, z wyjątkiem 1962-63, kiedy grała w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie np.Nataszę „Trzy siostry". Potem była znów aktorką scen łódzkich, od końca sezonu 1963-64, 1964-65 Teatru Nowego, a w 1965-66 do 1978-79 Teatru im. Stefana Jaracza.
1 września 1979 przeszła na emeryturę.

Miała dobre wyniki sceniczne, była zgrabna, ładna o delikatnej urodzie. Grała najczęściej duże rolę w różnorodnym repertuarze m. in. w Teatrze Ziemi Łódzkiej: Goplana „Balladyna", Katarzyna Lorenc „Zatrzymać pociąg", Konstancję „Oosobliwe zdarzenie", Bertę „Świerszcz za kominem"; w Bydgoszczy tytułową Pannę Maliczewską, Katarzynę „Nieporównywalny Crichton", Ernestynę „Lato", Matyldę „Prawo męża", Amelkę „W małym dworku", Biankę „Poskromienie złośnicy", Danutę „Portret"; w łódzkim Teatrze Nowym: Krysię „Wicek i Wacek" Profesor Pałecką „Wybór", a w Teatrze im. Stefana Jaracza: Gospodynię „Kaukaskie kredowe koło", Marię „Stendhal i S-ka", Anabaptystę „Anabaptyści", Panią Jowialską „Pan Jowialski', Ksenię „Jegor Bałyczow i inni", Paulinę Andrejewną „Czajka", Hiszowską „Panna Maliszewska" Penewę „Rozwód".

Wystąpiła w kilku filmach: „Dwoje bliskich obcych ludzi" (1974), „Coś za coś" (1977), „Do krwi ostatniej" (1978) i serialach: „Polskie drogi" (1976), „Do krwi ostatniej" (1979).

Zagrała w spektaklu Teatru Telewizji „Jegor Bułyczow i inni" Maksyma Gorkiego (Ksienia) w reż. Feliksa Żukowskiego (5 lipca 1971).

Miała również swój aktorski epizod w Teatrze Polskiego Radia grając w słuchowisku „Wuj Podger wbija gwóźdź" Jerome Klapka Jerome w reż. Tadeusza Markowskiego (7 marca 1969).

Była córką Bolesława Dziubińskiego i Wandy z domu Szczęsnowicz, żoną Wiktora Malskiego (ślub w 1945 zapewne w Wilnie).

W 1979 otrzymała Honorową Odznakę Miasta Łodzi.

Źródła: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1919-2000, E-Teatr, FilmPolski



Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
13 lipca 2021