Nadfiolet – opis wydawcy

Hanna mieszka w małym domu przy cichej uliczce. U jej sąsiadki, pod figurą Maryi, regularnie spotykają się starsze panie z kółka parafialnego – czujne na wszystko, co dzieje się w okolicy. W kościołach odprawiane są msze w rocznicę uchwalenia całkowitego zakazu aborcji. Biskup w swoim pałacu snuje ambitne plany polityczne. Pod Olsztynem wyrasta replika największej polskiej świątyni, której oryginał zastąpił warszawski Pałac Kultury. Katolicka demokracja stała się codziennością i niemal wszyscy uznali, że jakoś da się w niej żyć.

Ale pewien poranek jest inny. W życiu Hanny pojawia się ktoś, kto pomoże jej nazwać własne potrzeby. Pokaże, że otaczający ją świat jest absurdalnym szaleństwem, w którym Hanna nie będzie już chciała uczestniczyć.

Nadfiolet to opowieść o przemianie duchowej. O odnajdowaniu w sobie i pragnień i sił, których dotąd nie chcieliśmy dostrzegać. O chwili kiedy bunt staje się świadomością, a świadomość – buntem. O momencie, kiedy rozstrzyga się wszystko 0 subiektywne, niedoskonałe, ułomne wszystko.

„Ewa Schilling powraca po latach w zaskakującym stylu! To nie tylko mroczna fantazja o tym, co za chwilę może spotkać nasz kraj. To także pełna publicystycznego nerwu i interesujących postaci historia pokazująca, że zbyt łatwo decydujemy się na bierność, jeśli opresja nie dotyczy nas samych. Nadfiolet jest ostrzeżeniem przez szalonymi zakusami kleru, dynamiczną powieścią o gotowości na sprzeciw, ale przede wszystkim książką o tym, że wolności musimy poszukać w sobie, by rozprawić się z niewolą otoczenia”.

– Jarosław Czechowicz, „Krytycznym okiem”

„Węszyłam podstęp. Byłam czepialska i nieufna w stosunku do prostoty iwalenia prostoz mostubez woalek i ozdobników. Masywna fabuła, którą chciałabym nazwać dystopią, a jest rzeczywistością. Wyraz buntu i wewnętrznej rebelii, który autorka wypluła literaturą i jestem pewna zarazi nim wielu czytelników. W książce pojawia się worek, do którego autorka wrzuciła wszelką wściekłość na instytucje, zaściankowość, brak samodzielnego myślenia, zabijanie indywidualizmu, szykanowanie inności we wszelkich jej postaciach oraz jawną niesprawiedliwość wobec definiowania ofiar i oprawców. Warto znaleźć wokół siebie katalizator zmian, warto przemyśleć swoje nastawienie, warto dać szansę na to by zrozumieć”.

– Georgina Gryboś (Literacka Kavka)

„Rzecz dzieje się w małym mieście, w zamkniętym środowisku, w niedalekiej przyszłości. Ograniczenia i prześladowania rozlały się miękko po całym kraju. Do osamotnionej pielęgniarki wychowującej córkę wprowadza się nowa lokatorka. Jest w widoczny sposób inna, więc to właśnie ona przywróci ład. Zrewoltuje starsze panie, podszepnie prześladowcom, by wypowiedzieli posłuszeństwo. Dobry spisek, dający nadzieję. Ewa Schilling od początku w swej twórczości miała oko na prowincję i zwyczajnych ludzi. Potrafi przystępnie wyjaśnić, dlaczego podziały i duszne reguły unieszczęśliwiają wszystkich”.

– Inga Iwasiów

Ewa Schilling ukończyła studia na wydziale ochrony środowiska. Debiutowała zbiorem opowiadań Lustro (Infopress 1998). Następnie wydała powieści Akacja (Borussia 2001) i Głupiec (ha!art 2005) oraz kolejny zbiór opowiadań Codzienność (ha!art 2010). Współpracowała między innymi z czasopismami „Borussia”, „Portret” i „Pogranicza”. W roku 2015 Głupiec ukazał się w tłumaczeniu na język słoweński. Cztery lata później założyła wydawnictwo „SEQOJA”.