Patrz, słońce zachodzi
autor:
Sibylle Berg
opis:
Kto pamięta dramat psychologiczny Patrz, słońce zachodzi (prapremiera światowa Bochum, wiosna 2003; prapremiera polska 21 lutego 2009, Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, reż. Bronisława Nowicka), o którym traktują zacytowane recenzje, z pewnością zainteresuje się nową rozpisaną na monologi sztuką Berg. O ile w Patrz, słońce zachodzi oglądaliśmy niewolników życia – w Misjach piękna (Nowość!) mamy do czynienia z ośmioma Judytami w różnym wieku i z różnych części świata – niewolnicami ciała, które próbują zrzucić z siebie nieznośne jarzmo. W odróżnieniu od bohaterów poprzedniej sztuki Berg, bohaterki Misji nie wyczekują biernie na odmianę swojego losu, lecz podobnie jak ich biblijne pierwowzory, likwidują tych, którzy próbują zredukować ich tożsamość. Współczesne Judyty opowiadają o “efektach ubocznych” posiadania cielesnej powłoki – zabijaniu, samookaleczaniu, gwałcie, małżeńskiej nudzie i poranieniu psychicznym. Ale, jak napisała Verena Großkreutz na portalu nachtkritik.de: „Nie czynią tego z biblijnym impetem, lecz lakonicznie, niemalże od niechcenia, to wysławiając się w wyszukany sposób i ukrywając ból, to miażdżąco prawdziwie, najczęściej jednak z mrocznym i gorzkim poczuciem humoru”.
Te osiem monologów przewidzianych jest dla minimum dwóch aktorek. W dobie nieprzemijającego kultu ciała sztuka Berg to propozycja kontrowersyjna, prowokująca rzadko obecny na polskich scenach dyskurs antyestetyczny.
Te osiem monologów przewidzianych jest dla minimum dwóch aktorek. W dobie nieprzemijającego kultu ciała sztuka Berg to propozycja kontrowersyjna, prowokująca rzadko obecny na polskich scenach dyskurs antyestetyczny.
miejsce wydania:
Warszawa
rok wydania:
2013
wydawca:
Agencja Dramatu i Teatru "Adit"
cena:
33,00 zł
liczba stron:
300
isbn:
ISBN 978-83-60699-21-8
okładka:
półtwarda
