Publikacja stanowi podsumowanie wieloletniej pracy Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA), założonej i kierowanej przez Eugenia Barbę od 1979 roku. Antropologia teatru zajmuje się zgłębianiem sztuki aktorskiej, a więc "zachowaniem człowieka posługującego się fizyczną i mentalną obecnością w sytuacji zorganizowanego przedstawienia, w zgodzie z zasadami, które różnią się od zasad mających zastosowanie w codziennym życiu". Jej istotę stanowi poszukiwanie elementów wspólnych w różnych kulturach teatralnych. W sesjach ISTA uczestniczą teatrologowie oraz praktycy sztuki scenicznej z całego świata. Idea interkulturowego dialogu stanowi cechę wyróżniającą Sekretną sztukę aktora spośród innych publikacji teatrologicznych, pisanych najczęściej z perspektywy doświadczeń i tradycji teatru europejskiego. Atutem książki jest bogata ikonografia, która nie tylko nadaje jej walor artystyczny, ale ilustruje zawarte w niej tezy. Sprawia to, że lektura Słownika zamienić się może w swoistą międzykulturową podróż. A któż nie chciałby wyruszyć na wyprawę, której celem jest próba odkrycia sekretu teatru i tajemnicy aktorskiej obecności.

Eugenio Barba - urodzony 29 października 1936 roku w południowych Włoszech. W 1954 r. wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. W latach 1961-1964 studiował krótko reżyserię w Warszawie i był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w Opolu. W 1963 r., po podróży do Indii, opublikował esej o teatrze Kathakali, wówczas jeszcze mało znanym na Zachodzie. W 1964 r. założył w Oslo skandynawski teatr laboratoryjny Odin Teatret, który w 1966 r. przeniósł się do Holstebro w Danii, gdzie pracuje do dziś. Wyreżyserował ponad 20 przedstawień, prezentowanych na licznych tournées zagranicznych. W 1979 r. założył Międzynarodową Szkołę Antropologii Teatru (ISTA). Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Arhus (Dania), Ayacucho (Peru), Bolonii (Włochy), Montrealu (Kanada) i Warszawie (2003). Opublikował wiele książek, z których po polsku ukazały się: Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce (Ośrodek Grotowskiego, 2001) oraz Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt (Instytut Kultury Polskiej UW, 2003). W przygotowaniu jest polskie wydanie Canoe z papieru. Traktat o antropologii teatru.

Nicola Savarese - urodzony w 1945 roku w Rzymie. Jako profesor na Uniwersytecie Roma Tre wykłada historię teatru i widowisk. Jest jednym z założycieli ISTA. W swojej pracy łączy badania nad historią teatru z uczestnictwem w życiu teatralnym, skupiając się na historii relacji między teatrami azjatyckimi i zachodnimi. Jego zainteresowania badawcze obejmują teatr klasycznego Rzymu i włoskiego renesansu. Savarese wiele podróżował po Azji, w szczególności po Japonii, w której mieszkał przez dwa lata. Jest współredaktorem czasopisma "Teatro e Storia" oraz redaktorem "Dioniso". Do jego głównych publikacji należą: Teatro e spettacolo fra Oriente e Occidente (Laterza, 1992); Parigi/Artaud/Bali (Textus, 1997); Teatro Eurasiano (Escenologia, 2001).