85 urodziny Adama Hanuszkiewicza w TVP Kultura

Z tej okazji TVP Kultura przypomni we wtorek o godz. 11 trzy odcinku z cyklu „Pan Adam”, w którym reżyser opowiada o swoim życiu i twórczości.

O godz. 20.00 wyemitowany będzie specjalny felieton poświęcony jubileuszowi artysty, a następnie pierwsza część słynnego serialu wg „Pana Tadeusza”, który Adam Hanuszkiewicz wyreżyserował dla telewizji w 1970 roku. 

Adam Hanuszkiewicz (ur. 16 czerwca 1924 roku we Lwowie) - aktor i reżyser teatralny. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym Lwowie, gdzie jego rodzice prowadzili sklep. Przed wojną uczęszczał do Państwowego III Gimnazjum Męskiego im. Króla Stefana Batorego, przy ul. Batorego 5 (naprzeciw siedziby Polskiego Radio Lwów). Okupacje: sowiecką i niemiecką spędził we Lwowie. Po ponownym wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa w lipcu 1944 wstąpił do zespołu teatralnego Wojska Polskiego.

W niektórych publikacjach uznawany za enfant terrible polskiego teatru.

Przebieg kariery aktorskiej i reżyserskiej [edytuj]
1945 - adept sztuki teatralnej w teatrze w Rzeszowie
1945-1946 - występy w teatrze w Jeleniej Górze
1946 - egzamin aktorski (zdany eksternistycznie) w Łodzi
1946-1949 - występy w Teatrze Dramatycznym w Krakowie
1949-1950 - występy w Teatrze Rozmaitości w Warszawie
1950-1955 - występy w Teatrze Polskim w Poznaniu
1951 - debiut reżyserski w Teatrze Polskim w Poznaniu - sztuka Leonida Rachmanowa Niespokojna starość
1955 - występy w Teatrze Polskim w Warszawie, współtworzy Teatr TV (reżyseruje pierwszą sztukę telewizyjną - Złotego lisa Jerzego Andrzejewskiego)
1957-1963 - pracuje jako redaktor naczelny Teatru TV
1956-1968 - pracuje jako reżyser i dyrektor Teatru Powszechnego. Realizuje głośne i kontrowersyjne przedstawienia:
1963 Wesele Wyspiańskiego
1964 Zbrodnię i karę Dostojewskiego
1964 Przedwiośnie Żeromskiego
1964 Kolumbowie. Rocznik 20 Bratnego
1966 Wyzwolenie Wyspiańskiego
1967 Pana Wokulskiego - adaptację Lalki Prusa
1967 Fantazego Juliusza Słowackiego
1968 Śmierć Dantona Georga Büchnera
1968 - obejmuje dyrekcję Teatru Narodowego po usunięciu z tego stanowiska Kazimierza Dejmka (głośna wówczas realizacja Dziadów Mickiewicza uznana przez komunistyczne władze jako polityczna). Oskarżany przez część środowiska kulturalnego o kolaborację z władzami.
1969 - Nie-Boska komedia Krasińskiego
1970 - Kordian Słowackiego, spektakl Norwid według Cypriana Kamila Norwida
1970 - po raz pierwszy od 1944 odwiedza swój rodzinny Lwów. Jest zaszokowany ówczesnymi mieszkańcami Lwowa. Nawiązuje kontakt z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie prowadzonym przez Zbigniewa Chrzanowskiego.
1971 - Beniowski Słowackiego
1972 - Proces Franza Kafki
1973 - Antygoną Sofoklesa inauguruje otwarcie nowej sceny w Teatrze Małym
1974 - szereg spektakli klasyki polskiej (Wesele Wyspiańskiego, Sen srebrny Salomei i Samuel Zborowski Juliusza Słowackiego, Dziady część III i Pan Tadeusz Mickiewicza, komedie Aleksandra Fredry) i rosyjskiej (Czechow, Gogol, Turgieniew, Dostojewski).
1980 - odwołany ze stanowiska dyrektora Teatru Narodowego
1981 - po wprowadzeniu stanu wojennego przyłącza się do bojkotu telewizji
lata 80. - reżyseruje w teatrach warszawskich (Ateneum i Studio), łódzkich i za granicą (Finlandia, RFN)
1989 - obejmuje dyrekcję Teatru Nowego w Warszawie. Reżyseruje klasyczny repertuar polski. (Wikipedia)

W Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie grał, reżyserował i któremu szefował (1968 - 1982), jego przedstawienia osiągały po pięćset wystawień ("Wesele", "Balladyna", "Miesiąc na wsi"), przy frekwencji bliskiej stu procent w roku. Spektakle Hanuszkiewicza gościły w prawie wszystkich stolicach Europy. (Rz)