Autoreferat
"Xięgi Schulza" - reż. Jan Szurmiej - Teatr Polski we WrocławiuScenografia nie jest dziełem samoistnym, nie funkcjonuje poza przedstawieniem. Każda praca nad określonym dziełem to praca od początku; nie ma czegoś takiego jak kontynuacja „drogi artystycznej" czy zaznaczenie się jakiejś charakterystycznej cechy indywidualnej. A gdzie zaznaczyć, jak wyjaśnić niezbędną w każdym procesie twórczym rolę intuicji?
Tłumacząc swoje wybory, trywializujemy je. W teatrze, który jest moim „obrazem", sposób użycia teatralnej materii, wybór estetyki scenicznej rzeczywistości, zależą przede wszystkim od precyzyjnego rozszyfrowania tajemnicy tekstu dramatycznego. Stylistyczne wybory związane są z moim przekonaniem o konieczności zbudowania takiej sytuacji komunikacyjnej, która otworzy przed publicznością możliwości widzenia, słyszenia, odczuwania, a nade wszystko rozumienia treści komunikatu. inscenizacje teatralne muszą precyzyjnie operować środkami, jakich się w nich używa. [...]
Scenografia wykorzystuje różne dziedziny sztuki: od współczesnego malarstwa, przez rzeźbę, aż po performans. Są one adaptowane i wykorzystywane na scenie.
Współczesne wzornictwo jest również w niej obecne. wszystko przeniesione na grunt sceniczny, powiązane z pewnym rodzajem dramaturgii, z przestrzenią i rozwojem akcji, nie tylko w tak zwanej dekoracji, lecz również w kostiumie, tworzy jednolitą całość inscenizacji plastycznej. kostium w inscenizacji jest nie tylko ubiorem, ale ekspresyjnym znakiem, formułą poetycką, elementem pewnej formalnej całości. [...]
Wojciech Jankowiak
