Bajki w areszcie

Projekt pod roboczą nazwą "Bajki dla dorosłych" jest inicjatywą kapelana więziennego ks. Andrzeja Bewera. Będzie to sceniczna adaptacja bajek Brunona Ferrero, zaprezentowana poprzez lalki własnoręcznie wykonane przez osadzonych. Projektem kieruje aktor Teatru Groteska Lech Walicki.

- Jesteśmy na etapie zamykania prac związanych z budową scenografii - ten etap był wyjątkowo czasochłonny, a zarazem trudny do realizacji, z uwagi na panujące w areszcie rygory bezpieczeństwa. Od września przystępujemy do pracy nad materią spektaklu czyli nad komponowaniem poszczególnych etiud, budowaniem dialogów, animacją - poinformował Lech Walicki.

Jak wyjaśnił ks. Bewer, "krótkie bajki z morałem Brunona Ferrero są inspiracją, aby zrobić coś dla innych". - Mamy wielkie wsparcie ze strony Teatru Groteska, który organizuje warsztaty dwojakiego rodzaju: teatralne i tworzenia lalek przez więźniów. Z kolei przy współpracy z zakładem karnym w Nowej Hucie mamy w planie warsztaty dla kobiet, aby zaangażowały się w szycie ubranek kukiełkom" - wyjaśnił duchowny.

Tworzenie lalek, a potem spektaklu, jest efektem realizowanego w areszcie programu resocjalizacyjnego "Mniej agresji, więcej kultury". W ramach tego programu osadzeni chodzili do Groteski na spektakle teatralne oraz do kina i na wystawy - poinformował PAP rzecznik aresztu Juliusz Mirtyński. W projekcie wytwarzania lalek uczestniczyło już 5 osadzonych.

Władze penitencjarne doceniają możliwość resocjalizacji poprzez sztukę. - Umiejętnie stosowane zajęcia kulturalno-oświatowe są jednym z ważniejszych środków oddziaływania na postawy ludzkie. Mają ugruntowaną pozycję wśród działań resocjalizacyjnych i penitencjarnych - podkreślił w rozmowie z PAP rzecznik Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej kpt. Tomasz Wacławek. Przywołał stworzoną w pedagogice resocjalizacyjnej metodę teatru resocjalizacyjnego, łączącą oddziaływania pedagogiczne z terapeutycznymi.

- Teatr buduje empatię. Wkracza w świat ludzkich emocji, motywacji i percepcji. Kształtuje pamięć i wyobraźnię. W sferze społecznej uczy współpracy i koordynacji działań, zmniejsza lęk społeczny, buduje postawy asertywne. W sytuacji osób pozbawionych wolności stanowi dodatkowo przeciwwagę dla negatywnego wpływu norm i postaw prokryminalnych, uczy umiejętności organizowania czasu wolnego, sprzyja samopoznaniu i zrozumieniu własnej biografii - wyjaśnił Wacławek.

Najdłużej działającą grupą teatralną za więziennym murem, wśród jednostek penitencjarnych wchodzących w skład krakowskiego okręgu, jest mościcki "Trubadur" (to również nazwa programu readaptacji społecznej) z zakładu karnego Tarnów-Mościce, który zapoczątkował swoją działalność "Jasełkami". Prowadzeniem grupy zajmuje się Zofia Gołębiowska Tabaszewska - pedagog i artystka z Nowego Wiśnicza, oraz wychowawca kpt. Andrzej Jeleń. Grupa działa już szósty sezon.

Ma to tym większe znaczenie, że jest zorganizowana w zakładzie karnym dla recydywistów penitencjarnych, bo taką jednostką jest Zakład Karny Tarnów-Mościce. Skazani realizują swoje przedstawienia również poza murami więzienia, w trakcie Dnia Bibliotekarza czy wernisaży lokalnych artystów. Dawali spektakle nawet dla dzieci przedszkolnych i szkolnych oraz osób niepełnosprawnych.

Drugim przykładem wykorzystania sztuki i teatru w oddziaływaniach penitencjarnych jest utworzony w listopadzie ub.r. więzienny teatr z Tarnowa "Skazani na sukces". Grupa powstała dzięki zaangażowaniu wychowawcy kpt. Janusza Tomaszka i może się poszczycić przygotowaniem spektaklu na podstawie opowiadania Charlesa Dickensa "Opowieść wigilijna". Sztuka w siedmioosobowej obsadzie była już prezentowana kilka razy, m.in. podczas Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w styczniu 2011 roku.

Trzecia inicjatywa zrodziła się w Zakładzie Karnym w Pińczowie. Teatr działa od października ub.r. na podstawie porozumienia z Wojewódzkim Domem Kultury w Kielcach. W lutym odbyła się premiera sztuki pt. "Zasnąć, śnić", oparta na motywach twórczości Williama Szekspira. Reżyserem i koordynatorem projektu jest pracownik kieleckiej placówki, Hubert Guza.